Είπα να μην ασχοληθώ αλλά αν δεν γράψω θα… σκάσω. Για το θάνατο και την κηδεία του έκπτωτου ο λόγος. Από περιέργεια -κακός σύμβουλος…- χτες το πρωί άνοιξα την τηλεόραση και σε όλα τα κανάλια βρέθηκα μπροστά σε εικόνες σε απ' ευθείας μετάδοση. Και τι είδα και υποθέτω πως είδατε κι εσείς…;
Κατ΄αρχάς εκείνη την τεράστια ουρά που είχε σχηματιστεί αξημέρωτα για να μην πω αποβραδίς από φιλοβασιλικούς. Έφτανε, είπαν, μέχρι την Καπνικαρέα και υπήρχε μια συνεχόμενη ροή. Βρε τι πάθανε όλοι τούτοι, αναρωτήθηκα. Τόση πια αγάπη για έναν άνθρωπο που έφυγε, αλλά δεν ήταν και κολλητός τους; Και οι εικόνες μέσα από το παρεκκλήσι; Να σκύβουν να φιλάνε το φέρετρο, να το ακουμπάνε, να κάνουν μετάνοιες και υποκλίσεις, να το… σταυροκοπάνε. Οι μεν έρχονταν και έφευγαν για να ακολουθήσουν άλλοι κι άλλοι… Και έξω από τη Μητρόπολη, κατά τη μεταφορά της σορού, το αδιαχώρητο και με φωνές και με χειροκροτήματα.
Και τι άλλο αναρωτήθηκα…; Μα τόσο ανιστόρητοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Έχουν πλήρη άγνοια ακόμα και της νεότερης ιστορίας μας; Δεν έχουν ιδέα τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε τη δεκαετία του ‘60; Και έστω, αν ήξεραν, ξέχασαν ότι ο έκπτωτος ήταν εκείνος που προκάλεσε μια τέτοια πολιτική αντιδημοκρατική ανωμαλία που έφτασε και μέχρι τη χούντα; Και τα έκανε κουλουβάχατα. Δυο χρόνια έμεινε στην εξουσία και έφερε τα πάνω κάτω. Να μην πιάσω να παραθέτω όλα όσα μεσολάβησαν, γιατί δεν είναι και της ώρας. Καρκίνωμα είχε ονομάσει τη βασιλεία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Και το σπουδαιότερο… Τι πρόσφερε στη χώρα και σε όλους εμάς ο Κωνσταντίνος, σε αντίθεση με το κράτος (εμείς όλοι δηλαδή) που του τα πρόσφερε όλα. Μέχρι στα ευρωπαϊκά δικαστήρια μας είχε πάει. Ξέχασαν τις παχυλές αποζημιώσεις που πήρε (του επιδικάστηκαν 13,7 εκατομμύρια). Διεκδικούσε 161 εκατομμύρια!
Άνθρωπος ήταν βέβαια και κάθε απώλεια ανθρώπινης ζωής προκαλεί θλίψη, αλλά δεν νομίζω ότι η λύπη για την αποδημία ήταν αποκλειστικά η αιτία που τόσος κόσμος έτρεξε να αποδώσει τιμές. Μακάρι να είναι έτσι. Όπως φαίνεται, όμως, υπάρχουν ακόμα πολλοί που νοσταλγούν εποχές που δυστυχώς συσσώρευσαν πολλά κακά στη χώρα. Και η ιστορία που είναι αμείλικτη τα έχει καταγράψει.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
