Ποιός είναι ο Αντώνης Στεφάνου (1904 – 1992);
Ίσως καλύτερη συμπύκνωση από αυτήν της ακάματης Αθηνάς Ζαχαρού – Λουτράρη δεν υπάρχει.
«Ο Αντώνης Π. Στεφάνου είναι το όνομα που ταυτίστηκε με την αρχαιολογία του νησιού. Κάτω από τον ηχηρό τίτλο “Έκτακτος Επιμελητής Αρχαιοτήτων” είχε, παράλληλα με τα διδακτικά του καθήκοντα στο γυμνάσιο, όλες τις υποχρεώσεις της περιοχής μας, που σήμερα είναι κατανεμημένες στην Κ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, στην 3η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και στην Εφορεία Νεότερων Μνημείων, χωρίς όμως να έχει ούτε τα μέσα ούτε τη νομική κατοχύρωση και ισχύ που αυτές διαθέτουν. Και κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει σε αυτή τη θέση, που οι βαριές υποχρεώσεις, οι ισχυρές συγκρούσεις με συμφέροντα και νοοτροπίες και οι αντίξοες και κοπιώδεις συνθήκες συνθλίβουν ακόμα και ανθρώπους με απεριόριστες αντοχές, αλλά και να προχωρήσει σε ένα έργο πολυσύνθετο αρχαιολογικό και συγγραφικό. Και τα έφερε σε αίσιο πέρας, γιατί διέθετε όπλα ακαταμάχητα: απέραντη αγάπη για τον τόπο του, φλογερό έρωτα για τις πηγές της Χιακής ιστορίας, ασίγαστο πάθος για τη διάσωση των μνημείων, μια ωραία τρέλα για την αρχαιολογία και ένα περίσσευμα ψυχής για να μοιραστεί γνωστοποιώντας τα ευρήματα με όσους ήθελαν να γίνουν κοινωνοί του έργου του».
Σε αυτόν λοιπόν τον παθιασμένο Αρχαιολόγο, ο Δήμος Χίου αφιέρωσε μια μικρή σε μέγεθος οδό, κοντά την περιοχή που διέμενε.
Σε αυτήν εισερχόμαστε ανεβαίνοντας την οδό Νικολάου Δελαγραμμάτικα στρίβοντας δεξιά.
Το πλαϊνό μέρος ενός νεοκλασικού είναι η πρώτη υποδοχή. Δεξιά μας ένας χώρος στάθμευσης με μια οικία στο βάθος, απέναντι από ένα κτίριο από πέτρα και τούβλα στα παράθυρα και την πόρτα.
Απέναντι από αυτό γιασεμιά και πρασινάδες, σε αντίθεση με την απέναντι πλευρά, στην οποία επικρατεί μια κατάσταση περίπου ζούγκλας.
Ένα πέτρινο ντουβάρι δεξιά μας πάντα, μια νεόκτιστη οικία στο βάθος και δίπλα μια με διακόσμηση πέτρας, στο σημείο, που η οδός γίνεται αδιέξοδη, στο πίσω μέρος οικιών, μια από τις οποίες έχει οριοθετήσει την περιοχή με μια αλυσίδα.
Εκεί στο Νο 5 παρατηρούμε ότι δεξιά η οδός ας πούμε ότι συνεχίζεται, αλλά μπαίνοντας σε ιδιωτικό χώρο, όπως μας εξηγεί καλωσορίζοντας μας η κυρία Ζηνοβία Κουτσοδόντη, δίνοντας μας πληροφορίες για την οδό.
Ταυτόχρονα βλέπουμε τις περιποιημένες πίσω αυλές, που θυμίζουν αγροτικό τοπίο, στην ουσία λίγα μέτρα από το κέντρο της πόλης, με αμπέλια στους φράκτες, και κοτούλες που δροσίζονται με καρπούζια.
Από αριστερά μας παρατηρούμε πάλι την «ζούγκλα» τρέμοντας τι θα γίνει σε περίπτωση πυρκαγιάς και συνεχίζουμε την περιδιάβαση μας ανάμεσα σε λεμονιές, σταθμευμένα Ι.Χ. και έλατα, όπου αφήνοντας δεξιά μας περιποιημένα κακτοειδή φτάνουμε στην ουσία στο τέλος της οδού αφού από την οδό Δελαγραμμάτικα ξεκινήσαμε την περιήγηση μας στην οδό Αντ. Στεφάνου και σε ένα αδιέξοδο τοιχίο «Φτου και… τερματίσαμε»
Ρεπορτάζ Γιάννης Τζούμας. Εικονοληψία – φωτογραφίες Κωστής Αναγνώστου. Επεξεργασία εικόνας Νέλο Μέσι.
