Όσα χρόνια καί να πέρασαν, όσο κι αν άλλαξε πολύ το σκηνικό, οι εικόνες πού "έβλεπα" μπροστά μου ήταν εκείνες από τις παιδικές κατασκηνώσεις με το γάλα σε σκόνη, το κίτρινο τυρί στη μεγάλη κυλινδρική κονσέρβα καί τις διαγωνιστικές κατασκευές μας, κυρίως από τα υλικά της τοπικής φύσης!
Έψαξα να βρω το δέντρο στη βάση τού οποίου είχα κατασκευάσει τη λιμνούλα με το συντριβανάκι πού τότε είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο!.. Όχι, το έπαθλο δεν το θυμάμαι. Ίσως να ήταν κάποιο γλυκάκι παραπάνω, μιά καί από τότε δεν έκρυβα την αδυναμία μου σ'αυτά!..
Ολοκληρώνοντας, πάντως, την βόλτα μας στον Τρυπατέ τού σήμερα, αναρωτήθηκα γιατί δεν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ξανά ως σύγχρονος κατασκηνωτικός χώρος, όχι απαραίτητα γιά παιδιά αλλά, γιά μεγάλα "παιδιά" ακόμη και παγκοσμίου προελεύσεως..
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν γιά όσους ενδιαφέρονται γιά μιά διαφορετική τουριστική - καί όχι μόνο - ανάπτυξη τού τόπου μας!
Καλές γιορτές!
Κυριάκος Δηράκης
