Ο Παναγιώτης Αντωνόπουλος ήταν Εκπαιδευτικός, Διευθυντής επί σειρά ετών Παιδαγωγικών Ακαδημιών και συγγραφέας πολλών Παιδαγωγικών συγγραμμάτων.
Ο Δήμος Χίου αφιέρωσε μια οδό στο όνομα του, που αρχίζει από τον Περιφερειακό στον χείμαρρο Κουφό, στρίβοντας Νότια προς τα Λιβάδια.
Αριστερά μας ένα μεγάλο χωράφι με ένα παλιό σπίτι μέσα και δεξιά νεόδμητες οικίες με τους κήπους τους, τα γιασεμιά και του βασιλικούς τους, ενώ κάτω το οδόστρωμα έχει τα έρημα του τα χάλια, με ένα σημείο μάλιστα ξεχασμένο… χωματόδρομο.
Ο δρόμος εδώ γίνεται ανηφορικός, ανάμεσα σε αγρούς - παλαιά περιβόλια, όπως μαρτυρούν τα εσπεριδοειδή και οι ερειπωμένοι μάγγανοι, μέχρι που συναντάμε στην πρώτη στροφή την γνώριμη μας οδό Σταματίου Τσιμπή Ιατρού.
Αριστερά μας ένα σπίτι στο πράσινο χρώμα, με ένα γιασεμί στην είσοδο, δίπλα και σε χαμηλότερο επίπεδο μια χαρακτηριστική παλιά οικία και απέναντι ένα νέο μεγαλύτερο, που από το κυκλικό εξωτερικό παράθυρο του βλέπομε ένα ωραίο κήπο.
Ακολουθεί ένα από τα γνωστά στην περιοχή άχρωμα τοιχία μπετόν, ένα χωράφι δεξιά μας με μια μπάρα, γεμάτο σκουπίδια, παρά την επισήμανση για μη ρίψη τους και εδώ η Αντωνόπουλου συναντάται με την κατηφορική οδό Στυλιανού Βίου.
Πάλι προειδοποίηση για σκουπίδια και βαδίζοντας αποζημιωνόμαστε με ένα ζουμερό μανταρίνι, από αυτά που δεν καταδέχεται πλέον να μαζέψει κανείς, περνάμε από τοιχία και σκιερές συκιές, παρατηρούμε τις οικολογικές παγίδες για το δάκο σε μια αυλή ενός σπιτιού και στο σημείο αυτό ανταμώνουμε με την Α’ κατηφορική πάροδο της οδού, που μας οδηγεί σε παλιά περιβόλια.
Οικίες, με θέα το Αίπος, στο βάθος ενός κήπου μια αθέατη γοργόνα, το γήπεδο του Βούρου, ένα σπίτι με ένα διπλό φοίνικα στην αυλή του, ένα άλογο που βόσκει αμέριμνα, ένα τεράστιο πηγάδι, δείγμα παλαιού και υδάτινου πλούτου και η πάροδος τερματίζεται σε μια πόρτα με μπλέ κάγκελα, που οδηγεί σε ένα παλιό σπίτι.
Επιστρέφοντας ανηφορικά στην κεντρική οδό παρατηρούμε ένα μεγάλο συγκρότημα σπιτιών με μαίανδρους στα κάγκελα, το Νηπιαγωγείο Λιβαδίων, το νεκροταφείο του Αγίου Λουκά με… θέα τις Οινούσσες, το πίσω μέρος του Βούρειου Δημοτικού Σχολείου και εδώ η οδός στρίβει δεξιά σε μια μικρή πλατεία με σπίτια από την μια και την Εκκλησία του Αγίου Λουκά από την άλλη.
Συνεχίζουμε εν μέσω οικιών, μερικά και με… άγκυρα στην πρόσοψη, δείγμα της ναυτικής φυσιογνωμίας της περιοχής, ενώ ο άσπρος τοίχος της Εκκλησίας από την μία και το Βούρειο Παρθεναγωγείο από την άλλη, μας οδηγούν υπό την σκιάν του καμπαναριού της Εκκλησίας στο τέλος της οδού Αντωνοπούλου, την οποία από τον Περιφερειακό των Λιβαδίων ξεκινήσαμε την περιήγηση μας και στην οδό Γεωργίου Βούρου «Φτού και βγήκαμε».
Ρεπορτάζ: Γιάννης Τζούμας
Εικονοληψία - φωτογραφίες: Κώστας Αναγνώστου
Επεξεργασία εικόνας: Νέλο Μέσι
