Δεν ψηφίσαμε ‘’λαγούς με πετραχήλια’’ στις προηγούμενες εκλογές. Ούτε βίλλες μας υποσχέθηκαν, ούτε κότερα, ούτε χρυσές συντάξεις και μισθούς. Απλά και βασικά πράγματα ψηφίσαμε, 750 ευρώ βασικό για να μην αποστεωθούμε και φορέσουμε εσώρουχο βαμβακερό να μην γεμίσει με το πλαστικό εσώρουχα το σώμα μας σπυριά. Για τους ίδιους λόγους εγκρίναμε και ανάλογες συντάξεις, και για έναν ακόμη σοβαρότατο λόγο καταψηφίστηκαν και οι απολύσεις. Και στις δύο περιπτώσεις επιδιώξαμε να τροφοδοτήσουμε με χρήμα τις επιχειρήσεις για να έρθει αυτή η πολυπόθητη από συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους ανάπτυξη.
Αυτά και την κατάργηση του ΕΜΦΙΑ και την προστασία της 1ης κατοικίας μας υποσχέθηκαν και ψηφίσαμε, τα ελάχιστα και άκρως απαραίτητα για να σταματήσει ο πόνος, το δάκρυ, η αγωνίες, οι απελπισίες και οι αυτοχειρίες πολλών Ελλήνων και των άλλων που θα έμπαιναν στον κατάλογο γιατί πιάνει χολέρα το σπίτι του γείτονα όταν πιάσει χολέρα το σπίτι του διπλανού.
Όμως ‘’άλλαι αι βουλαί ανθρώπων και άλλα ο Θεός κελεύει’’ ή μάλλον άλλα κελεύουν σύμφωνα με την κοσμοθεωρία οι δανειστές. Αυτοί και οι εγχώριοι νεοφιλελεύθεροι θιασώτες της ‘’νέας τάξης πραγμάτων’’ κελεύουν ότι ‘’οι πολλοί, οι ευτελείς’’, είναι Θείον δώρο στους ολίγους ‘’εκλεκτούς’ για να κάνουν την παραγωγή. Αυτό ευαγγελίζονται και εφαρμόζουν, επενδύοντας προ καιρού σε άλλες χώρες για να φανεί ότι οι θέσεις εργασίας είναι ‘’δώρον άδωρον’’ με μισθούς συντάξεις ελεημοσύνης και χωρίς παιδεία, στέγη και περίθαλψη υγειονομική.
Αυτά εφάρμοσαν και εδώ στα τελευταία πέντε χρόνια για να δούμε πλήθος πολιτών στους κάδους απορριμμάτων, ουρές πεινασμένων στις φιλανθρωπικές οργανώσεις, αυτόχειρες, παιδάκια να λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, νοσοκομεία χωρίς γάζες και το Ι.Κ.Α Καλλιθέας στη Αθήνα χωρίς ασθενείς γιατί το εγκατέλειψαν οι γιατροί. Αυτά που κελεύουν αγγίζουν τα όρια της εγκληματηκότητας, και όσοι ελπίζουν ότι οι ανάπτυξη και οι θέσεις εργασίας θα τους βγάλουν από την εξαθλίωση ‘’πλανώνται πλάνην οικτράν’’. Οι διαπραγματεύσεις λοιπόν που διεξάγονται είναι μεγίστης σημασίας για το μέλλον το δικό μας, των παιδιών και των εγγονιών μας . Από αυτές εξαρτάται αν θα είναι ανθρώπινο ή ζοφερό, ζοφερό Ασιατικό, ή ανθρώπινο Σκανδιναβικό και ως εκ τούτου είναι αποφάσεις υπερσυνταγματικές και υπερκοινοβουλιακές. Μόνο εμείς νομιμοποιούμαστε ηθικά να αποφασίσουμε για το ευοίωνο ή απάνθρωπο μέλλον το δικό μας και των παιδιών.
Αυτά δεν συμβαίνουν για πρώτη φορά, ιστορικά ΠΑΝΤΑ οι Ευρωπαϊκές χώρες ήταν εχθρικά διακείμενες προς την χώρα μας και ΠΟΤΕ χρήσιμες και φιλικές. Είναι απορίας άξιον γιατί αυτοί επιμένουν σε μείωση μισθών και συντάξεων, μέτρο υφεσιακό, καθώς και στο γνωστό αλλά σκόπιμα επαναλαμβανόμενο λάθος. Αν συνυπολογήσει κάποιος και άλλους παράγοντες που δεν είναι του παρόντος, συμπεραίνει ότι πρόκειται για αποικιοκρατία εις το διηνεκές με την εξαθλίωση που αυτή συνεπάγεται.
Η απόφαση της κυβέρνησης να διεξάγει δημοψήφισμα δεν θα είναι για να μεταθέσει σ’ εμάς τις ευθύνες της όπως λένε μερικοί. Είναι για να αναλάβουμε επί τέλους τις ευθύνες μας εμείς οι άμεσα υπεύθυνοι και ενδιαφερόμενοι για την μοίρα μας, εξ άλλου το δημοψήφισμα είναι διαπραγματευτικό μέσο πίεσης. Στην κυβέρνηση αναθέσαμε τις περί του πρακτέου λαϊκές εντολές και αυτή δικαιολογημένα αδυνατεί να αναγκάσει τους ισχυρούς να τις αποδεχθούν μπορούμε όμως εμείς. Ποτέ η χώρα μας όταν έλεγε τα ‘’ΟΧΙ’’ της δεν χρησιμοποιούσε τη λογική γιατί το κόστος της κατοχής είναι πάντα ασύγκριτα μεγαλύτερο από το ηθικό και υλικό κόστος της λογικής. Αν λοιπόν αντιληφθούμε την δύναμή μας τα παιδιά και τα εγγόνια μας δεν θα μας βλασφημούν.