Ιστορική φράση, που αποδίδεται στον συμπατριώτη μας Ζωρζή Δρομοκαϊτη, που αποφάσισε ότι δια της δωρεάς του, αυτό που χρειάζεται η χώρα, που τότε στήνονταν στα πόδια της, ήταν ένα… τρελάδικο.
Όταν λοιπόν πήγε στο Δαφνί για να αγοράσει την συγκεκριμένη έκταση, τότε κάποια στιγμή ο Μηχανικός σταμάτησε, λέγοντας του ότι ήδη έχουν περπατήσει αρκετά, οπότε ο δαιμόνιος Χιώτης, που κάτι προέβλεπε παραπάνω για το… μέλλον, του είπε το χαρακτηριστικό «Τράβα κορδέλα» προχώρα δηλαδή, μέτρα παρακάτω, γιατί αυτό που μου δείχνεις δεν φτάνει.
Αυτό μου ήρθε στο μυαλό ακούγοντας την ομιλία του Πρωθυπουργού στο υπουργικό Συμβούλιο, όπου η ανάπτυξη είναι εδώ, τα προβλήματα ξεπεράστηκαν ή για την ακρίβεια όπως ακριβώς το είπε «η χώρα έχει επιστρέψει ήδη σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης».
Αναλογίζεσαι τώρα. Αν ο άνθρωπος αυτός ζεί σε εικονική πραγματικότητα, όσοι είναι γύρω του και τον ακούνε, βγαίνουν στους δρόμους, έχουν επαφή έστω με μια οικογένεια κοινών θνητών, τι σχέση έχουν όλοι τούτοι με την Αριστερά των αγώνων, με τους ανθρώπους, που έδιναν μια ζωή μάχη να ξεπεράσουν το όριο του 3% για να βρεθούν στην Βουλή, ποιά είναι αυτή η μαγική συνταγή μετάλλαξης τους;
Η εξουσία και τίποτα άλλο, η καλύτερη και τελειότερη συγκολλητική ουσία.
Και μετά βλέπεις τους άλλους, που έφυγαν ή τους έφυγαν, την λαλίστατη αυτού Εξοχότητα πρώην Πρόεδρο της Βουλής, τον… αντάρτη ξανά σύντροφο Λαφαζάνη και λές «όνειρο ζώ». Πως είναι δυνατόν προχθές να ήταν στην Κυβέρνηση του Μνημονίου και μετά επέστρεψαν στο… κλαρί, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, επειδή το Μνημόνιο άλλαξε νούμερο;
Μετά ταύτα απορούν μερικοί, που σύμφωνα με τις μετρήσεις οι νέοι απαντούν σε ποσοστό 92% ότι δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στην πολιτική και τους πολιτικούς.
Και εδώ θα μπορούσε κανείς να ξαναθυμηθεί τον μακαρίτη τον Ζωρζή, αλλά πόση… κορδέλα να τραβήξει πιά. Για το 100% απέμειναν μόνο οκτώ μονάδες.
Υ.Γ. 40 και… μία μέχρι την 16η Απριλίου. Πολλές μέρες ακόμα και δεν αναφερόμαστε στο… Πάσχα.
