Ίσως είναι η μικρότερη σε μήκος πανελλαδικά οδός στο όνομα μιας Πόλης της μόνης που γράφεται με Κεφαλαίο, της Κωνσταντινουπόλεως.
Σ’ αυτήν εισερχόμεθα από την κεντρική οδό Έλενας Βενιζέλου, προς την πόλη στρίβοντας δεξιά.
Η πρώτη εικόνα είναι ένα τριώροφο σπίτι έχοντας εξωτερικά ένα περίτεχνο πετροντούβαρο.
Ο Ομογενής Άγγελος Ξυδιάς, που ζει μισό αιώνα στο Ιλινόϊς, τα καλοκαίρια δεν λείπει ποτέ από το νησί, επισημαίνοντας ότι ο οδός είναι μεν μικρή αλλά επηρεασμένη από το κυκλοφοριακό πρόβλημα της περιοχής.
Απέναντι από το σπίτι του ένα τριπλό γκαράζ και ένα διώροφο με κάγκελα από αλουμίνιο.
Το πετροντούβαρο απέναντι είναι συνέχεια του διπλανού του, που έχει τρία σε γωνιακό σχήμα μπαλκόνια σκιάζοντας τα κολωνάκια ανάμεσα στην εξωτερική περίφραξη.
Εδώ η οδός Κωνσταντινουπόλεως συναντά την γνώριμη μας οδός Βικέλα.
Στην γωνία μια εξωτερική πόρτα δίπλα σε ένα κισσό, ενώ αριστερά ένα διώροφο σπίτι σκιάζει μια ροδιά.
Δίπλα μια προσφυγική οικία με χρωματιστή ξύλινη πόρτα, απέναντι από ένα διώροφο στο καφέ χρώμα.
Απέναντι άλλο ένα προσφυγικό σπίτι με ένα φυτό με κόκκινα χωνάκια στην αυλή, με ένα ανήσυχο τετράποδο φύλακα.
Εδώ η οδός συναντάται με την Κωνσταντίνου Βαλλιάδη και ολοκληρώνεται μπροστά σε ένα σπίτι αφού στην μικρή σε μήκος οδός Κωνσταντινουπόλεως από την οδό Έλενας Βενιζέλου ξεκινήσαμε την περιήγηση μας και σε στην πόρτα της οικίας Γκλώτσου «Φτου» και… τερματίσαμε.
Ρεπορτάζ Γιάννης Τζούμας, εικονοληψία – φωτογραφίες Κωστής Αναγνώστου, επεξεργασία εικόνας Νέλο Μέσι.
