Πολυδιαφημίστηκε η τελευταία η αύξηση του κατώτατου μισθού, λόγω και προεκλογικής περιόδου, αλλά το ερώτημα είναι αν καλύπτει τις ανάγκες των εργαζομένων… 780, λέει, μεικτά, αλλά καθαρά, πόσα; 667. Και αυτός ο μισθός έχει σχέση με τη μεγαλύτερη πλειοψηφία όσων εργάζονται, γιατί μόνο μια μικρή μειοψηφία ικανοποιείται με μεγαλύτερους μισθούς, αφού κυριαρχεί το αβγάτισμα των κερδών των μεγάλων αφεντικών…
667 ευρώ, λοιπόν, αλλά τι να πρωτοκαλύψεις με αυτό το ποσό και μάλιστα με την ακρίβεια να καλπάζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Και τα πράγματα είναι σαφή και καθόλου περίπλοκα.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Εργαζόμενος 43 ετών που δουλεύει σε διαφορετικές επιχειρήσεις από τα 17 του παίρνει αυτό τον κατώτατο μισθό. Ακόμα και μόνος του να μένει, πώς να τα βγάλει πέρα; Και πού να ξοδέψει το συγκεκριμένο ποσό, όταν μάλιστα έχει να πληρώσει και το σχετικό ενοίκιο που έχει πάει στα ύψη; Θα πληρώσει και το ρεύμα, θα φάει και θα πιει με ένα τέτοιο ποσό; Και το σκατό του να ξεράνει πάλι δεν θα τα καταφέρει…
Αμέ αν είναι και παντρεμένος; Ε, τότε πια είναι για να τραβά τα μαλλιά του… Και ας πούμε ότι εργάζεται και η σύντροφός του… Πόσα να παίρνει; Όλοι ξέρουμε ότι οι περισσότερες γυναίκες δουλεύουν με μειωμένο ωράριο, πόσα παίρνουν; Τρία, το πολύ τέσσερα κατοστάρικα, όπως συνηθίζεται. Και πώς να ανοίξεις και να συντηρήσεις σπίτι με λιγότερo από ένα χιλιάρικο; Τι να πρωτοπληρώσεις; Τα ενοίκια στα ύψη, τα σούπερ μάρκετ παρομοίως, το ηλεκτρικό ρεύμα το ίδιο. Και αν έχεις και ένα παιδάκι που έχει κι αυτό τις ιδιαίτερες ανάγκες και απαιτήσεις του; Κλάψ' τα Χαράλαμπε…
Kαι μετά μιλάμε για υπογεννητικότητα… Μα πώς να κάνεις παιδί κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις; Σήμερα οι νέοι σκέφτονται πιο πολύ από τα περασμένα χρόνια, όταν τα ζευγάρια αράδιαζαν παιδιά το ένα μετά το άλλο… Άλλες οι συνθήκες, άλλες οι προτεραιότητες. Ουσιαστικά τότε όλοι ήταν στην ίδια μοίρα και τα παιδιά μεγάλωναν μονάχα τους. Στα χρόνια μας οι ανάγκες και απαιτήσεις είναι διαφορετικές και δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που προηγήθηκαν…
Ας μην πολυδιαφημίζουν λοιπόν τη συγκεκριμένη αύξηση γιατί δεν καλύπτει ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες. Και δυστυχώς τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, τι τα θέτε, τι τα γυρεύετε.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
