Φυσικά και δεν μπαίνει σε αντιπαράθεση, αφού τις δομές προσφύγων - μεταναστών στο νησί μας τις χειρίζεται η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και όχι το άχρηστο ελληνικό Δημόσιο, δεν αποτελεί όμως αντίφαση στη Χίο, που φιλοξενεί σήμερα 2.000 μετανάστες - πρόσφυγες, να μην υπάρχει μια δομή φιλοξενίας 5-10 συμπολιτών μας, που είναι αποδεδειγμένα άστεγοι και ζουν από την ελεημοσύνη των υπολοίπων; Μια τέτοια περίπτωση ήταν η 36χρονη Γραμματική Μυρογιάννη, που διωγμένη από το σπίτι της και διαβητική ζούσε περιθωριακά με την ελεημοσύνη συμπολιτών μας, που παράλληλα έψαχναν και μια δομή, που να διαθέτει έστω ένα χώρο να μένει. Τελευταία κοιμόταν σε διάφορα καταστήματα στην περιοχή π. παζαριού και Στρατώνων, μέχρι που σήμερα το πρωί τη βρήκαν νεκρή πάνω σε έναν καναπέ κομμωτηρίου. “Την λυπόμουν”, μας είπε η ιδιοκτήτρια, “να, εδώ, μέσα στον κήπο κοιμόταν, τώρα με το κρύο της άνοιξα να κοιμηθεί μέσα στο μαγαζί. Αυτό κάναμε όλοι εναλλάξ, έτυχε να πεθάνει σε μένα.” “Πήγαμε στο Δήμο, πήγαμε στην Πρόνοια, δεν βαριέστε”, μας λέει άλλος ένας γείτονας, “από τον Άννα στον Καϊάφα. Τελικά το κορίτσι πέθανε στο κομμωτήριο. Το πρωί ήρθαν να ανοίξουν οι κοπέλες, ήταν το κλειδί πίσω από την πόρτα, φώναξαν τον κλειδαρά, άνοιξε και τη βρήκαμε νεκρή και δίπλα μια σύριγγα γιατί έκανε ινσουλίνη. Ο θεός να αναπαύσει την ψυχούλα της”. Ο Θεός να το κάνει, εμείς μέχρι πότε θα είμαστε άχρηστοι για μια στοιχειώδη δομή φιλοξενίας για… Έλληνες;