Από το αρχείο μου. Φωτογραφία έντονης συγκινησιακής φόρτισης. Σύνοδος Κορυφής, Δεκέμβριος 2005. Εγώ τότε Γενικός Γραμματέας Επενδύσεων και δίπλα μου ο αείμνηστος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος. Αποκαμωμένοι και οι δύο πάνω σε έναν καναπέ, έξω από την αίθουσα 50 του Συμβουλίου, 6 η ώρα το πρωί, έπειτα από ατέλειωτες διαπραγματεύσεις για το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2007-2013, λίγο πριν το τελικό αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που δικαίωσε τις προσδοκίες και τους αγώνες και της Ελλάδας και της Κύπρου, σε έναν μαραθώνιο όπου όλοι οι ηγέτες ανεξαιρέτως ήσαν παρόντες κι έδιναν άοκνες σκληρές πολύωρες μάχες in situ - και όχι σε πολυδιαφημιζόμενα 17ωρα από τα μετόπισθεν των Μονίμων Αντιπροσωπειών, ανταλλάσσοντας ραβασάκια του Δημοτικού.
Η Κύπρος τότε ήταν ένα newcomer παιδί της ΕΕ κι εγώ θυμάμαι να ζητώ σταθερά τη διαμόρφωση τεχνικού υποβάθρου, ώστε να έχω πάντα εικόνα πώς επηρεάζεται η Ελλάδα αλλά και η Κύπρος. Πάντα!
"Οι δικοί μου μού λένε πως μας βοηθάς. Σε ευχαριστώ!", μου είπε ο Κύπριος Πρόεδρος. Δε θυμάμαι τι του ψέλλισα. Μόνο τη συγκίνηση κι έναν κόμπο στο λαιμό που μου ανεβαίνει κάθε φορά που κοιτάζω αυτή τη φωτογραφία...
Και θέλησα να το μοιραστώ αυτό μαζί σας.
Μαζί με μια σκέψη: Οι μεγάλοι ηγέτες αγωνίζονται πάντα στην εμπροσθοφυλακή, αναγνωρίζουν την προσφορά των συνεργατών τους και εξασφαλίζουν ό,τι καλύτερο για τη χώρα και το λαό τους.
Το ίδιο έκανε κι ο Έλληνας Πρωθυπουργός σήμερα τα χαράματα, εκεί κάπου στις 6 πάλι, 15 χρόνια μετά από το στιγμιότυπο της φωτογραφίας. Με το νέο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2021-2027. Και είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα πράξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το σύνολο του Ελληνισμού και απέναντι στις νέες προκλήσεις των Τούρκων στο Καστελόριζο, που βρίσκονται σε εξέλιξη.
