Κάπου διάβασα ότι ήταν το 1983 όταν ένας γλάρος… οικολόγος εμφανίστηκε στην ελληνική τηλεόραση με το μήνυμα «Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές». Σχεδόν τέσσερεις δεκαετίες έπειτα από την πρώτη προβολή εκείνου του σποτ, η προτροπή δεν έχει αποδώσει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, όπως υποστηρίζουν αρκετοί ειδικοί, νωρίτερα από το τέλος του αιώνα στις θάλασσές μας θα υπάρχουν περισσότερα πλαστικά από ό,τι ψάρια. Και αυτή η πρόβλεψη δεν είναι υπερβολική, αν σκεφτούμε ότι από τα πλαστικά απόβλητα που παράγονται κάθε χρόνο μόνο στην Ευρώπη, ποσότητα μικρότερη του ενός τρίτου ανακυκλώνεται, ενώ τα υπόλοιπα καταλήγουν σε χωματερές ή αποτεφρωτήρες ή στο περιβάλλον, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την υγεία και του πλανήτη, και τη δική μας. Και πρόκειται για εκατομμύρια τόνους, αφού σε κάθε ευρωπαίο πολίτη αντιστοιχούν ετησίως περίπου 35 κιλά απορριμμάτων πλαστικών συσκευασιών.
Δυστυχώς, παρά τις πομπώδεις ανακοινώσεις και τις επικοινωνιακές δράσεις των τελευταίων χρόνων, τα πλαστικά μιας χρήσης παραμένουν αναπόσπαστο κομμάτι τις καθημερινότητάς μας και οι πλαστικές σακούλες χρησιμοποιούνται κατά εκατοντάδες χιλιάδες ημερησίως.
5.772 μικροπλαστικές ίνες και θραύσματα πλαστικού εντοπίστηκαν σε 189 ψάρια διαφόρων ειδών σε αναλύσεις μόνο των τελευταίων μηνών στα εργαστήρια του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος».
7 στις 10 θαλάσσιες χελώνες που φτάνουν νεκρές στο Κέντρο Διάσωσης του συλλόγου «ΑΡΧΕΛΩΝ» έχουν καταπιεί πλαστικές σακούλες και ο θάνατός τους προήλθε από ασιτία.
370 εκατ. τόνοι ήταν η παγκόσμια παραγωγή πλαστικού το 2021. Το 1950 δεν ξεπερνούσε το 1,5 εκατ. τόνους.
80 εκατ. τόνοι πλαστικών καταλήγουν κάθε χρόνο στις θάλασσες του πλανήτη.
