Διαβάζοντας την είδηση για την επιμνημόσυνη δέηση στην προτομή του χιώτη ήρωα Κώστα Περρίκου που έγινε στο κέντρο της Αθήνας έρχεται στο νου μου μια ιστορία πριν από 13 χρόνια περίπου! Πρώτος ξάδελφος του παππού μου από τη μητέρα μου -που έχει προ πολλού αποβιώσει- ήταν παντρεμένος με την αδελφή του στενού συνεργάτη του Περρίκου, Γιάννη Κατεβάτη, δικηγόρου το επάγγελμα που εκτελέστηκε από τους Ναζί πριν τον Περρίκο. Προ εικοσαετίας και πλέον γνώρισα και τα άλλα δύο αδέλφια του Γιάννη. Αντιστασιακούς επίσης. Τον Διονύση και τον ιατρό Γεράσιμο Κατεβάτη! Μετά το θάνατο του γιατρού η χήρα του με κάλεσε να μου χαρίσει την πλούσια -περασμένων δεκαετιών- ιατρική βιβλιοθήκη του. Κράτησα κάποια βιβλία και τα συντριπτικά περισσότερα δωρήθηκαν από την κα Διονυσία Κατεβάτη στη βιβλιοθήκη Κοραή! Εκεί που διάλεγα τα βιβλία παρατήρησα μια κορνιζαρισμένη χειρόγραφη επιστολή! Τη ρώτησα και έλαβα την απάντηση, αυτή είναι η επιστολή που έστειλε ο Περρίκος στον άντρα μου πριν τον εκτελέσουν οι Γερμανοί. Ήταν μία από τις σπάνιες στιγμές που είχα την ευκαιρία να αγγίξω την Ιστορία! Κυριολεκτικά. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να την πείσω να τη δωρήσει επίσης στη Βιβλιοθήκη. Το μόνο που κατάφερα ήταν να τη δημοσιεύσω στην ετήσια έκδοση Αθηναϊκό Ημερολόγιο, του φίλου Στρατή Φιλιππότη. Γιατί τα γράφω όλα αυτά. Για να τονίσω ότι στη Χίο ο ήρωας αεροπόρος Κώστας Περρίκος δεν έχει τιμηθεί αρκετά. Θυμάμαι όταν έπρεπε να βρουν όνομα για το αεροδρόμιο, το είπαν Όμηρο. Θεωρώ ότι μπορούν να αλλάξουν όνομα και να το ονομάσουν αεροδρόμιο Κώστας Περρίκος! Τι πιο φυσικό; Αν και έχω μόνιμα την ελαφρά υποψία ότι στους λαμβάνοντες αποφάσεις είναι πιο βολική η ελάχιστη προσπάθεια. Ακόμα και σε επίπεδο νόησης. Και σε κάποιους εξ αυτών καταλογίζω και ελλιπή ιστορική γνώση.