«Η χειρότερη μορφής βίας είναι η φτώχεια»
Περίπου 6 μήνες έχουν περάσει από τότε που η χιώτικη κοινωνία πληροφορήθηκε ότι η ανοικτή και φιλόξενη αγκαλιά του Γηροκομείου Χίου «Ζωρζής Μιχαλινός», είχε ανοίξει προστατευτικά, ανθρώπινα για να δεχθεί έναν 19χρονο, άπορο, άστεγο νέο, αλλά και μεγαλύτερους στην δεκαετία των 30, 50 ετών, όχι ηλικιωμένους, γιατί όπως και ο νεώτερος φιλοξενούμενος τους, δεν είχαν στέγη, τρόπο διαβίωσης, οικογενειακό περιβάλλον, ήταν ΑμεΑ.
Απλοί άνθρωποι ευαισθητοποιήθηκαν, ξεχωριστά για το νέο που προσπαθεί ξεκινώντας κάθε μέρα από ένα… Γηροκομείο, να βρεί τον βηματισμό του στην εκπαίδευση, την ζωή.
Οι αιρετοί μας όμως;…
Σε νεώτερη επικοινωνία που είχαμε αυτές τις μέρες, με τον συμπονετικό και άοκνο Διευθυντή του Γηροκομείου Χίου, κύριο Βαγγέλη Σταμούλη , μας ενημέρωσε ότι πρόσφατα ζητήθηκε η συνδρομή του για την φιλοξενία μιας ακόμη άστεγης γυναίκας 52 χρόνων.
Ταυτόχρονα, παρέχεται φαγητό καθημερινά σε περίπου 18 συμπολίτες μας. Σε αυτούς προστέθηκε και μια οικογένεια Ρομά με μικρά παιδιά…
Μόλις σε λίγους μήνες και οι ανάγκες για φιλοξενία -σίτιση απόρων, αστέγων έχει αυξητική τάση.
Πέραν του ότι ως ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΧΙΟΥ, έχει ήδη λίστα αναμονής για την φιλοξενία ηλικιωμένων, πασχόντων από άνοια κ.α. νόσους. Με μόλις 12 εργαζόμενους για 100 φιλοξενούμενους εκ των οποίων οι 50 περίπου είναι κλινήρεις…
Θα περιμέναμε μια τέτοια είδηση, να προβληματίσει, να κινητοποιήσει τα όποια αντανακλαστικά των αιρετών και των βουλευτών του Νομού…
Ή μήπως δεν είναι πλέον είδηση η «κρυμμένη φτώχεια» που εξαπλώνεται και στην «ευημερούσα» Χίο ;…
Τόσο συχνά απαριθμούνται από αιρετούς τα ημιτελή «μεγάλα έργα» στο Νομό…
Ούτε μία λέξη για την ανάγκη να σχεδιαστεί, να λειτουργήσει τάχιστα, μια νέα ΔΟΜΗ ΠΡΟΝΟΙΑΣ στη Χίο, καταφύγιο για τους συμπολίτες μας που ζούν κάτω από το όριο της φτώχειας, με σοβαρά νοσήματα, κατάκοιτοι, που διαβιούν χωρίς κατάλληλη στέγη και οικογενειακό περιβάλλον!
Το ότι δεν υπάρχουν φωτογραφίες τους που θα κεντρίσουν το συναίσθημα, δεν έχουμε συγκεκριμένο αριθμό, σημαίνει ότι είναι «ανύπαρκτοι»;
Ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια τους δεν επιτρέπει τούτες οι λέξεις να πλαισιωθούν από πρόσωπα. Υπαρκτά! Δίπλα μας. Στην Χίο των «μεγάλων έργων», του χορού εκατομμυρίων που διατίθενται για έργα -βιτρίνας, χιλιόμετρα ασφάλτου, πολλά κυβικά μπετόν και ούτε ένα ευρώ δεν μπορεί να ανακουφίσει την απόγνωση, την μοναξιά και το πικρό αίσθημα ότι είναι σαν να είναι «αόρατοι» για την Πολιτεία…
Τόσες δραματικές, ανθρώπινες ιστορίες συμπολιτών μας που χρήζουν σίτισης, στέγασης, φιλοξενίας, φροντίδας…
Αναντίστοιχες με το 2025 που βρισκόμαστε και το κυβερνητικό αφήγημα για την «ανθηρή οικονομία»…
Άνθρωποι που ενδεχομένως έχουν νοσηλευθεί στο Νοσοκομείο, έχουν δεχθεί την συνδρομή από τις διάφορες κοινωνικές υπηρεσίες του Νησιού… Αλλά παραμένουν φτωχοί, μόνοι και ευάλωτοι.
Είναι γνωστό ότι πολύ συχνά οι υπεύθυνοι κοινωνικών υπηρεσιών, ευαισθητοποιημένοι από τα ανθρώπινα δράματα, τηλεφωνούν στο ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΧΙΟΥ αναζητώντας μια θέση εκεί για να μην νοσηλεύονται ενώ δεν χρειάζεται πλέον ή να μην αφεθούν στην μοίρα τους.
Δυστυχώς αυτοί οι συνάνθρωποι μας, είτε είναι υπερήλικες, πάσχουν από άνοια, μπορεί και να ντρέπονται για αυτό που ζουν, κι ας μην ευθύνονται, δεν έχουν κανένα «σύλλογο» για να κτυπήσει πόρτες «πολιτικών γραφείων» ή υψηλά ιστάμενων πολιτικών προσώπων…
Να διεκδικήσει αυτό που δικαιούνται… Αξιοπρέπεια! Ούτε μπορούν να αναζητήσουν… χορηγούς, δωρητές!
Δεν έχουν φωνή!
Αν αναλογιστούμε δε ότι «ώριμα» έργα που ξεκίνησαν πριν από δεκαετίες, χρόνια, είναι ακόμη ημιτελή…
Αν, επίσης, ανατρέξουμε στην ιστορία διεκδίκησης και δημιουργίας κοινωνικών δομών του νησιού για ΑμεΑ, για νοητικά υστερούντες, ψυχικά νοσούντες κλπ και θυμηθούμε τους πολύχρονους αγώνες, την απίστευτη ταλαιπωρία των φορέων, ανθρώπων που μπήκαν μπροστά για να διεκδικήσουν την ίδρυση και στελέχωση τους…
Την απίστευτη γραφειοκρατία που κλήθηκαν να διαχειριστούν σε συνδυασμό με την κρατική αναλγησία…
Πόσα χρόνια θα χρειαστεί για να δημιουργηθεί μια τέτοια δομή που δώσει ανάσα στο ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ της ΧΙΟΥ; Θα προλάβουν;…
Τα στοιχεία αυτά όπως και άλλα που είναι σε γνώση των κοινωνικών υπηρεσιών του Νομού, άρα στην διάθεση και των αιρετών κάθε βαθμίδας, θα ήταν αρκετά για να ιεραρχήσουν την δημιουργία ΝΕΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΚΗΣ ΔΟΜΗΣ στην Χίο, στις πρώτες θέσεις των αιτήματων προς την Πολιτεία. Μια ολοκληρωμένη, εμπεριστατωμένη πρόταση που θα δίνει μόνιμη διέξοδο στην διογκούμενη φτώχεια γύρω μας…
ΑΠΟΡΟΙ- ΑΣΤΕΓΟΙ- ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ- ΑΜΕΑ, ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΑΝΟΙΑ ΚΛΠ. Βυθισμένοι στη θλίψη, την ανέχεια, συχνά σε ακατάλληλο χώρο, χωρίς οικογενειακό, υποστηρικτικό περιβάλλον. Που έχουν, στην καλύτερη περίπτωση, αποκούμπι τους τον συγγενή, το φίλο, τον γείτονα, κάθε πηγή Ανθρωπιάς και Αλληλεγγύης…
Γιατί οι ανάγκες τους είναι τόσο πολλές και σύνθετες, που δεν καλύπτονται από τις φιλότιμες και καλές υπηρεσίες των υπαρχόντων προγραμμάτων. Ακόμη και από τον Εθελοντισμό, την στήριξη της χιώτικης κοινωνίας…
Γιατί χρειάζονται καθημερινή και συνεχή φροντίδα. Άνθρωποι καθόλα αξιοπρεπείς, κάποιοι λαμβάνουν σύνταξη ή επίδομα, που με δεδομένη ακρίβεια, την διάλυση του ΕΣΥ, το κόστος των φαρμάκων, την απουσία των παιδιών τους για εργασία, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν φροντίδα όλο το 24ωρο.
Μερικοί εξ αυτών, φυτοζωούν με τα «ψίχουλα» του κατώτατου εγγυημένου εισόδηματος, που όταν φιλοξενούνται σε γηροκομείο, η Πολιτεία με πρόσφατο νόμο αποφάσισε να τους το κόψει!!!
Στην γειτονική ΜΥΤΙΛΗΝΗ, πριν από λίγο καιρό ανακοινώθηκε ότι μέσα σε ΕΝΑ μόλις ΧΡΟΝΟ(!) προαναγγέλθηκε, δημιουργήθηκε και στελεχώθηκε ΧΩΡΟΣ για την ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ 15 ασθενών με ΑΝΟΙΑ!!!
Γιατί η Χίος δεν μπορεί να διαμορφώσει και να καταθέσει μια πρόταση ανάλογη;
Είχαμε τόσο καιρό αναξιοποίητο το ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΛΟΥΤΑΣ. Αναξιοποίητο στο μεγαλύτερο μέρος του. Προσβάσιμο εύκολα, θα μπορούσε να διαμορφωθεί κατάλληλα…
Γιατί παραχωρήθηκε στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ και όχι στους «ανθρώπους του Αιγαίου» που ζουν στην λιγότερο φωτεινή, πολυτραγουδισμένη πλευρά του; Την ανέχεια, την έλλειψη στέγης, την μοναξιά, την καθήλωση;
Μια 52 χρονη άστεγη ακόμη στο ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ Χίου!
Όχι, δεν είναι ούτε συγγενής, ούτε φίλη, ούτε γνωστή. Όπως και ο 19 χρονος… Όχι δεν έχω εν ζωή γονείς, συγγενείς που περιμένουν εναγωνίως, σε μια λίστα αναμονής, να «φύγει» ένας ηλικιωμένος, για να βρεθεί κενό κρεββάτι στο ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ της Χίου.
Αν υπήρχε μια φωτογραφία της ιστορίας τους μπορεί να συγκινούσε;
Αλίμονο αν πρέπει να δούμε για νιώσουμε.
Αλίμονο αν πρέπει να μας αφορά για να μιλήσουμε…
Αλίμονο για την ανείπωτα σκληρή πραγματικότητα στην Χίο, πίσω από την «βιτρίνα»,
εν έτει 2025…
«Και οι λέξεις όπλα είναι» είχε γράψει ο Ρίτσος. Μήπως και ραγίσει…
Ευγενία Κώττη
