Το όνομα του έχει συνδεθεί με τη σκηνοθεσία πολλών επιτυχημένων παραστάσεων ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων στη Χίο, όπως η πρόσφατη της ΠΕΚΕΒ με το θεατρικό έργο «La Nonna». Ο Βασίλης Παχουνδάκης όμως έχει πολλά κανάλια έκφρασης αφού εκτός από τη σκηνοθεσία, έχει σπουδάσει υποκριτική, κινηματογράφο, γράφει ποίηση, έχει εργαστεί στην τηλεόραση και χρόνια τώρα δηλώνει ΠΑΡΩΝ σε κάθε κάλεσμα της κοινωνίας… Φιλοξενούμενος στην εκπομπή «Η επικαιρότητα με άλλο μάτι» μιλά για τη δική του ιστορία, τη ματιά του -όχι μόνο σκηνοθετική- στη ζωή, το ρόλο της Τέχνης, του καλλιτέχνη, σε μια εποχή που γράφεται… Ιστορία!
Γεννημένος στα Αρμόλια της Χίου, από παιδί Δημοτικού «ταξίδευε» με τα βιβλία και τις εικόνες της ασπρόμαυρης τότε τηλεόρασης. Κανείς δεν ξέρει αν θα είχε πορευτεί σε αυτόν το δρόμο, αν όταν ήταν μικρό παιδί, στα Αρμόλια, ο συμπατριώτης μας πολυβραβευμένος σκηνοθέτης, Δήμος Αβδελιώδης, δεν γύριζε στο χωριό του μερικές σκηνές για την ταινία «Το δέντρο που πληγώναμε».
Αρχικά, η παιδική περιέργεια τον οδήγησε κοντά στα μέλη του συνεργείου που έκαναν το γύρισμα, μετά όμως, αφού συμφώνησε να μην βγάλει άχνα, κάθισε μαζί τους, δίπλα τους, παρατηρούσε τις κάμερες, την «ιεροτελεστία» του γυρίσματος. Μαγεύτηκε, για πάντα… Ο Δήμος Αβδελιώδης ποτέ δεν έμαθε ότι σε εκείνα τα γυρίσματα, δίπλα του, εν αγνοία του, ένα παιδί «μπολιάστηκε» και θα διάλεγε το δρόμο της σκηνοθεσίας, του κινηματογράφου, της Τέχνης, από εκείνες τις σκηνές που γύρισε στα Αρμόλια…
Ο λόγος του Βασίλη Παχουνδάκη χειμαρρώδης, πότε βιωματικά, πότε θεωρητικά μιλά για την εποχή που εργάστηκε σε αθηναϊκά ΜΜΕ, που δεν του άφησαν και τις καλύτερες εντυπώσεις. Απλά τα άφησε…
Μιλά με πάθος για ό,τι αγαπά, την Τέχνη, τον Άνθρωπο, την Κοινωνία. Έχοντας διανύσει τη δική του πορεία, συλλέγοντας πολύτιμες εμπειρίες, μελετώντας, δρώντας…
Ενώ ακόμη τότε δεν είχε παιχτεί με επιτυχία η σειρά παραστάσεων που σκηνοθέτησε με τη θεατρική ομάδα της ΠΕΚΕΒ «La Nonna», εξηγεί με ποια κριτήρια επιλέγει τα έργα του, όπως το συγκεκριμένο που έχει στο βάθος, όχι απλά μια «λαίμαργη γιαγιά» αλλά την αδηφάγα εξουσία…
Ο Βασίλης Παχουνδάκης δεν ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που επιδιώκουν, φιλοδοξούν να δουν το έργο τους να βραβεύεται. Η μεγαλύτερη «βράβευσή του» ήταν μετά το τέλος μιας παράστασης που ανέβηκε στα Αρμόλια, με τίτλο ΚΟΥΖΙΝΕΣ, που φώτιζε το μόχθο των ανθρώπων μέσα στις κουζίνες, όταν μια κυρία που χρόνια είχε εργαστεί στην εστίαση, σε μια κουζίνα, τον πλησίασε, τον αγκάλιασε και του είπε «Σε ευχαριστώ, επιτέλους κάποιος που ασχολήθηκε με μας…».
Τέχνη, πολιτική, φιλοσοφία εξυφαίνονται μέσα στη συζήτηση με τον Βασίλη Παχουνδάκη, με ένα λόγο ρέοντα, καθηλωτικό, περιγράφει αυτά που γίνονται πάνω στη σκηνή όταν σκηνοθετεί ή παίζει σε ένα έργο αλλά και στην κοινωνία. Η έλευση των προσφύγων και μεταναστών πριν λίγα χρόνια τον οδήγησε μαζί με άλλους εθελοντές ενεργά στο πλευρό τους…
Στο ερώτημα που γεννιέται συχνά τι διαμορφώνει και καθορίζει την πορεία στη ζωή ενός ανθρώπου, απάντησε ο Βασίλης Παχουνδάκης, μόλις έκλεισε η κάμερα. Καταλυτικό ρόλο φαίνεται να έπαιξε η δημιουργική μητέρα του, οι συγγενείς από την ομογένεια του Καΐρου, η προτροπή του παππού του, Βασίλη Ζερβούδη, όταν καθόταν η τετραμελής οικογένεια στο τραπέζι για το φαγητό, «βάλε άλλο ένα πιάτο, για όποιον έρθει…». Ποιητικά δέχθηκε πολλές επιρροές από τον συμπατριώτη μας επίσης, Ματθαίο Μουντέ.
Σήμερα στην εκπομπή «Η επικαιρότητα με άλλο μάτι» της Αλήθεια TV (8 & 12 μ.μ. και σε επανάληψη την Τρίτη στις 4 μ.μ.).
Ευγενία Κώττη
