Τα Αλάτσατα των αλησμόνητων πατρίδων της Μικρασίας έδωσαν το όνομα στην οδό που βρίσκεται στην ουσία στο Ανατολικό μέρος του Ιερού Ναού του Αγίου Χαραλάμπους.
Εισερχόμαστε από την κεντρική οδό Μαυράκη – Πίτα, αντικρίζοντας τους δύο στην ουσία Ναούς της Κάτω Παναγιάς και του Αγίου Χαραλάμπους, στη θέα μιας ελιάς, που αναδεικνύει στο βάθος το καμπαναριό του Ιερού Ναού και απέναντι μετράμε σειρά προσφυγικών οικιών στο ίδιο στυλ με την αυλή να προηγείται του σπιτιού, που το καθένα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά.
Κλειστά σπίτια, άλλα με λεμονιές στην είσοδο, ελιές, κόκκινες ορχιδέες και άσπρες μαργαρίτες μέχρι και δεκάδες άσπρες «πάπιες» που δεν θέλουν ιδιαίτερη περιποίηση, όπως μας επισημαίνει η κάτοικος Κική Σκαλιωτάκη, που ευκαιρίας δοθείσης κάνει τα παράπονα της για τον δρόμο, που δεν έχει την πολυτέλεια αποχετευτικού συστήματος ομβρίων.
Στην έξοδο από το σπίτι αντικρίζουμε το κυπαρίσσι, που είναι έξω από το Ιερό του Μικρασιατικού Ναού, ενώ τα σπίτια συνεχίζονται άλλα με μουσμουλιές στην αυλή, ορχιδέες, αμπέλια και πικροδάφνες, μέχρι και ένα που έχει «ξυστά» ως εξωτερική επικάλυψη.
Άλλη μια κατοικία με ασημί κάγκελα, απέναντι από το Κελί της Εκκλησίας εκεί που βρίσκεται η οδός Αγίου Χαραλάμπους, όπως βεβαιώνει και μια πινακίδα, που μόλις διακρίνεται πίσω από τον πλούσιο στην εποχή του κισσό, που σκεπάζει τα κάγκελα ενός διώροφου σπιτιού.
Ένα κατάστημα αντιπροσωπιών απέναντι, μια λεμονιά, που σκεπάζει το πεζοδρόμιο, που περνώντας από κάτω αποζημιωνόμαστε βγαίνοντας με ένα λεμόνι στο χέρι, αυλές με γλαστράκια, δυό οικίες μια με πράσινα κάγκελα και μια σε άσπρο χρώμα.
Εδώ βρίσκοντας και την μοναδική πινακίδα της οδού ολοκληρώνουμε την περιήγηση μας στην οδό Αλατσάτων, την οποία από την οδό Μαυράκη – Πίτα ξεκινήσαμε και στην γνώριμη μας οδό Κρήνης «Φτου και βγήκαμε»
Ρεπορτάζ Γιάννης Τζούμας, εικονοληψία – φωτογραφίες Κωστής Αναγνώστου, επεξεργασία εικόνας Νέλο Μέσι.
