Τέλος…

Δευ, 05/09/2022 - 07:15
Tα πιο παλιά χρόνια η γιορτή της Αγίας Ερμιόνης σηματοδοτούσε και το τέλος του καλοκαιριού.

Tα πιο παλιά χρόνια η γιορτή της Αγίας Ερμιόνης, την οποία τιμήσαμε χτες, σηματοδοτούσε για τους περισσότερους, για να μην πω για όλους, και το τέλος του καλοκαιριού. Άσχετα αν οι καλοκαιρίες συνεχίζονταν και τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη. Και μία από τις αιτίες ήταν ότι σταματούσαν τα καλοκαιρινά δρομολόγια των λεωφορείων. Έτσι, ήθελαν δεν ήθελαν, τα «μάζευαν» και επέστρεφαν στα χωριά τους ή στην πόλη. Με τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια φορτωμένα με τα καλοκαιρινά συμπράγκαλα. Αργότερα τα φόρτωναν στο φορτηγό του αείμνηστου Μήτσακα (Λουκάκη).   

Ήταν και οι εποχές που, τα εξοχικά σπίτια τους, ήταν σπίτια της ανάγκης, αφού όχι μόνο καμία διευκόλυνση δεν είχαν, αλλά σε πολλές περιπτώσεις ούτε τα αναγκαία και απαραίτητα. Ουσιαστικά ήταν καλοκαιρινά, όνομα και πράγμα. Βλέπετε, οι άνθρωποι του καιρού εκείνου δεν είχαν και απαιτήσεις. Όταν είχαν ένα «κεραμίδι» πάνω από το κεφάλι τους, που μάλιστα μπορεί και ήταν και εξοχικό ήταν με τον βασιλιά γενιά και τους έφτανε.

Και φυσικά δεν υπήρχε και καμιά απαίτηση για ξεχωριστά δωμάτια, ειδικά στα εξοχικά που ο θεός να τα έκανε τέτοια. Μπορεί μέσα σε μια βότα να στριμωχνόταν όχι μόνο ολόκληρη η οικογένεια, αλλά και κάποια παιδιά φίλων και γνωστών. Όλοι μαζί, κουλουβάχατα. Τώρα πώς τα κατάφερναν όλοι μαζί και στο τέλος όχι μόνο βολεύονταν, αλλά και ησύχαζαν, μόνο εκείνοι το ήξεραν. Πορεύονταν όπως λάχαινε και φυσικά ποιος τολμούσε και να διαμαρτυρηθεί... Και ίσως η αιτία να ήταν η αγάπη που εκείνο τον καιρό συνέδεε όλους εκείνους τους ανθρώπους. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι κανείς δεν βαρυγκομούσε…

Τα χρόνια πέρασαν, οι απαιτήσεις αυξήθηκαν, η ζωή έγινε καλύτερη, αφού τώρα τα θέλουμε και τα έχουμε σχεδόν όλα μας. Όσους όμως πιο παλιούς κι αν ρωτήσεις, ξέρετε τι θα σας πουν; Πόσο γλυκά και όμορφα ήταν. Και ας έχουν σήμερα και πολυτέλεια και  άνεση…

Του Δημήτρη Φρεζούλη

Σχετικά Άρθρα