ΟΙ ΝΕΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ & ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΕΕ-ΝΑΤΟ – ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο της Ένωσης για την Ατλαντική και Ευρωπαική Συνεργασία κο Θεοδόση Γεωργίου για την ιδιαίτερη τιμή που μου περιποιεί να συμμετάσχω στην σημερινή εκδήλωση.
Πριν τρια χρόνια από αυτό το βήμα αναπτύξαμε το αντικείμενο της Εξωτερικής Πολιτικής της γείτονος ως αναθεωρητικής Δύναμης στον 21ο αιώνα. Η ομιλία έτυχε μεγάλης αποδοχής και προβολής πανελλαδικά γιατί απλά κάλυπτε το ζωτικό θέμα της εθνικής ασφάλειας της χώρας.
Η εθνική ασφάλεια της πατρίδας μας επανέρχεται στο επίκεντρο της σημερινής ημερίδας, μέσα από το πρίσμα των συμμαχιών, όπως αυτές διαμορφώνονται μετά τις τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις και δη τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις εξελίξεις σε Καύκασο, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Αφορά στα oφέλη από τη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ αλλά και τη διμερή στρατιωτική συμφωνία με τη Γαλλία και τις συμφωνίες με άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής. Ειδικότερα η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία κρίνεται ως ιδιαίτερα σημαντική αφού στο άρθρο 2 η ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής καθορίζει ότι «Τα μέρη παρέχουν το ένα στο άλλο βοήθεια και συνδρομή, με όλα τα κατάλληλα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, κι εφόσον υφίσταται ανάγκη με τη χρήση ένοπλης βίας, εάν διαπιστώσουν από κοινού ότι μια ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο , σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών». Η υπόψη συμφωνία δεν υπόκεται σε διαδικασία ομοφωνίας (concensus), όπως το άρθρο 5 της Συλλογικής Άμυνας του ΝΑΤΟ.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της σημασίας των στρατηγικών συμμαχιών αρκεί και μόνο να ανατρέξουμε στη συμμετοχή μας στο πλευρό της Αντάντ κατα τους Βαλκανικούς πολέμους, συμμετοχή που τελικά οδήγησε στον τριπλασιασμό της επικράτειας της χώρας.
Η συμμετοχή μας επίσης στο πλευρό των συμμάχων κατά τον Β΄ΠΠ εξασφάλισε την επανένωση των Δωδεκανήσων. Μέσα από συμμαχίες επεκτάθηκε η πατρίδα μας απ΄ τα Τέμπη στο Ορμένιο μέχρι το Καστελόριζο. Και βέβαια δεν ξεχνάμε τη ναυμαχία στο Ναυαρίνο το 1827 και την καταλυτική επίδραση της στην επανάσταση του ΄21. Αντίθετα όσοι επέλεξαν λάθος πλευρά, λάθος συμμαχία οδηγήθηκαν στην ήττα, την καταστροφή και το γεωστρατηγικό ακρωτηριασμό.
Τα οφέλη από τη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ πολλά και ζωτικής σημασίας. Από που να αρχίσουμε και που να σταματήσουμε? Από την εξασφάλιση σύγχρονων οπλικών συστημάτων για τους τρεις κλαδους των ΕΔ μας, εν τάχει αναφέρω τα Rafalle, τα Mirage, τα F-16, την ένταξη μας στο πρόγραμμα F-35, τις φρεγάτες BELHARA, τις ΜΕΚΟ, τα Υ/Β 214, τα άρματα LEOPARD, τα νεοαποκτηθέντα Μ1013, τα γερμανικά ΜARDER, τα πλέον σύγχρονα Α/Α και πυραυλικά συστήματα? Ακόμη και στη συμμετοχή μας σε συμπαραγωγές, την εκπαίδευση των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων, τη μεταβίβαση προηγμένης τεχνογνωσίας, και δογμάτων τακτικής και επιχειρησιακής αξιολόγησης, σχεδίασης και εκμετάλευσης και τελικά την οργάνωση των ενόπλων δυνάμεων. Μην ξεχνάμε ότι ΣΣΕ οργανώθηκε με πρότυπο την ECOLE MILTAIRE.
Με μια Τουρκία των 85 εκατομυρίων, που, από την επομένη της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης, εμφανίζεται ως επεκτατική–βουλημική-αναθεωρητική δύναμη, διεκδικώντας εθνικά εδάφη και «γαλάζιες πατρίδες» και με τις δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία να έχουν έλθει επανελειμένα στο χείλος του πολέμου, γίνεται αντιληπτή η σημασία ύπαρξης δυνατών συμμαχιών για την αποτελεσματικότερη προσάσπιση του εθνικού συμφέροντος.
Κες και κύριοι από σεβασμό στην ιστορική μνήμη οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι οι ΗΠΑ, χώρα η οποία βάλλεται πανταχόθεν για την εξωτερική της πολιτική, αυτή η χώρα, ως ηγέτιδα δύναμη της Ατλαντικής Συμμαχίας, παρενέβη αποφασιστικά και απέτρεψε τον πόλεμο ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία σε τουλάχιστον επτά γνωστές περιπτώσεις.
Αναφέρομαι στα:
- Γεγονότα της πόλης το 1955 και τη σοβαρή ελληνοτουρκική κρίση που ακολούθησε,
- Τον Ιούνιο 1964, μετά τα σοβαρά γεγονότα της Μανσούρας – στην Κύπρο, με τη δυναμική τότε παρέμβαση του Προέδρου Τζόνσον. Να σημειωθεί ότι οι Τούρκοι επρόκειτο να πραγματοποιήσουν απόβαση στο νησί, την οποία απέτρεψε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, προκειμένου να διασφαλίσει την ενότητα της συμμαχίας.
- το Νοέμβριο του1967, με τα γεγονότα του Κοφίνου στην Κύπρο, που προκάλεσαν την ανάκληση του Γρίβα και την απόσυρση της ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο. Κατά πολλούς τα γεγονότα αυτά προετοίμασαν την απόβαση του 1974.
- το 1974 και μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την παρέμβαση Κίσσιγκερ ,
- το 1976, κατά την κρίση του ΧΩΡΑ (ή ΣΙΣΜΙΚ)
- Το Μάρτιο του 1987, με την έξοδο του «ΠΙΡΙ ΡΕΙΣ»
- Το 1996, κατά την κρίση των Ιμίων.
Για αποκαλυπτικές, λεπτομέρειες μπορείτε να ανατρέξετε στο «ΠΡΟΙΜΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ» του δικού μας Κώστα Μαρδά.
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να βρίσκεται στο 10ο μήνα και την τραγωδία να μην έχει τέλος είμαι βέβαιος ότι η χώρα μας βρέθηκε για μία ακόμη φορά στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Η Ουκρανία δέχθηκε καταστροφική, αναίτια εισβολή. Και η χώρα μας μαζί με τις λοιπές δυνάμεις του Δυτικού κόσμου, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ κατεδίκασε, ως όφειλε, την εισβολή και συνέδραμε την Ουκρανία στο δίκαιο αγώνα της. Είμαι βέβαιος ότι ο ιστορικός του μέλοντος θα δικαιώσει τις επιλογές μας. Οι χώρες του ΝΑΤΟ, και η ΕΕ, με εξαίρεση την Τουρκία συνέδραμαν με με κάθε τρόπο τον αγώνα της Ουκρανίας. Το ΝΑΤΟ διπλασίασε τον αριθμό των 4ων Battle Groups (Σχηματισμοί Μάχης των 5.000 ανδρών) που είχε ήδη αναπτύξει σε Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία και Πολωνία, σε 8, αναπτύσσοντας ακόμη 4 Πολυεθνικά BGs σε Βουγαρία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Σλοβακία, ενώ 150.000 Νατοικο στράτευμα τηρείται σε υψηλή ετοιμότητα.
Αντίθετα η γείτονα χώρα με την έμμεση αλλά και άμεση στήριξη της Ρωσίας αλλά και την προσέγγιση της με το Ιράν και την Κίνα, (παρεπιπτόντως βλέπεται τι συμβαίνει στις δημοκρατικές αυτές χώρες και το σεβασμό που έχουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους πολίτες τους). Η Τουρκία λοιπόν, λόγω των συγκεκριμένων επιλογών της αλλά και της ειδικής σχέσης της με το Πακιστάν, σχέσεις που εμμέσως υπονομεύουν το ΝΑΤΟ, δικαίως χαρακτηρίζεται ως αφερέγγυος, ασταθής και αβέβαιος συμμάχος. Ο χαρακτήρας του διεθνούς ταραξία που αποδίδεται στη γείτονα χώρα δεν είναι καθόλου άδικος, λόγω της εμπλοκής της σχεδόν παντού, σε Βαλκάνια, Καύκασο, Μέση Ανατολή, Βόρεια αλλά και Κεντρική Αφρική.
Η από κάθε πλευρά απαρράδεκτη εισβολή στην Ουκρανία και η μέχρι τούδε εξέλιξη του αγώνα των Ουκρανών μαχητών βάζουν οριστικά ταφόπλακα στον αυταρχισμό και τον αναθεωρητισμό. Τα όνειρα επίδοξων Νεοχίτλερ τέλειωσαν άδοξα.
Κες και κοι
Κλείνοντας τη σύντομη ομιλία μου θα ήθελα να παραθέσω μερικές προσωπικές απόψεις: Δεν είμαστε ΜΟΝΟΙ! Η ανάγκη για ισχυρές συμμαχίες ειναι αδύρρητη. Όταν είμασταν μόνοι υποστήκαμε συμφορές. Όταν είχαμε δυνατές συμμαχίες διαπρέψαμε.
ΒΟΥΛΓΑΡΟΣ Ανώτατος Αξιωματούχος, μου εκμυστηρεύτηκε με νόημα και πικρία: Είσασταν πολύ τυχεροί Χρήστο. Κάνατε σωστές επιλογές στο διάβα της ιστορίας. Εμείς δυστυχώς βρεθήκαμε μόνιμα στη λάθος πλευρά της...
Με τα παραπάνω βέβαια δεν εννοώ ότι πρέπει να επαναπαυόμαστε στους όποιους συμμάχους. Η επιβίωση του έθνους είναι υπόθεση καθαρά εθνική, καθαρά ελληνική. Οι όποιες συμμαχίες έχουν καθαρά επικουρικό χαρακτήρα.
«Η εθνική άμυνα και η διαφύλαξη των εθνικών συμφερόντων είναι ευθύνη κάθε χώρας και δεν ανατίθεται σε τρίτους» μας θύμισε ο Πρέσβης του Ισραήλ Γιόσι Αμράνι πριν 3 χρόνια.
Πρίν 2503 χρόνια το διακήρυττε ο πάντα επίκαιρος Θουκυδίδης:
«Όσοι διατηρούν την ελευθερία τους το χρωστούν στη δύναμή τους».
Κες και κοι
Το χρέος προς την πατρίδα είναι η ύψιστη υποχρέωση όλων μας. Πολύ περισσότερο επειδή η πατρίδα μας έχει ιστορία αιώνων. Είμαστε απόγονοι ηρώων, απόγονοι και κληρονόμοι πνευματικών κολοσσών. Γιατου Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία πολέμησαν οι πρόγονοι μας και το ίδιο είμαστε έτοιμοι να πράξουμε και εμείς όταν έρθει η ώρα, με συμμάχους ή μόνοι.
- Αποχώρηση ελλάδας σπό ΝΑΤΟ 14 Αυγ 1974. «το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου… Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του…».
- Η χώρα μας είχε εισέλθει στη Βορειοατλαντική Συμμαχία με το δεύτερο κύμα διεύρυνσης, το 1952, επί κυβερνήσεως Νικολάου Πλαστήρα.
- Η αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας διήρκεσε έξι χρόνια. Μόλις εβδομήντα ημέρες πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, στις 19 Οκτωβρίου του 1980, η κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη αποφάσισε την επάνοδο.
Η Συνθήκη της Λισσαβώνας που άρχισε να ισχύει την 1/12/2009 περιλαμβάνει δύο ρήτρες με ιδιαίτερο εθνικό ενδιαφέρον, δηλαδή τη
- Ρήτρα αμοιβαίας άμυνας (Mutual Defence Clause-άρθρο 42 παράγραφος 7 της συνθήκης για την Ε.Ε.) και τη
- Ρήτρα αλληλεγγύης (Solidarity Clause-άρθρο 222 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ε.Ε.).
Η δεύτερη ρήτρα προβλέπει την υποχρέωση των κρατών-μελών να ενεργούν από κοινού ώστε να αποτρέψουν τρομοκρατική απειλή στο έδαφος μιας χώρας της Ε.Ε., ή να παράσχουν βοήθεια σε άλλη χώρα της Ε.Ε. που έχει πέσει θύμα φυσικής ή ανθρωπογενούς καταστροφής.
Και οι δύο ρήτρες παρέχουν ένα πλαίσιο προστασίας ενόψει καταστάσεων έκτακτου κινδύνου ή καταστροφής, ιδιαίτερα δε όταν η αντίδραση απαιτεί υψηλού επιπέδου πολιτικό συντονισμό και τη συμμετοχή των ενόπλων δυνάμεων, σύμφωνα πάντα με την αρχή της αναλογικότητας.
Δεν πρέπει να διαφεύγει, τέλος, πως η Ενωση αναγνωρίζει τα εξωτερικά σύνορα ενός κράτους-μέλους ως κοινά ευρωπαϊκά σύνορα και οφείλει να τα προστατεύσει υπό αυτή την έννοια.
