Τρίτη και τελευταία η επιστολή μου αυτή, από τα βόρεια προάστια της Χίου, από τα Βορειόχωρα, όπως τα λένε οι Χιώτες. Θα αναφερθώ σε ένα θέμα που είναι λυπηρό. Την ερημοποίηση, την εγκατάλειψη των χωριών της Αμανής.
Γυρνώντας όλη την Χίου και δη στα αξιοθέατά της, αρχαιολογικά, θρησκευτικά, λαογραφικά κτλ. παρατήρησα ότι το μόνο μέρος της Χίου το οποίο είναι έρημο, είναι η βορειόχωρα. Και πώς μπορεί να ξαναγεμίσει με ανθρώπινο πληθυσμό; Στην δεύτερη επιστολή μου στην έγκριτη ιστοσελίδα σας, είχα προτείνει την ανάπτυξη του Θρησκευτικού τουρισμού, που αν γίνει Έργο και πραγματικότητα θα δώσει εργασία για ολόκληρο το χρόνο, ήτοι για 365 μέρες/12 μήνες. Οπότε με τις ανάλογες θέσεις εργασίας θα μπορούν να διαμένουν στα χωριά μας κάποιοι εργαζόμενοι με τις οικογένειές τους. Επίσης ο Ιαματικός τουρισμός στα Αγιάσματα της Κεράμου, είναι μία έξτρα εργασία για εργαζομένους του κλάδου της ιατρικής-φυσιοθεραπείας κτλ.
Συζητώντας το θέμα της ερημοποίησης της βορείου Χίου με ιερέα, φίλο μου από τον Ακριτικό Έβρο, και συμφωνώντας ότι το αυτό δυσάρεστο γεγονός συμβαίνει και στον Ακριτικό Έβρο, αυτός μου έστειλε με viber μία επιστολή που έλαβε από Αστυνομικό της περιοχής με τον τίτλο «ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ» και με την οποία επιστολή καλούσε όλους τους ιερείς στις δύο Μητροπόλεις του Έβρου, ήτοι την Μητρ. Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου και την Μητρ. Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης, να αγωνιστούν για να εκλείψει το φαινόμενο αυτό στον νομό Έβρου. Αντιγράφουμε την κραυγή αυτή αγωνίας – επιστολή, κατά το σοφώς λεχθέν εξ πολιτικού, κάνουμε κόπι παστέ και σας την παρουσιάζουμε σ’ αυτή μας την επιστολή, ελπίζοντας – ΠΑΝΤΑ – να τύχει αναγνώσεως από ιθύνοντες ΝΟΕΣ που έχουν περισσότερη εμπειρία και εξουσία:
« ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΟΣ
Σεβαστοί Πατέρες,
Ως Αστυνομικός, ως λειτουργός του Νόμου, της Τάξης, της Ασφάλειας προσπαθώ να επιτελώ στο ακέραιο το Καθήκον μου, το αστυνομικό έργο, που είναι κοινωνικό και ταυτόχρονα Εθνικό.
Τα τελευταία χρόνια όμως, έχω διαπιστώσει την δραματική μείωση του Ακριτικού πληθυσμού της περιοχής ευθύνης μου και γενικά όλου του Έβρου, της Θράκης κτλ. Και δυστυχώς, όταν οι Ακρίτες μειώνονται, τότε και η πινέζα που συγκρατεί τον Χάρτη μπορεί να πέσει, και μαζί του να καταρρεύσει όλος ο Χάρτης της Ελλάδος. Τρανό παράδειγμα το Βυζάντιο και η συνεχής πτώση του μέχρι την Άλωσή του, εξαιτίας της «μειώσεως» των Ακριτών.
Μόνη τροχοπέδη στην δραματική αυτή μείωση, είναι η συγκράτηση του τοπικού πληθυσμού, η πνευματική και υλική του στήριξη, η ενίσχυση της πολυτεκνίας των ζευγαριών, η επιστροφή των ξενιτεμένων στον τόπο καταγωγής τους. Να στηριχθούν τα μικρά χωριά και οι οικισμοί, έναντι των μεγαλουπόλεων.
Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να μιλάμε, να συζητάμε, να κηρύσσουμε. Όπου βρεθούμε. Στο καφενείο, στην πλατεία, στην Εκκλησία… Όπως έκανε ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός. Και κράτησε τις καρδιές αναμμένες, λαμπάδες Ελευθερίας και Πίστεως.
Πρέπει ο Έβρος να ξαναγεμίσει με γηγενή πληθυσμό. Να γυρίσουν τα ξενιτεμένα χελιδόνια και να βλαστήσουν τα ντόπια λουλούδια. Να ευωδιάσει ο τόπος με έαρ Χριστιανικό κι Ελληνικό. Πρέπει να σταματήσει η γήρανση του πληθυσμού και η γήρανση της ψυχής. Να υπάρξει ανανέωση… Κι αυτό θα γίνει μόνο αν το παλέψουμε όλοι…
Προτάσεις ενός ελαχίστου προς τους Ένστολους (με ράσα) Αγωνιστές της Πίστεως και της Πατρίδος:
- Από άμβωνος καλούμε όλους τους ξενιτεμένους Έλληνες (μέσω συγγενών ή απευθείας κατά τις διακοπές) να γυρίσουν πίσω στην Πατρίδα μόνιμα. Ένας συνταξιούχος Έλληνας του εξωτερικού μαζί με την σύζυγό του, ζωντανεύουν ένα σπίτι στο χωριό. Αυτή η κίνηση θα δώσει ζωή και παράταση ζωής σε πολλά χωριά μας. Συν τοις άλλοις θα βοηθήσει οικονομικά τον τόπο, καθότι θα έρχεται ξένο συνάλλαγμα.
- Οι ντόπιοι πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία. Δεν κάνουμε λίγα παιδιά για να τους παρέχουμε περισσότερα υλικά αγαθά, ΑΛΛΑ κάνουμε πολλά παιδιά και τους παρέχουμε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ αγαθά. Προς τούτο ενισχύουμε την ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑ στους έγγαμους και τον ΓΑΜΟ στους ελεύθερους. Σπέρνουμε τον σπόρο του Ευαγγελίου, για να σπαρθεί ο σπόρος της ΖΩΗΣ στα Ακριτικά χωριά μας.
- Προτρέπουμε τους συγχωριανούς μας να καλέσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους να επιστρέψουν στα χωριά μας. Τους συμβουλεύουμε ότι αν το επιτύχουν, πρέπει να στέκονται συνέχεια αρωγοί τους στην επάνοδό τους στο χωριό. Επιχείρημά μας: καλύτερα αγρότης – κτηνοτρόφος στο χωριό, σε δικό σου σπίτι κτλ., παρά άνεργος ή μεροκαματιάρης στην πόλη, στο ενοίκιο και στα λοιπά μεγάλα έξοδα της πλανεύτρας πόλης.
- Ενισχύουμε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ όλο το ποίμνιο μας. Είμαστε κοντά του ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Όπου αντιληφθούμε ότι χρήζουν οικονομικής βοήθειας, βοηθούμε μη γνωρίζοντας η δεξιά τι ποιεί η αριστερά. Επίσης προτρέπουμε τους συγχωριανούς μας να χρησιμοποιούν εργατικά χέρια από το χωριό, ώστε να εργάζονται όλοι μέσα στο χωριό και να μην χρειάζεται να «ξενιτευτούν» στις πόλεις.
- Συνεργαζόμαστε με τις Αρχές και απαιτούμε έργα αναζωογόνησης της Υπαίθρου. Τα χωριά μας να γίνουν από όμορφα, ομορφότερα και τόπος κατάλληλος για να μεγαλώνουν οι οικογένειες τα παιδιά τους.
Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να λεχθούν και να γραφούν… Κοινός τόπος και σκοπός μας είναι ο ΑΓΩΝΑΣ για το καλύτερο του νομού μας, του Έβρου, της Θράκης μας, της Ελλάδος μας. Προς τούτο φαντάζομαι όλοι μας θα είμαστε ΑΡΩΓΟΙ .
Με εκτίμηση και σεβασμό, Χαράλαμπος Στ. ΒΟΜΒΕΛΛΗΣ, Αστυνομικός Υποδιευθυντής».
Αυτή ήταν η επιστολή που εστάλη στους ιερείς των Ακριτικών εκκλησιών με σκοπό να τους κάνει Πατροκοσμάδες, Παπαφλέσσες, Γερμανούς Καραβαγγέληδες, ώστε μαζί με το θρησκευτικό τους έργο να πράξουν κι εθνικό. Και το εθνικό αυτό έργο να αποτελέσει τροχοπέδη στην περαιτέρω ερήμωση των «βορείων προαστίων» της Χίου.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, τα Βορειόχωρα της Χίου το καλοκαίρι για ένα με ενάμιση μήνα κατακλύζονται από τους απόδημους και ξενιτεμένους Αμανίτες είτε στις μεγαλουπόλεις της Ελλάδος είτε στο εξωτερικό. Κι αναρωτιόμαστε αυτό που τονίζει και στην πρόταση Νο1 ο ανωτέρω αστυνομικός: οι συνταξιούχοι Βορειοχωρίτες για ποιο λόγο δεν επιστρέφουν στην περιοχή καταγωγής τους; Αυτοί ούτε δουλειά ψάχνουν και σπίτι έχουν. Έτσι ζωντανεύοντας ένα σπίτι στο χωριό, και δίπλα του ένα άλλο κι ένα άλλο, το χωριό τους θα ξαναζωντανέψει. Και ίσως αυτό δώσει το έναυσμα είτε στα παιδιά είτε στα εγγόνια τους να επιστρέψουν στο χωριό για καλύτερη ποιότητα ζωής.
Επίσης, στην ανωτέρω πρόταση Νο 2. Η ατεκνία ή ολιγοτεκνία πρέπει ΑΜΕΣΑ να μετατραπούν σε τριτεκνία και πολυτεκνία. Κι όχι μόνο στα Βορειόχωρα της Χίου, αλλά και σε ολόκληρη την Χίο και κατ’ επέκταση σε όλη την Ελλάδα. Η Ελλάς γηράσκει πληθυσμιακά. Πρέπει σαν τον Φοίνικα να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Αλλά και καμία «ένεση πληθυσμιακή» από τον Απόδημο Ελληνισμό δεν θα την κάνει κακό…
Τέλος, οι προτάσεις Νο 3, 4 και 5 πιστεύω ότι πραγματοποιούνται από τους ιερείς και την τοπική κοινωνία της Χίου. Άλλωστε την γεύτηκα κι εγώ την Χιώτική φιλοξενία και το Χιώτικο φιλότιμο και γνωρίζω εκ πείρας ότι η κοινωνία αυτή έχει ενσυναίσθηση και στέκεται αρωγός σε κάθε άνθρωπο που χρήζει βοηθείας. Αυτό πιστεύω ότι θα είναι κι ένα θετικό πρόσημο και μία ελπίδα ότι τελικά η Βορειόχωρα της Χίου θα σωθεί…
Εν κατακλείδι, ως προσωρινός κάτοικος της Χίου κι ως χειμερινός τουρίστας ελέω εργασίας, θέλω να αναφέρω ότι μέσα στους μήνες αυτούς της παραμονής μου στην βόρεια Χίο, άκουσα από πολλούς Χιώτες να μιλάνε για τις ομορφιές της περιοχής που μένω κτλ. κτλ. Στην αντιπρότασή μου «Ιδού η Ρόδος, εεεε, η Χίος (ήθελα να πω), ιδού και το πήδημα» μου αναφέρανε σαν επιχειρήματα τον δρόμο, την απόσταση, κτλ κτλ. Ως αισιόδοξος όμως άνθρωπος παραμένω στα θετικά που άκουσα. Κι αυτά είναι ότι το πιο όμορφο μέρος της Χίου είναι τα βορειόχωρα κι ελπίζω κάποτε η ΒΟΛΙΣ-SOS να μην εκπέμπει SOS και να γράφεται ΒΟΛΙΣΣΟΣ, ένας επίγειος ΠαράδειΣΟΣ.
ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ – ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΧΙΟ
