Ο Καλλιμασιώτης Αξιωματικός της Αεροπορίας Κωνσταντίνος Περρίκος υπήρξε ένας από τους πρώτους μάρτυρες της Εθνικής αντίστασης κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής. Κορυφαία ενέργεια της σύντομης αντιστασιακής δράσης του ήταν η ανατίναξη του κτιρίου της ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ στο κέντρο της Αθήνας, γωνία Πατησίων και Γλάδστωνος, όπου βρίσκεται σήμερα η προτομή του, ενώ προτομές του υπάρχουν επίσης στον Δημοτικό κήπο και την γενέτειρα του Καλλιμασιά. Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς σε ηλικία 38 χρόνων αφήνοντας ορφανά τα τρία παιδιά του.
Ο Δήμος Χίου αφιέρωσε προς τιμή του την κεντρική περιφερειακή οδό στο Βαρβάσι… ξεχνώντας όμως το μικρό του όνομα.
Έτσι οι σε άθλια κατάσταση πινακίδες που υπάρχουν, αναφέρονται σε έναν Αεροπόρο Περρίκο σκέτο και στην οδό αφιερωμένη στο όνομα του εισερχόμαστε μετά τις Εργατικές κατοικίες Ευρετής.
Ένας άσπρος τοίχος διώροφου με ελατάκια κλαδεμένα σε ευθεία γραμμή είναι η αρχή της οδού, η οποία στην απέναντι πλευρά της βρίσκεται σε άλλο επίπεδο, με μια συστάδα συκιών στην γωνία.
Αριστερά μας βρίσκεται η οδός Ανδρέα Αξιωτάκη, που ξεκινά με σκαλοπάτια από τα οποία ξεπροβάλλει ο Μικρασιατικός Ιερός Ναός του Αγίου Χαραλάμπους.
Ένας τοίχος από τσιμεντόλιθους, μια πινακίδα της οδού, ένα χωράφι στο βάθος και απέναντι μας μια περίφραξη σε άσπρο χρώμα.
Δεξιά μας ένα συνεργείο, αριστερά μας μια ερειπωμένη προσφυγική οικία, η οδός Αγίου Χαραλάμπους, δεξιά μας ένα οικόπεδο απέναντι από την οδό Κρήνης.
Εδώ η οδός στενεύει με σπίτια εκατέρωθεν, ένα παρκάκι αριστερά μας γεμάτο χόρτα και σε κακά χάλια, απέναντι μας ένα σπίτι με 10 καμάρες στην περίφραξη του, απέναντι η οδός Ομήρου Πανταζίδη, η μικρή οδός Λιτζίων, μια σειρά από προσφυγικά σπίτια ενώ δεξιάς μας ξεχωρίζει ένα τοιχίο περίφραξης με δύο λέοντες στην είσοδο.
Εδώ η κάτοικος Μαρκέλλα Γιοβανάκη κάνει την σύγκριση της σημερινής οδού σε σχέση με αυτήν που θυμόνταν στα παιδικά της χρόνια.
Ένα παλιό σπίτι σε μπλέ χρώμα, με μια νερατζιά στην είσοδο, δεξιά μας νεόδμητες οικίες και αριστερά προσφυγικές και εδώ η Αεροπόρου Περρίκου συναντάται με την Ιππάρχου του Χίου.
Αριστερά μας το 5ο Δημοτικό Σχολείο σε κακά κτιριακά χάλια και την αυλή του γεμάτη κοντέϊνερ, απέναντι από οικίες, μια με προειδοποίηση για τετράποδο φύλακα, μια πάροδος δεξιά και ένα χωράφι αριστερά, εδώ ο δρόμος στενεύει ξανά και φτάνουμε στον χώρο του Ραδιοφωνικού Σταθμού του συμπαθή Γιάννη Αθάνατου.
Εδώ δημιουργείται ένα πλάτωμα και ο δρόμος στενεύει ξανά και γίνεται μονόδρομος σε τοιχία εκατέρωθεν, μια οικία με ένα ιδιωτικό προσκυνητάρι στην γωνία και μια σειρά από συνεργεία και αποθήκες.
Εδώ η οδός στρίβει αριστερά εμφανίζοντας στα τελευταία μέτρα της βιοτεχνικούς χώρους σε ευθεία γραμμή, συνεργεία και αποθηκευτικούς χώρους αντιπροσωπιών.
Εδώ και με ικανοποιητικό φάρδος ολοκληρώνεται η οδός Αεροπόρου Περρίκου την οποία από τις Εργατικές κατοικίες Ευρετής περιδιαβήκαμε και στην οδό Γ. Βερίτη «Φτου και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ Γιάννης Τζούμας, εικονοληψία – φωτογραφίες Κώστας Αναγνώστου, επεξεργασία εικόνας Νέλο Μέσι.
