
Κοιτώντας προχθές τούς εναερήτες του ΔΕΔΔΗΕ πού άλλαζαν στύλους και καλώδια στο Κοφινά να εργάζονται σκαρφαλωμένοι, στηριγμένοι μόνο στά πόδια τους, αφού με τά δυό χέρια δούλευαν δράπανο ή περνούσαν και σύνδεαν τα νέα καλώδια, και σκεφτόμουν πόσο κοπιαστική και επικίνδυνη δουλειά κάνουν, στο νου μου ήρθε ο φίλος μας και φίλος όλων τών Καστελούσιδων και τού Λαίλαπα, αγαπητός σέ όλους, εναερήτης της τότε ΔΕΗ Φανούριος πού έφυγε ξαφνικά και πολύ νέος, γεμίζοντας με θλίψη όλη την περιοχή από το "Τάγμα Δεσπότη" έως τά "Ταμπάκικα" αλλά και όσους τόν γνώριζαν σέ όλη τη Χίο!
Ο Φανούριος Ρ. λοιπόν εργάζονταν μόνος έξω ακριβώς από τόν αυλόγυρο τής Παναγίας τής Ευαγγελίστριας. Οι συνάδελφοι του τόν άφησαν μόνο γιατί δεν χρειάζονταν άλλο τη βοήθεια τους και πήγαν σέ άλλη δουλειά τής ΔΕΗ.
Στη πορεία της εργασίας του χρειάστηκε να ανέβει αρκετές φορές στον ξύλινο στύλο τής ΔΕΗ.
Γύρω στίς 2:15 τό μεσγημέρι τελείωσε πολύ κουρασμένος από το ανέβα - κατέβα και ξάπλωσε κάτω από το στύλο (που είχε και δροσερό ίσκιο από ένα κοντινό δέντρο) να ξεκουραστεί για λίγο (φορώντας ακόμη τα πέδιλα αναρρίχησης) και μετά θα σηκώνονταν να μαζέψει τα εργαλεία και τά υπολείμματα της εργασία του (κομμένα καλώδια κλπ) αφού στίς 3 η ώρα σχολαγαν και θα περνούσαν οι συνάδερφοι να τόν πάρουν με το αυτοκίνητο τής ΔΕΗ.
Τόν πήρε όμως ο ύπνος, όπως ήταν και κουρασμένος και άρχισε να βλέπει και... όνειρα, πού του τα διέκοψε απότομα η σειρήνα του ασθενοφόρου, μαζί με το "100" και το αυτοκίνητο της ΔΕΗ πού μια νέα γειτόνισσα κάλεσε εσπευσμένα και τρομοκρατημένη, αφού πριν λίγο τόν καμάρωνε (ήταν ψηλός και ωραίος) από το παράθυρό της σκαρφαλωμένο ψηλά και μέχρι να βάλει αλάτι στο φαγητό που μαγείρευε ή να πάει για το ψιλό της στη τουαλέτα γύρισε το κεφάλι της και τόν είδε πεσμένο ανάσκελα και κάτω από το στύλο που δούλευε φορώντας τα πέδιλα αναρρίχησης !
... Αυτή η αληθινή ιστορία συνέβη πριν το 1990.
Και μπορεί να είναι κάπως εύθυμη, αλλά όλο και κάποιο δάκρυ λύπης κιλάει, όποτε τόν θυμόμαστε!