Μόδα είναι θα περάσει. Μέσα στην απελπισία τους, πολλοί άνθρωποι θα σκάσουν ένα κάρο λεφτά, που προφανώς… υπάρχουν και θα τους μείνουν τα… τραπεζοκαθίσματα.
Ο λόγος είναι απλός. Για να έχουν δουλειά τόσα αναψυκτήρια θα πρέπει ο καθένας μας να πίνει ημερησίως 10 καφέδες και να τρώει άλλες τόσες τυρόπιττες.
Ακόμα και αν το καταφέρει, δεν θα καταφέρνει να βρίσκει καθημερινά 30 ευρώ, που κάνουν όλα αυτά.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι εκεί, είναι ότι στο πέρασμα της μόδας και του αθέμιτου ανταγωνισμού, για τον οποίο ουδείς δίνει σημασία σαρώνονται οι σωστοί επαγγελματίες, που υπήρχαν χθες, αντέχουν και σήμερα και ευελπιστούν να την βγάλουν και αύριο.
Ας γίνουμε σαφέστεροι. Ο καθένας στα πλαίσια της απελπισίας που είπαμε, προσπαθεί να κάνει τα πάντα. Είναι όμως έτσι; Αμέτρητα πλέον καταστήματα, που με βάση την άδεια τους βγάζουν ποτό και καφέ, άντε και ένα κρύο πιάτο με την μπύρα, που λέει ο λόγος, σερβίρουν από μακαρονάδες μέχρι… πατσά.
Ο Νόμος όμως είναι σαφέστατος στο τι είναι κατάστημα εστίασης.
Οσοι έχουν τέτοιο υπόκεινται σε αυστηρούς ελέγχους για να πάρουν μια άδεια, διαθέτουν κουζίνα προδιαγραφών, πυρόσβεση, ελέγχονται υγειονομικά κ.λ.π. μια ολόκληρη Οδύσσεια, που μόνο όποιος την περάσει ξέρει τι σημαίνει. Έρχεται λοιπόν ο διπλανός του και για να «σώσει την παρτίδα» προσφέρει με άδεια λειτουργίας αναψυκτηρίου – μπάρ, ότι του ζητήσει ο πελάτης, από ομελέτες μέχρι μακαρονάδες, για τον πατσά πλάκα κάναμε προηγουμένως, δεν έχουμε δεί ακόμα, αν και δεν αποκλείεται να δούμε αύριο.
Ποιος τώρα έχει την ευθύνη τήρησης της τάξης; Ο επαγγελματίας πρέπει να γίνει «ρουφιάνος» ή οι υπηρεσίες που βλέπουν και ακούν να κάνουν την δουλειά τους;
Μετά, το Επιμελητήριο για παράδειγμα, δεν πρέπει να πιέσει στην κατεύθυνση αυτή;
Αντιληπτό ότι όλοι προσπαθούν να σωθούν αλλά δεν θα σωθεί κανείς αν χαθούν οι κανόνες.
Υ.Γ. Αν υπάρχει αναψυκτήριο, που σερβίρει… πατσά να μου το πείτε γιατί έχω χάσει επεισόδια.
