Το θύμισε ο μοναδικός Κώστας Μαρδάς προβάλλοντας το στο προσωπικό του ιστολόγιο.
Αφορά άρθρο του Γιάννη Τζούμα στην στήλη των ΑΛΗΘΙΝΩΝ στις 21/1/23 με αφορμή την γιορτή των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δεν θα ήθελα να σταθώ σε τυπικότητες. Χρειάζονται και αυτές, έγιναν το πρωϊ και έγιναν όπως έπρεπε και όπως αρμόζει στις Ένοπλες δυνάμεις. Λιτά και ουσιαστικά.
Το τελευταίο μόνο θα ήθελα να εξειδικεύσω, αυτό το ουσιαστικά, που δεν μπορούν οι πολίτες να εκφράσουν, ακόμα και όταν «σπάνε» τα χέρια τους στις παρελάσεις.
Γιατί όλοι μας το ξέρομε, το ξέρουν και αυτοί που τις βλέπουν ως τυπικές αλλά και ουσιαστικές μαζί, γιατί κρύβουν πίσω από καμάρι και το παράστημα, αυτό που βρίσκεται βαθιά μέσα στην ψυχή μας. Του πόση ψυχή, πόσος κόπος, πόση θυσία προσωπική κρύβεται πίσω από κάθε άνθρωπο, κάθε ξεχωριστή μονάδα των στελεχών των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Και Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι μόνο οι λεβεντόκορμοι άξιοι Αξιωματικοί μας, αλλά και το ναυτάκι, που ξενυχτάει κάθε βράδυ στον «Κραταιό» έτοιμος να ειδοποιήσει για απόπλου ανά πάσα στιγμή, είναι το φανταράκι που αυτή τη στιγμή και αυτή τη στιγμή και πάντα και παντού και όλο το 24ωρο βρίσκεται με τα μάτια καρφωμένα στα κιάλια κοιτάζοντας τις απέναντι ακτές, βρίσκεται με το βλέμμα άγρυπνο στην οθόνη του ραντάρ, βρίσκεται αγκαλιά με το όπλο του στα Στρατόπεδα και τα Φυλάκια του νησιού, βρίσκεται στον Αεροπόρο μας, που είναι έτοιμος να ορμίσει στο πηδάλιο του ελικοπτέρου στο Αεροδρόμιο, βρίσκεται στον συνάδελφο του σε όλη την Επικράτεια έτοιμου ανά πάσα στιγμή να πετάξει υπερασπιζόμενος κάθε σπιθαμή της, βρίσκεται στα εκατοντάδες ελληνόπουλα, που άφησαν πίσω τα πάντα για να βρεθούν και σε αυτή την ακριτική γωνιά, για το υπέρτατο καθήκον.
Αυτό, που δεν έχει γιορτές, αυτό που δεν χρειάζεται να παρελάσει, αυτό που δεν χρειάζεται φιοριτούρες, την υπεράσπιση της ελευθερίας.
Αυτό πρέπει να δούμε μέσα και πίσω και μπροστά και πάντα από την σημερινή γιορτή των Ενόπλων μας Δυνάμεων, που δεν συνδέεται απλά, δεν αποσπάται από την θρησκευτική γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, όπως δεν αποσπάται και το εικονισματάκι που καρφίτσωσε στο στήθος του πολεμιστή παππού μας, η δική του μάνα στο ανεπανάληπτο έπος του 1940.
Αυτό που όχι τυχαία το μοναδικό Έθνος που ως χαιρετισμό του χρησιμοποιεί την λέξη «Γειά μας» να έχουμε την «υγεία μας» ταυτόχρονα στον Εθνικό του ύμνο, δεν υμνεί, δεν υπερυψώνει, δεν υπομιμνήσκει, δεν υπερτονίζει παρά μόνο ένα πράγμα, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Και αυτή την εγγυάται, μας την δίνει, μας την προσφέρει με την εργασία του, με την θυσία του, με την έννοια και το ξενύχτι του, κάθε άντρας και κάθε γυναίκα των Ενόπλων δυνάμεων μας, κάθε βαθμού.
Γι΄αυτό ένας – ένας και όλοι μαζί ας κρατήσουν αυτό από την σημερινή γιορτή των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Δεν σας λέμε «Χρόνια πολλά» δεν σας ευχαριστούμε σας έχουμε στην καρδιά μας
