Κανονικά και με τον… νόμο, η Συμφωνία των Πρεσπών είναι στον αέρα! Γιατί; Διότι στο δημοψήφισμα της 30ής Σεπτεμβρίου 2018 δεν συμμετείχε το 50% συν 1 των εγγεγραμμένων, όπως είχε δηλώσει ως όρο ο σοσιαλιστής Πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ, αλλά μόλις το 36,8%.
Επίσης, γιατί δεν φέρει την υπογραφή του Προέδρου της χώρας Γκίρκι Ιβάνωφ, ο οποίος ως εθνικιστής δήλωσε αποχή, αλλά του Προέδρου της Βουλής, παρ’ ότι δεν το προέβλεπε το Σύνταγμα. Επιπλέον, υπήρξαν καταγγελίες περί δωροδοκίας στο υπουργικό συμβούλιο της Ελλάδας από τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο, κάτι που συνιστά λόγο ακυρότητας, σύμφωνα με το Δίκαιο των Συνθηκών της Βιέννης του 1969.
Όμως, παρ’ όλα αυτά, η Συμφωνία έγινε δεκτή και από την ελληνική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και από την κυβέρνηση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας του Ζόραν Ζάεφ και, εν τέλει, από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών με το επιπόλαιο επιχείρημα ότι έκλεισε -λέει- ένα θέμα που πήρε 27 χρόνια διαπραγματεύσεων. Φαντασθείτε αυτό το επιχείρημα να το αρθρώσει αύριο μεθαύριο κάποιος για το Αιγαίο!
Οι κακές γλώσσες λένε ότι, ουσιαστικά, επρόκειτο για μια Συμφωνία made in USA, αν κρίνει κανείς από την εύγλωττη δήλωση του Στέητ Ντηπάρτμεντ:
"Οι Ηνωμένες Πολιτείες συγχαίρουν τους δύο Πρωθυπουργούς για την επίτευξη της Συμφωνίας, η οποία διευκολύνει την πολιτικής της Ατλαντικής Συμμαχίας για την ανάσχεση της ρωσικής διείσδυσης στα Βαλκάνια".
Πράγματι, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τη διορατικότητα των σχεδιαστών πολιτικής των ΗΠΑ, καθώς, εκτιμώντας σωστά την επιθετική δράση του Πούτιν στην ευρύτερη περιοχή, πέτυχαν για τα δικά τους συμφέροντα να εξασφαλίσουν τη δέσμευση των Σκοπίων να αποκηρύξουν το εξοργιστικό ψευδο-ιστόρημα πως συνιστούσαν τη συνέχεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, να διατηρήσουν το όνομα "Μακεδονία", να δεσμευθούν για αλλαγή σε ταμπέλες κ.λπ. προσθέτοντας τη λέξη "Βόρεια" και παράλληλα εξασφάλισαν το οκέι της ελληνικής κυβέρνησης -πλην Καμμένου- για αποδοχή ότι:
-Ο πληθυσμός αυτός δικαιούται τη μακεδονική ιθαγένεια, δικαιούται τη μακεδονική γλώσσα, δικαιούται τη μακεδονική πολιτιστική κληρονομιά, όπως αυτός την εννοεί. Και βέβαια, εξασφάλισαν από τους "αριστερούς" του ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτον τον… πάλαι ποτέ… "αντιϊμπεριαλιστή" υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, πως η Ελλάδα θα συναινέσει στην είσοδο της Βόρειας Μακεδονίας και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ.
Αλλά δεν έφθαναν μόνο αυτές οι ελληνικές παροχές… Εξασφάλισαν και την ανάληψη της ευθύνης του εναερίου χώρου από την Αθήνα, στο πλαίσιο της Νατοϊκής αντιαεροπορικής ασπίδας. Με αποτέλεσμα; Επειδή η Βόρεια Μακεδονία δεν διαθέτει αξιόλογη πολεμική αεροπορία, η Ελλάδα να έχει σε 24ωρη ετοιμότητα δύο F16 και το σύστημα ραντάρ στο Βίτσι με υποχρέωση πολεμικής υπεράσπισης του εναερίου χώρου της γειτονικής χώρας υπό την τελική εντολή του αρχιστράτηγου του ΝΑΤΟ -δηλαδή του Προέδρου των ΗΠΑ που είναι το μεγάλο αφεντικό- με αποστολή την κατάρριψη εχθρικού ίχνους, όπως προβλέπεται στο μνημόνιο που εκκρεμεί για ψήφιση στην ελληνική Βουλή.
Έτσι πέτυχαν να κλείσει η μαύρη τρύπα που υπήρχε ενώ οι γύρω χώρες ανήκαν στη Νατοϊκή Αδελφότητα, έχοντας πια εν ασφαλεία τη γειτονική αμιγώς αμερικανική Βάση Bondsteel στο Κόσοβο. Βάση δυνατότητας φιλοξενίας 25.000 στρατιωτικού προσωπικού χερσαίων και αεροπορικών δυνάμεων για προώθησή τους στο μέτωπο κατά της Ρωσίας.
Κατά κάποιο τρόπο η ελληνική κυβέρνηση ξεπλήρωσε την υποχρέωσή της προς την Ουάσινγκτον, η οποία διέσωσε την χώρα από την πρόταση του Σόιμπλε για Grexit. Όποιος διαβάσει τα απομνημονεύματα του Ομπάμα θα μάθει πόσο ο κηδεμόνας είναι καμιά φορά πιο προβλεπτικός από τον κηδεμονευόμενο του στρατηγικού οικοπέδου "Ελλάς".
Για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι ο πόλεμος για το όνομα χάθηκε με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων από το 1949 που τελείωσε ο εμφύλιος πόλεμος με νίκη των φιλελεύθερων δυνάμεων, επί των κομμουνιστών ανταρτών του Νίκου Ζαχαριάδη. Ο οποίος στην 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ - Δημοκρατικού Στρατού αναγνώρισε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και αποχωρισμού των Σλαβομακεδόνων. Σημειωτέον ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα σήμερα καταγγέλλει τον εθνικισμό των Σκοπιανών και δεν αναγνωρίζει μακεδονική εθνότητα.
Και λέω όλων των κυβερνήσεων, γιατί εν ονόματι του αντικομμουνιστικού αγώνα της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, οι δημοκρατικές αλλά εξαρτημένες ελληνικές κυβερνήσεις, υπάκουσαν στην εντολή να χαμηλώσουν τους τόνους, αφού αυτό το κράτος υπήρξε μέλος της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας του αντιρωσικού στρατάρχη Τίτο.
Έτσι, από τη δεκαετία του 1950 οι Σλαβομακεδόνες εξαπέλυσαν μια πρωτοφανή προπαγάνδα με βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, άλμπουμ, πολιτιστικά σωματεία, πανεπιστήμια και άλλα μέσα πνευματικής επιρροής. Πετυχαίνοντας να περάσουν σε όλα σχεδόν τα ιδρύματα Δύσης και Ανατολής την αντίληψη ότι είναι απόγονοι του στρατηλάτη Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αποσιωπώντας, φυσικά -όπως και η ελληνική κρατική- χριστιανοφανής παιδεία- τη φρικτή πολεμική μανία του. Δηλαδή, η υπόθεση του ονόματος χάθηκε από τα… βιβλία!
Καταλήγοντας, σκέπτομαι ότι, τούτων δοθέντων, η Συμφωνία, δεν μπορούσε παρά να ορίζει ένα σύνθετο όνομα. Όμως: Υπήρξε μια… "αξιοπρεπής ήττα" μας. Αν αναλογισθούμε ότι δεν υποχρεωθήκαμε να… αλλάξουμε το όνομα της Ελλάδας.
Προσθέτοντας μια λέξη που μας αξίζει…
