Εκλογές χωρίς... ομάδα και πάγκο

Σάβ, 17/01/2015 - 13:27

Στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε θα περίμενε κανείς τα δύσκολα χρόνια πού περάσανε να μας είχαν κάνει όλους σοφότερους. Κάτι τέτοιο δεν εκτιμώ ότι συμβαίνει, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την επαγγελματική τάξη των πολιτικών. Προεκλογική ρητορεία της πλάκας με πολλή τρομοκράτηση, με άπειρα είπα ξείπα και με επιστράτευση όποιου μπορεί κατ’ εκτίμηση να κουβαλήσει μερικά ψηφαλάκια: Οικονόμου, Γκερέκου, Νόνη Δούνια κ.ο.κ. Είναι ξεκάθαρο ότι το απλό μέλος της Ν.Δ. περιπαίζεται και λοιδορείται όταν λ.χ. ο πηγαινέλας κ. Οικονόμου παζάρεψε και έλαβε τη βεβαίωση συμμετοχής του σε εκλόγιμη θέση, στο Επικρατείας παρακαλώ! Και βέβαια δεν μπορώ να φανταστώ με ποιο τρόπο θα εκφράσει άποψη η κα Δούνια. Τα πολιτικά παιχνιδάκια είναι κανόνας στην Ελλάδα της κρίσης και της παρακμής όπως ήταν κανόνας και στα χρόνια της ψεύτικης με δανεικά –αλλά όχι αγύριστα- εντός εισαγωγικών «ανάπτυξης». Τίποτα δεν άλλαξε. Οι επαγγελματίες φαίνεται να μην έχουν αντιληφθεί ότι ομάδα δεν έχουν να παίξει μπάλα. Η κρίση δημιούργησε την ευκαιρία στη Ν.Δ. να φτιάξει και ομάδα και πάγκο. Ούτε το ένα ούτε το άλλο υπάρχει. Άλλο λαϊκός δεξιός, άλλο λαϊκιστής της κακιάς ώρας. Βεβαίως όμως φταίμε κι εμείς! Γιατί ασχολούμενοι με την εργασία μας αφήσαμε ανεπάγγελτους να πάρουν το πάνω χέρι. Γιατί φροντίζοντας την οικογένειά μας αφήσαμε τα έρμαια να επικρατήσουν. Γιατί φροντίζοντας για τη μόρφωσή μας επιτρέψαμε σε αμόρφωτους να μας πιάσουν στον ύπνο. Και με τα πολλά φτάσαμε εδώ! Εμείς από τη μια και από την άλλη η παράταξή μας. Δυσκολεύομαι να διακρίνω αν πρόκειται για κωμωδία, τραγωδία η ιλαροτραγωδία, στην οποία ως Έλληνες διακρινόμαστε!

 

Με τις ευχές μου για Καλή Χρονιά!

 

Από το Μόντρεαλ

 

Υ.Γ.: Το ευτύχημα είναι ότι στη Χίο κατεβαίνει σοβαρό ψηφοδέλτιο. Εύχομαι καλή επιτυχία και στους τέσσερεις υποψήφιους. Επίσης εύχομαι σε όλους από όλα τα κόμματα καλή επιτυχία. Έτσι κι αλλιώς το παιχνίδι της Δημοκρατίας απαιτεί τη συμμετοχή όλων, εκλογέων και εκλεγομένων. "Μικρών" και "Μεγάλων".

Άλλες απόψεις: Του Τάσου Βαλιδάκη