Η παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλου, κόσμησε φέτος τις εκδηλώσεις μνήμης των σφαγών της Χίου το 1822 από τους Τούρκους, που έγιναν στο ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Μηνά, έναν από τους τόπους θυσίας των Χιωτών.
Μία σφαγή που συγκλόνισε την πολιτισμένη Ευρώπη και έκανε τους τότε ισχυρούς της γης να στρέψουν το βλέμμα τους στον δίκαιο απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στη Μονή του Αγίου Μηνά εκτός από τον ΠτΔ παρέστησαν ο Υφυπουργός Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ, ο Διοικητής της ΑΣΔΕΝ, Αντιστράτηγος Νικόλαος Μανωλάκος, οι δύο τοπικοί Βουλευτές, η Περιφερειάρχης Β. Αιγαίου και σύσσωμη η τοπική πολιτική, στρατιωτική και θρησκευτική ηγεσία. Παρέστησαν ακόμη μαθητές, μέλη πολιτιστικών Σωματείων, Πρόσκοποι και Οδηγοί.
Την κεντρική ομιλία για το νόημα των Σφαγών και κυρίως για την προσφορά της ιστορικής μνήμης στις μέρες μας έκανε ο Μητροπολίτης Χίου Ψαρών & Οινουσσών κ. Μάρκος, ενώ ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος σε λιτή του δήλωση στα ΜΜΕ έστειλε μήνυμα ειρηνικής συνύπαρξης στη γείτονα Τουρκία, σημειώνοντας όμως με έμφαση ότι για να υπάρξει τέτοια απαιτείται σεβασμός στη συνθήκη της Λωζάννης και εγκατάλειψη από μέρους της γκρίζων ζωνών και άλλων τέτοιων ανιστόρητων αμφισβητήσεων.
Της δήλωσης του Προέδρου προηγήθηκε κατάθεση στεφάνου στο οστεοφυλάκιο της Μονής και ακολούθως ξενάγησή του στους χώρους της.
Αναλυτικά ο Πρόεδρος δήλωσε:
«Τιμούμε σήμερα την Ιερή Μνήμη των τραγικών θυμάτων των σφαγών της Χίου το 1822. Μάρτυρες στον βωμό της Ελευθερίας, οι σφαγιασθέντες μας δείχνουν, στο διηνεκές, το δικό μας χρέος και τον δικό μας δρόμο: Δεν λησμονούμε το αίμα των Ηρώων- Μαρτύρων. Δεν υποστέλλουμε την Σημαία της Ελευθερίας και, συνακόλουθα, της Εθνικής μας Κυριαρχίας και της Εδαφικής μας Ακεραιότητας» τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και προσέθεσε:
«Με αφετηρία αυτή την Ιερή Ημέρα Μνήμης διαμηνύουμε προς την γείτονα Τουρκία τούτο: Το στυγερό και βάρβαρο έγκλημα των σφαγών της Χίου το 1822 πρέπει να μας εμπνέει και να μας διδάσκει, για το παρόν και το μέλλον, την αξία της Ειρήνης και της ειρηνικής συνύπαρξης που εμείς, οι Έλληνες, πάντοτε επιδιώκουμε ειλικρινώς. Όμως, καθιστούμε σαφές ότι η Ειρήνη και η ειρηνική συνύπαρξη, έχουν ως αυτονόητη προϋπόθεση τον πλήρη σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου στο σύνολό του, επομένως τον πλήρη σεβασμό και της Συνθήκης της Λωζάνης. Η οποία καθορίζει επακριβώς τα σύνορα της Ελλάδας και, άρα, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δίχως να αφήνει περιθώρια για οιασδήποτε μορφής γκρίζες ζώνες ή για άλλες ανιστόρητες αμφισβητήσεις».
