Κάλαντα, ευχές, επισκέψεις από σχολεία, συλλόγους, φορείς, τηλέφωνα και μηνύματα για δωρεές, χορηγίες…
6 μέρες πριν τα Χριστούγεννα και ο ακάματος διευθυντής του Γηροκομείου Χίου, Βαγγέλης Σταμούλης, δεν προλαβαίνει να απαντά σε τηλεφωνήματα, ηλεκτρονικά μηνύματα, να δέχεται επισκέπτες, προμηθευτές, συγγενείς των φιλοξενούμενων. Το γραφείο του, στον ελάχιστο χρόνο που κάθεται στην καρέκλα του, γιατί κάνει βάρδιες κανονικά φροντίζοντας τους ηλικιωμένους, όπως οι άλλοι συνάδελφοί του, είναι σαν ένα «στρατηγείο» σε μια άγνωστη «μάχη», δίπλα μας… Κι εκείνος «στρατηγός» και «στρατιώτης» μαζί…
Τύχη αγαθή, τα λίγα λεπτά που εξοικονόμησε για να μιλήσουμε. Λίγο πριν μπουν στην αυλή του Γηροκομείου τρία σχολεία (!) που είχαν ζητήσει να το επισκεφθούν την ίδια μέρα. Η ερώτηση ίδια με εκείνη που έδωσε την ώθηση στην επικοινωνία μας και πριν 15 περίπου μέρες… «Τί χρειάζεστε, ειδικά αυτές τις μέρες;». Η απάντηση απροσδόκητη: «Είμαστε full» και συνεχίζει με ένα σπάσιμο στη φωνή «Να τώρα που σας μιλώ ήλθε ένα mail από εταιρεία εμφιαλωμένων νερών εκτός Χίου. Ανταποκρίθηκαν στο αίτημα μας και θα μας στείλουν 32 παλέτες! Περίπου όσα χρειαζόμαστε για ένα χρόνο!!! Μια δωρεά που ισοδυναμεί με 5000 ευρώ. Αντίστοιχα εταιρεία κατεψυγμένων κρεάτων δώρισε 1,5 τόνο κρέατος. Σε λίγο θα παραλάβουμε εσπεριδοειδή από τον Κάμπο… Συνέχεια έρχονται πολίτες που φέρνουν ο καθένας ό,τι μπορεί. Είτε ένα κοτόπουλο, είτε ένας τόνος κρέατος για μας έχει αξία η κάθε προσφορά. Είναι συγκινητική! Μας κάνει να νιώθουμε ότι είναι δίπλα μας, ότι υπάρχουμε για αυτούς…».
«Η Πολιτεία τι κάνει για σας;» άλλο χιλιοειπωμένο ερώτημα που το είχαμε απευθύνει στο παρελθόν σε κάθε διευθυντή του Γηροκομείου Χίου. Πολυχρησιμοποιημένο. Αλλά όχι άχρηστο… «Η Πολιτεία;… Όχι μόνο δεν μας δίνει αλλά και μας παίρνει αυτά που εισπράττουμε από ενοίκια! Το Γηροκομείο της Χίου έχει και διαχειρίζεται 10 διαμερίσματα από το κληροδότημα Φαφαλιού. Σύμφωνα με τα μισθωτήρια τα ενοίκια που εισπράττουμε είναι περίπου 15.000 ευρώ ετησίως. Όταν τα εισπράττουμε γιατί δεν είναι όλοι οι ενοικιαστές συνεπείς… Όλο το ποσό και περισσότερο, το παίρνει στην Πολιτεία για τον ΕΝΦΙΑ και τον Φόρο Εισοδήματος ακόμη και για μη εισπραχθέντα ενοίκια» απάντησε ο κ. Σταμούλης.
Απάντηση που προκαλεί εύλογη απορία. Το λιγότερο. Προκαλεί… Το καταφύγιο, το μεγαλύτερο καταφύγιο για τους ηλικιωμένους και τις οικογένειες τους στην Χίο, ενώ στηρίζεται ένθερμα, σταθερά από την χιώτικη κοινωνία, γιατί «τιμωρείται» από την απούσα στην λειτουργία του Πολιτεία;
Γραφειοκρατικά, μόνο, υπάρχει μια εξήγηση…
« Ένας νόμος που επέβαλλε την φορολόγηση της περιουσίας ιδρυμάτων και Εκκλησίας που ψηφίστηκε πριν πολλά χρόνια, περίπου στο 2008» θυμάται ο κύριος Σταμούλης.
Κουβέντα την κουβέντα, δεν κουράζεται να απαντά σε ερωτήσεις ο κ. Σταμούλης, φτάνουμε στους αφανείς «ήρωες» του Γηροκομείο της Χίου. Τους εργαζόμενους του! Αν τους δούμε στο δρόμο δεν θα τους αναγνωρίσουμε. Ούτε τα ονόματα τους θα γραφτούν σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ δωρητών και χορηγών. Το πρωτόκολλο που τηρούν με ευλάβεια στο Γηροκομείο μετά τον κορωνοιό, δεν επιτρέπει επισκέψεις τρίτων προσώπων, παρά μόνο στους οικείους των φιλοξενουμενων. Ούτε και οι Εθελοντές που επικουρικά, έμπαιναν στα δωμάτια, έκαναν συντροφιά, φρόντιζαν, ψυχαγωγούσαν τους ηλικιωμένους, δεν μπορούν να είναι πλέον μαζί τους.
Έτσι, δυστυχώς, δεν υπάρχει η δυνατότητα να τους γνωρίσουμε, να φωτίσουμε τα πρόσωπα τους, να ακούσουμε την φωνή τους. Ο διευθυντής του Γηροκομείου μας φέρνει κοντά στην καθημερινότητα τους, γιατί έζησε ως εργαζόμενος του Γηροκομείου για δεκαετίες. Όχι από μια καρέκλα γραφείου. Ακόμη!
12 εργαζόμενοι για 100 ηλικιωμένους, οι 50... κατάκοιτοι
Σε τρεις αριθμούς ο καθημερινός «άθλος» των εργαζομένων στο Γηροκομείο της Χίου. Κάθε οικογένεια ηλικιωμένων, ανθρώπων με σοβαρά νοσήματα ή ΑμεΑ μπορεί, χωρίς επίσημες στατιστικές να καταλάβει το αγεφύρωτο κενό ανάμεσα στις καθημερινές ανάγκες τους και στον αριθμό των εργαζομένων- φροντιστών τους…
«Αν δεν είχανε βάλει «πλάτη» για 9 χρόνια οι εργαζόμενοι του, το Γηροκομείο της Χίου θα είχε κλείσει!!! Δέχθηκαν αγόγγυστα 30% μείωση μισθού σχεδόν μια δεκαετία τώρα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό, που είναι επίσης, ανεκτίμητη προσφορά. Είναι η ανιδιοτελής, χωρίς αμοιβή προσφορά τους. Ενδεικτικά, αυτή την εβδομάδα, έκαναν μπάνιο και λούσιμο, κανονικό μπάνιο στους 50 φιλοξενούμενους του ενός ορόφου την Τρίτη και άλλους 50 την Τετάρτη.
Αλλά και σε καθημερινή βάση δίνουν την ψυχή τους. Επειδή είμαι από χθες εδώ βράδυ, είχα βάρδια. Η νοσοκόμα πχ, έπρεπε να είναι εδώ στις 7 το πρωί. Ήλθε στις 4.15 τα ξημερώματα. Όχι μόνο σήμερα! Αλλιώς δεν προλαβαίνουν. Το ίδιο και μετά την βάρδια τους. Όσο χρειαστεί !» είπε ο διευθυντής του Γηροκομείο για τους πραγματικούς στυλοβάτες του…
8 γυναίκες και 4 άνδρες… Πώς σηκώνουν, καθαρίζουν, αλλάζουν, σιτίζουν σε τόσους ηλικιωμένους καθημερινά; Πως προλαβαίνουν; Πως βγαίνει το 24ωρο; Με τί κόπο και τί τίμημα ;…Ερωτήσεις που δεν φαίνεται να απασχολούν την επίσημη Πολιτεία, αλλιώς πως εξηγείται ότι δεν μερίμνησαν να προσληφθεί ο αριθμός που αντιστοιχεί στους 100 φιλοξενούμενους του ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΧΙΟΥ «Ζωρζής Μιχαλινός»; Ενώ απαιτείται τουλάχιστον το διπλάσιο προσωπικό για να πλησιάσουν την προβλεπόμενη αντιστοίχιση ηλικιωμένων, κατάκοιτων και φροντιστών… Προβληματισμός που έμμεσα απαντάται από τα χιλιάδες κενά νοσηλευτών και γιατρών στα Δημόσια Νοσοκομεία. Από την ηχηρή ΑΠΟΥΣΙΑ της Πολιτείας στην Δημόσια Υγεία και Πρόνοια. Στην λειτουργία και τον έλεγχο χώρων Φροντίδας Ηλικιωμένων. Πανελλαδικά. Συνολικά.
«Οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι σε γνώση των αιρετών της Χίου;» ήταν η επόμενη, επίσης εύλογη ερώτηση προς τον Διευθυντή του Γηροκομείου « Ζωρζής Μιχανός»
Έχοντας κατά νου μια επίσκεψη, όχι εθιμοτυπική, στο γραφείο του, από τους τοπικούς βουλευτές, και τους αιρετούς σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης προκειμένου να ενημερωθούν δια ζώσης, από τον ίδιο, τους εργαζόμενους, τους φιλοξενούμενους. Μια επίσκεψη που δεν έγινε… Υπηρεσιακά βέβαια, όπως είπε ο κ. Σταμούλης υπάρχει τακτική τηλεφωνική επαφή και καλή συνεργασία με την Περιφέρεια, το Δήμο Χίου, σε επίπεδο κοινωνικών υπηρεσιών. Συχνά αποστέλλονται τρόφιμα από το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ.
Πρωτοβουλίες που σίγουρα συνδράμουν στο ζωτικό θέμα της σίτισης των 100 ηλικιωμένων, αστέγων που φιλοξενούνται, και 17 απόρων που σιτίζονται καθημερινά στο ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΧΙΟΥ «ΖΩΡΖΗΣ ΜΙΧΑΛΙΝΟΣ». Αρκετοί από αυτούς, βρήκαν καταφύγιο στην φιλόξενη «αγκαλιά» του, μετά από παρέμβαση-αίτημα των Κοινωνικών Υπηρεσιών του Νοσοκομείο, Περιφέρειας και Δήμου. Το τηλέφωνο του Γηροκομείου χτυπάει σχεδόν καθημερινά, για να δεχθεί νέους φιλοξενούμενους. Καμία αναφορά δεν έκανε ο ίδιος, ωστόσο, είναι «κοινό μυστικό» ότι ακόμη και πολιτικές γνωριμίες αξιοποιούνται για την εξασφάλιση ενός κρεββατιού στο Γηροκομείο «Ζωρζής Μιχαλινός».
Ο πάντα πρόθυμος και ακάματος Διευθυντής του, βρίσκεται συχνά σε δεινή θέση. Απολογούμενος για την ανεπάρκεια της Πολιτείας να παρέχει στους απόμαχους της ζωής, τους ανήμπορους, αξιοπρεπή στέγη και διαβίωση…
«Ήδη, αυτή την στιγμή, υπάρχουν 4-5 ηλικιωμένοι σε αναμονή! Δεν υπάρχει κανένα διαθέσιμο κρεββάτι. Είμαστε πλήρεις. Η ευχή που δίνω στις οικογένειες τους, είναι «… να μην σας εξυπηρετήσω, γιατί αυτό προυποθέτει να πεθάνει ένας από τους φιλοξενούμενους μας…» λέει και ο κύριος Σταμούλης, χωρίς καμία προσπάθεια να κρύψει την θλίψη του. Για τους ηλικιωμένους που δεν μπορεί να φροντίσει…
Σαν να είναι αποκλειστικά δική του ευθύνη η παγερή αδιαφορία, η αποτυχία του Κράτους να περιθάλψει, να στεγάσει, να προσφέρει σύγχρονες ανθρώπινες υπηρεσίες, συντροφιά στους μοναχικούς ηλικιωμένους του!
Το ΓΗΡΟΚΟΜΕΊΟ ΤΗΣ ΧΙΟΥ είναι ο καθρέφτης μιας απάνθρωπης λογικής «κόστους- οφέλους»… Οι ηλικιωμένοι, οι άποροι, οι χρονίως πάσχοντες, ΑμεΑ, η Κοινωνική Πρόνοια που «κοστίζει» και δεν έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα… Που αφήνεται να «αιμορραγεί» ευελπιστώντας να κλείσουν οι « ανοικτές πληγές» που αφήνει στο σώμα της κοινωνίας, από τον εθελοντισμό και την πραγματική φιλανθρωπία.
Πολιτεία και Πολίτες…
Απούσα όταν είναι να προσφέρει σε ανθρώπους που όλη τους τη ζωή, εργάστηκαν, δημιούργησαν, καλλιέργησαν την γη, ταξίδεψαν, ανέστησαν παιδιά, εγγόνια…
Απούσα όταν είναι να δημιουργήσει ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ. Να τις στελεχώσει επαρκώς.
Παρούσα όταν είναι να τους περικόψει συντάξεις , γιατρούς, φάρμακα, να φορολογήσει στυγνά, να βάλει χαράτσι στα ιδρύματα που αποδεδειγμένα και με διαφάνεια προσφέρουν προνοιακές υπηρεσίες.
Δύο κόσμοι που συγκρούονται. Η απόλυτη σκληρότητα και αναλγησία του Κράτους που πετάει στον «Καιάδα» ηλικιωμένους, ανήμπορους, άπορους, άστεγους. Με εύσχημο τρόπο. Τους αφήνει να σβήσουν σαν χλωμά κεριά. Από φτώχεια, θλίψη και μοναξιά
Στην άλλη πλευρά μικρές και μεγάλες πράξεις που εκφράζουν ευαισθησία, αλληλεγγύη, γενναιοδωρία, ανιδιοτελής προσφορά Ανθρώπου σε Άνθρωπο. Συνήθως στην αφάνεια, χωρίς καμία προσδοκία ανταπόδοσης. Μόνο ένα σφίξιμο του χεριού, ένα χαμόγελο ευχαρίστησης σε ένα σκαμμένο από το χρόνο πρόσωπο. Μόνο ένα : «έχε την ευχή μου παιδί μου»
Το ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ Χίου «Ζωρζής Μιχαληνός» άντεξε! Αντέχει. Δεν έκλεισε όπως κινδύνευσε πριν μερικά χρόνια. Γιατί οι εργαζόμενοι του «έβαλαν πλάτη» διαχρονικά. Γιατί σε πείσμα μιας ανάλγητης , κραυγαλέα απούσας Πολιτείας, αγκαλιάζεται από δωρητές και χορηγούς. Είναι περιζήτητο… Πόσο θα αντέξουν οι αφανείς ήρωες του;
Αν θέλουμε φέτος να κάνουμε κάτι για τους φιλοξενούμενους του από 19 έως 102 ετών… Ας γίνουμε η φωνή τους.
Ας ζητήσουμε από την Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στους ανθρώπους που περιμένουν σε νοσοκομεία, κλινικές, σπίτια για την πολυπόθητη θέση στο ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΧΙΟΥ. Μία μονοθεματική συζήτηση στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΧΙΟΥ για τις ελλείψεις, τα προβλήματα, τις ανάγκες που έχει η Χίος σε ΠΡΟΝΟΙΑΚΕΣ ΔΟΜΕΣ.
Το ελάχιστο που οφείλουμε…
Ευγενία Κώττη
