Ο αείμνηστος συμπατριώτης μας Κύριλλος Βενιάδης (1936-1995) είναι από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους της γενιάς του.
Η Ευγενία Κώττη, που είχε την τύχη να τον γνωρίσει προσωπικά στην τελευταία φάση της ζωής του και η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤV θέλοντας να ξαναθυμίσουν στους παλιούς και να προσκαλέσουν τους νεότερους, επανέρχονται με ένα αφιέρωμα στη ζωή και στο σπουδαίο έργο του Χιώτη Ζωγράφου τη Δευτέρα στις 8.00 μ.μ. και στις 12.00 τα μεσάνυχτα στην εκπομπή "Η επικαιρότητα με άλλο μάτι".
Προσκεκλημένος είναι ο γιός του, ο μουσικοσυνθέτης Λευτέρης Βενιάδης, ο οποίος θα μας μιλήσει για τον πατέρα του και θα παρουσιάσει έργα του και ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό.
Λίγα λόγια για τον Κύριλλο Βενιάδη.
Ο Κύριλλος Βενιάδης γεννήθηκε στη Χίο το 1936 από γονείς δασκάλους, τον Γεώργιο Β. Βενιάδη και την Ελευθερία Βενιάδη το γένος Τσουρή. Πήρε τις πρώτες του βάσεις στο σχέδιο κοντά στον Πάνο Σαραφιανό που ήταν διπλωματούχους της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών, όπου εισήχθει πρώτος το 1957 με υποτροφία, σε έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες Ζωγράφους τον Γιάννη Μόραλη. Κατά τη διάρκεια της φοιτήσεώς του διακρίθηκε επανειλημμένα σε διαγωνισμούς από τους δασκάλους του Μόραλη, Παππά, Μαυροειδή, Τόμπρο.
Από το 1960 σπούδασε κοντά στον δάσκαλο Σπύρο Βασιλείου. Ήταν καθηγητής της σχολής Διακοσμητικών Τεχνών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου Δοξιάδη.
Από την τελευταία του έκθεση στο νησί μας με τίτλο “Αφιέρωμα στη Χίο” διαβάζουμε αναλυτικότερα:
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Γεννήθηκε στη Xίo το 1936.
1951-1961. Εργαστήριο Γιάννη Μόραλη.
1958. Ομαδική έκθεση στην αίθουσα τέχνης «ζυγός» και υπερωκεάνιον ΟLΥΜΡΙΑ,
1959. Γενεύη. Νέοι Ευρωπαίοι καλλιτέχνες και ομαδική στην ΝΕΑ ΓΚΑΛΕΡΙ.
1960. Ρώμη ομαδική στην sarla gal.
1961. δη Πανελλήνια στο Ζάππειο.
1962. 1η Πανελλαδική στην Αθήνα,
1963. 2η Πανελλαδική έκθεση.
1963. Νέοι Έλληνες Καλλιτέχνες στην Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών,
1964.5 Έλληνες Καλλιτέχνες στον Ινστιτούτο Δοξιάδη Αθήνα.
1964. 3η Πανελλαδική.
1967. Ε'. ΒIΕΝΑLLΕ στο Μουσείο σύγχρονης τέχνης Παρίσι,
1968. Ατομική έκθεση στην «Αστορ αίθουσα τέχνης».
1970. 2η ατομική στην Νέα Γκαλερί Αθήνα.
1972. 3η ομαδική στο Πνευματικό καλλιτεχνικό κέντρο ΩΡΑ.
1974. Ατομική «Βενιάδης αίθουσα τέχνης »στο Μόντρεαλ,
1975. Ατομική έκθεση με την σειρά του «ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» στην Οτάβα.
1976-1981. Τοιχογραφίες σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια στο Μόντρεαλ,
Νέα Υόρκη και Οτάβα,
1982. Ατομική στο Ελληνικό περίπτερο τουρισμού στο Μόντρεαλ
1982-1984. Εκτέλεση τοιχογραφιών μεγάλων διαστάσεων στο Ελληνικό Κοινοτικό Κέντρο του Μόντρεαλ με θέμα «Ρίζες» και «Γυρισμός στην Πατρίδα»,
1984. 'Έκθεση στο Ελληνικό περίπτερο «ΕΧΡΟ '84».
1985-1991. Ιστόρηση του νεόκτιστου ναού του Ελληνικού Πατριαρχείου στο όρος των Ελαιών και συντήρηση εκατοντάδων εικόνων αγιογραφίας.
1991. Ατομική έκθεση στο «Γκάρντεν Γκάλερυ» του Τελ Αβίβ,
Μάιος 1994. Ατομική στο Εθνικό θέατρο Ιεροσολύμων.
Αύγουστος 1994. Ατομική έκθεση στη Δημ. Πινακοθήκη της Χίου
'Έργα του υπάρχουν σε πολλές πόλεις την Αμερικής, Ευρώπης, στο Ισραήλ
και σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.
+Ο Κύριλλος Βενιάδης πέθανε το βροχερό Σάββατο της 15ης Απρίλη 1995
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΖΩΓΡΑΦΟ. ΠΡΟΣΕΞΤΕ, ΠΟΣΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ
Δείχνω την ζωγραφική μου στην Χίο ύστερα από πολλά χρόνια καλλιτεχνικής απουσίας, Η εργασία που παρουσιάζω είναι επηρεασμένη από βιώματα και εμπειρίες τεσσάρων περιόδων σε διαφορετικούς Χώρους.
Α.. Χίος 1936 -1955. Παιδικά και εφηβικά χρόνια γεμάτα χαρά, δράση, αγωνία, παράδοση αλλά και πειθαρχία.
Β. Αθήνα 1956 -1972. Μπήκα και δοκιμάστηκα επιτυχημένα στον Αθηναϊκό καλλιτεχνικό και κοινωνικό κύκλο,
Γ. Μόντρεαλ 1972 -1984. Στον Καναδά βρήκα τον εαυτό μου άνθρωπο και καλλιτέχνη σ' ένα άγνωστο και σκληρό περιβάλλον όπου δοκίμασα τις αξίες, το ταλέντο και την γνώση μου, μετρήθηκα χωρίς ιδιαίτερες γνωριμίες. Τα βραβεία και οι διακρίσεις μου ως τότε στον ελληνικό Χώρο ήταν αρκετά, μεγαλύτερη διάκριση όμως ήταν η γνωριμία μου με τον Έλληνα Μετανάστη, τον εργάτη, τον δάσκαλο, τον επιστήμονα.
Έτυχε την περίοδο αυτή ο ελληνισμός παντού να αγωνίζεται για την επάνοδο της Δημοκρατίας στον τόπο του. Γνώρισα ακόμα το Χιώτη μετανάστη, έζησα την καθημερινή αγωνία του και είδα στα μάτια του ότι αυτός έβλεπε στα δικά μου. Τη Χίο όπως την θυμάσαι όταν βρίσκεσαι μακριά της, Ταξίδι στο χιώτικο Χώρο της μνήμης.
Ιστορία πλούσια, ένδοξη, ματωμένη, φυσικές ομορφιές, μοναστήρια, βαπόρια, εσπερινοί και επιτάφιοι, μελαγχολία και Άνοιξη. Και στον Χιώτη της Γενιάς μου είδα την πείνα του, την κατοχή και την απελευθέρωση, τους πεσόντες υπέρ πατρίδος και τον σεισμό του 49.
Δ Ισραήλ 1985-1994. Τα τελευταία 10 χρόνια βρέθηκα στο Ισραήλ και δούλεψα στην Ιερουσαλήμ, την Βηθλεέμ και Τελ Αβίβ. Στην δυτική όχθη του Ιορδάνη γνώρισα το Παλαιστίνιο με την πέτρα στο χέρι. Στο Ισραήλ, τον νέο Ισραηλίτη με το δικό του κράτος ύστερα από χιλιάδες χρόνια. Τον ηλικιωμένο Ιουδαίο με τον αριθμό του ναζιστικού θηρίου στο χέρι του. Μέσα στον αγώνα τον Παλαιστινίων για απελευθέρωση και των ισραηλινών για προστασία της ύπαρξής τους σαν σύνολο, έζησα την πραγματικότητα του θύτη και του θύματος και απόρησα πολλές φορές για το ποιος είναι ποιος. Τέλος την φωτιά και την βουή εξ ουρανού με τους πυραύλους του 1991.
Στην παρούσα έκθεσή μου δεν συμπεριλαμβάνω ένα συγκεκριμένο πίνακα, αλλά αναφέρω όμως το θέμα του που είναι ο κίνδυνος από την Ανατολή, την μακρινή και την κοντινή. Αισθάνομαι ότι βρισκόμαστε σε Αποκαλυπτικούς καιρούς, Τα εν τω οίκω μας κινδυνεύουν από μέσα και απ' έξω, Νάμαστ αγαπημένοι και ενωμένοι θα έλεγα, δύσκολο αλλά πρέπει.
Σαν Χιώτης και Έλληνας σας αγαπώ, σας τιμώ κι όπου κι αν είμαι σας αναφέρω.
Σας χρειάζομαι για την ύπαρξη και την ταυτότητά μου. 'Όσο υπάρχετε υπάρχω,
Σας ευχαριστώ
Χίος 25 Ιουλίου 1994
ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΒΕΝΙΑΔΗΣ
