Είναι η εξαίρετη Παναγία στο καμπαναριό της Καθολικής εκκλησιάς στον Αγιο Ιάκωβο της Χίου. Ένα από τα μοναδικά δημόσια αγάλματα που τόλμησαν να ζήσουν διαχρονικά στην πόλη μας - αρχαίο λίκνο της γλυπτικής.
Καμαρώστε το αποτέλεσμα στις φωτογραφίες μου, όπως το έργο είναι τώρα, και μετρήστε τα εκατομμύρια ευχές που στέλνει σήμερα ο προκομμένος χριστιανός...
Όχι Έλληνας με αγάλματα, αλλά ούτε Χριστιανός έχει δικαίωμα να ονομάζεται τη στιγμή που αφήνει τη μόνη του κληρονομιά να ρημάζει...
Όπως είναι γνωστό η Καθολική εκκλησία σε αντίθεση με την Ορθόδοξη, συνέχισε, καλλιέργησε και ανέδειξε την αρχαία πράξη της γλυπτικής και μάλιστα στα επίπεδα της μοναδικής Αναγέννησης. Αντίθετα όμως η Ορθοδοξία μας, πολέμησε λυσσαλέα την αρχαιότητα. (Όπως το αναφέρει, όχι εγώ αλλά ο Γιάννης Τσαρούχης, στο άρθρο του για τον Δομ. Θεοτοκόπουλο, ο οποίος ως γνωστόν κατόπιν έγινε Καθολικός).
(Αφιερώνω τούτο το γραπτό στη μνήμη της Δέσποινας Αλεξιάδη, το γένος Βιδάλη, της γιαγιάς μου με Καθολικό θρήσκευμα).
Γιάννης Κουτσουράδης, γλύπτης
