Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα… Έτσι έλεγαν οι πιο παλιοί αλλά ένα ερώτημα είναι πώς… αποκτάς αυτή την τύχη, αφού δε χαρίζεται και είναι και αόρατη… Και τι είναι η τύχη; Όταν όλα σου έρχονται ευνοϊκά και, αραιά και πού, σου χαρίζει και κάνα γερό «πουγκί», όταν μάλιστα δεν έχεις και στον ήλιο μοίρα, κατά το κοινώς λεγόμενο… Έτσι φτωχοί και πλούσιοι κυνηγούν να πιάσουν αυτή την τύχη και λίγες φορές το καταφέρνουν αλλά τις περισσότερες, μπορεί να τους χαμογελά όμως τους ξεφεύγει και τρεχάτε γυρεύετέ την…
Ο λόγος για τύχη σήμερα και λόγω των γιορτινών ημερών που διανύουμε, καθώς πολλοί θα είναι εκείνοι που θα την κυνηγήσουν κατά το έθιμο. Μια αλήθεια βέβαια, είναι ότι στις μέρες μας, με αυτούς τους «ναούς» του τζόγου (πρακτορεία ΟΠΑΠ) που έχουν ανοίξει, οι πιστοί ξημεροβραδιάζονται σ’ αυτούς ελπίζοντας να πιάσουν την καλή…
Αυτού του είδους την τύχη ποτέ δεν την κυνήγησα, αλλά τέτοιες μέρες θυμάμαι τη συγχωρεμένη τη μάννα μου. Κάθε χρόνο ο καημός της ήταν ότι δεν αγόραζα ένα λαχείο Συντακτών που ήταν και μοναδικό τα χρόνια εκείνα… Βρε παιδάκι μου, μου έλεγε, πάρε ένα λαχείο να το βάλω στα… εικονίσματα μπας και κερδίσουμε. Και άμα κερδίσουμε δικά σου θα είναι, τι να τα κάνω εγώ γριά γυναίκα; Δυο τρεις φορές της είχα κάνει το χατίρι και όταν της το έδινα, το σταυροκοπούσε, έλεγε και κάποια αγιοτικά και το έβαζε στα εικονίσματα που ήταν απλωμένα στον τοίχο. Για να πάρει, έλεγε, το λαχείο θεϊκή δύναμη και να τύχει σε εμάς… Η κακομοίρα πίστευε ότι με όλη την προεργασία που είχε κάνει ότι, δεν μπορεί, κάτι θα γινόταν.
Ποτέ, φυσικά, δεν έγινε τίποτα, αλλά πάντα η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και για όλους όσοι επιμένουν να κυνηγούν αυτή τη ρημάδα τύχη στα χαρτιά, στο τζόκερ, στο…, στο… Και δεν ξέρω ποια άλλα. Αυτή η τύχη…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
