Ήρθαν οι περισσότεροι για μία ακόμη χρονιά τους είδαμε, χαρήκαμε αλλά μας έφυγαν και πάλι. Και βέβαια εμείς μείναμε. Για τους παλιούς καλούς φίλους ο λόγος που θυμήθηκαν και το νησί κι εμάς και με την ευκαιρία των διακοπών τους δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Χάρηκαν και εκείνοι, χαρήκαμε κι εμείς, ανακατέψαμε για μια ακόμα φορά «της κάτω γης τα χώματα», θυμηθήκαμε παλιές καλές στιγμές, οι αναμνήσεις ξαναγύρισαν και μας συγκίνησαν, διαπιστώσαμε τι ήμασταν και τι γίναμε καθώς πέρασαν τα χρόνια…
Όμορφα πάντως είναι, έστω και μία φορά το χρόνο, να βλέπουμε κάποιους γνωστούς και φίλους από το παρελθόν. Να ανοίγουμε τα κουτάκια του μυαλού μας και να παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια μας όλα εκείνα που μπορεί να πέρασαν ανεπιστρεπτί αλλά δεν λέμε και να τα ξεχάσουμε κιόλας. Και πώς να τα ξεχάσεις δηλαδή… Κομμάτια από τη ζωή μας, που ορισμένους μας σημάδεψαν ανεξίτηλα και γι' αυτό, ίσως, όποτε μας δοθεί η ευκαιρία κοιτάμε να τα ξαναφέρνουμε στην επιφάνεια. Υπάρχει βέβαια και μία στυφή γεύση γιατί θα θέλαμε να ξαναζήσουμε, αλλά έτσι κι αλλιώς κάτι τέτοιο δεν γίνεται.
Έχω την αίσθηση ότι όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο πολύ θα κάνουμε τέτοιες βουτιές σε κάθε ευκαιρία. Νοσταλγικές και ρομαντικές σε μία εποχή που χάθηκε και που, μαζί της αργά αλλά σταθερά, θα χαθούμε κάποια στιγμή και εμείς. Αν μη τι άλλο πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι γιατί έχουμε κάποια πράγματα να θυμόμαστε και να αναπολούμε με αγάπη. Από ανθρώπους μέχρι γεγονότα…
