Tα καλοκαίρια στο νησί περνούσαν πλάι στη θάλασσα. Πανταχού παρούσα, πότε «γιαούρτι», όπως άρεσε στη μητέρα μου να λέει, πότε με ελαφρύ κυματισμό από μελτεμάκι, η θάλασσα μάς έγνεφε από το πρωί που αγναντεύαμε το Κοντάρι από το νοτινό μπαλκόνι μέχρι το βράδυ που ανεβαίναμε στην ταράτσα γυρεύοντας λίγη δροσιά.
Τα καλοκαίρια στο νησί τα τζιτζίκια αρχινούσαν το τραγούδι στην τσικουδιά μας από τα χαράματα και το συνέχιζαν μέχρι αργά τη νύχτα όταν μπαίνανε στο χορό και τα γρυλλάκια από τα γύρω χωράφια, και κάπου-κάπου και κάτι μακρινά βατραχάκια από τις στέρνες των περιβολιών παρακάτω. Τα καλοκαίρια στο νησί ανθίζανε τα γιασεμιά στη γειτονιά μας και μοσχοβολούσαν, ειδικά το βράδυ, μετά το πότισμα των κήπων, σαν καθόμασταν στη μπροστινή βεράντα. Όλοι τότε στη γειτονιά καθόντουσαν στις βεράντες τους και μερικές φορές αρχινούσαν το κουβεντολόι από μπαλκόνι σε μπαλκόνι.
Τα δειλινά χαρούμενες παρέες μάς καλησπερίζανε καθώς κατηφόριζαν με τα πόδια προς την προκυμαία ή την Μπέλλα Βίστα για ένα ουζάκι ή κανένα αναψυκτικό. Μερικές φορές πηγαίναμε κι εμείς. Άλλοτε μέναμε στη βεράντα κουβεντιάζοντας. Έφερνε η μητέρα από το ψυγείο γλυκό καρπούζι, Καλαμωτούσικο, ή ζελέδες παγωμένους με κομμάτια φρούτων. Εκείνες τις βραδιές δεν σου ´δινε καρδιά να μπεις μέσα στη ζέστη του σπιτιού και στο ζουζουνιτό των κουνουπιών...
Τα καλοκαίρια στο νησί πηγαίναμε συχνά βίζιτες σε καλοσυνάτες «θείες» στα Λωλόδεντρα ή στον Κάμπο. Αυτές που άνοιγαν διάπλατα την αγκαλιά τους να μας υποδεχθούν με γέλια και φιλιά. Αυτές που έφτιαχναν σπιτικά γλυκά του κουταλιού, φιστίκι και περγαμόντο, άνθος και μελιτζανάκι. Αυτές που φέρνανε στο δισκάκι τη μανταρινάδα από τα μανταρίνια του περιβολιού τους, τη γλυκιά σουμάδα, ή την αγαπημένη βυσσινάδα μ' ένα σωρό βύσσινα στον πάτο του κρυστάλλινου ποτηριού. Μας έβαζαν να καθίσουμε στο πιο δροσερό μπαλκονάκι. Κι εκεί, περιτριγυρισμένοι από πρασινάδες και γλάστρες με γαρυφαλλιές, διατσίντα, και κόκκινα μαστιχάκια, νιώθαμε πως κάπως έτσι θα ήταν σίγουρα στον παράδεισο.
Της Σοφίας Καρασούλη
(Στη φωτογραφία η θεία του πατέρα μου, Αργυρώ Καρασούλη-Φερραίου, στο δροσερό μπαλκονάκι της μαζί με την κόρη της Αντωνία. Με γλυκό του κουταλιού και χιώτικη σουμάδα. Κάποιο μακρινό καλοκαίρι).
