Γνωστό ότι μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις. Όμως, ότι χίλιες(περίπου) εικόνες ισούνται με μία λέξη: «ρατσισμός», μας το έμαθε ο Δήμαρχος. Μάλιστα, μαζί, με το συνοδευτικό κείμενο της πρόσφατης ανάρτησής του, οι λέξεις γίνονται δύο: υποδαύλιση ρατσισμού.
Μιλάμε για υποδαύλιση κεκαλυμμένη με κινητήριο μοχλό τον εκφοβισμό των πολιτών .Πιο ειδικά, τον πρόστυχο εκφοβισμό γιατί εδώ γεννάται το ερώτημα: πώς ο Δήμαρχος, που κατασπατάλησε χρήμα για να στολίσει τα Χριστούγεννα και να ανυψώσει το θρησκευτικό μας συναίσθημα, στις φωτογραφίες αναξιοπαθούντων δυστυχισμένων βλέπει εχθρούς; Πώς τις χρησιμοποιεί ως φόβητρο κι όχι ως κίνητρο για αλληλεγγύη; Πάλι καλά που δεν έβαλε και εικόνες πτωμάτων στο νερό για να υποδηλώσει τη θαλάσσια ρύπανση.
Έτσι κι αλλιώς δεν τιμά κανέναν Δήμαρχο η επιχείρηση εκφοβισμού των πολιτών. Κυρίως όμως, κατακριτέα είναι η στάση εκείνου για τον οποίο όλοι υποψιαζόμαστε πως ανώτερος στόχος του είναι η πώληση εκδούλευσης στους Μηταράκη-Μητσοτάκη. Μπροστά στο αλισβερίσι αυτό αψηφά και τον θεσμικό του ακόμη ρόλο που υπαγορεύει προσφορά υπηρεσίας στο θέλημα και στα συμφέροντα του τόπου και του λαού. Και ο λαός εκφράστηκε ομόφωνα στο δημοτικό συμβούλιο.
Αλλά, εν τέλει, ίσως πρόκειται απλώς για ζήτημα παρανόησης παρώνυμων λέξεων: άλλο γλειφτική κι άλλο γλυπτική.
Και την γλυπτική στη Δημοκρατία την φιλοτεχνεί ο λαός, κι όσο πιο βαθιά σκαλίζει τον πηλό της, τόσο πιο κοντά φτάνει στην ουσία της και τόσο πιο πολύ δυναμώνει η ματιά και η φωνή του. Και στο Θόλος ,ο λαός θα ακουστεί βροντερά κι η ματιά του θα καίει.
κ. Δήμαρχε.
