Πλησιάζει μεσημέρι της 8/8/2016: Κατεβαίνοντας τον «καινούργιο δρόμο» προσπαθώ να βγω στο δρόμο της προκυμαίας. Αριστερά μου παρκαρισμένο πάνω στη διάβαση πεζών, ένα αυτοκίνητο που κλείνει τελείως το οπτικό μου πεδίο (πήγαινα αριστερά, προς τον Βροντάδο). Πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου ένα κύπελο νεσκαφέ μισοπιωμένο κι ένας τύπος με μια περίεργη στολή και με περιβραχιόνιο απολαμβάνει(;) την κίνηση, μη δίδοντας σημασία στο… ικετευτικό βλέμμα μου (δεν είχα ορατότητα και δεν έβλεπα αν ερχόταν αυτοκίνητο προς την κατεύθυνσή μου με κίνδυνο τροχαίου δυστυχήματος). Στον πίσω προφυλακτήρα του αυτοκινήτου έγραφε με κεφαλαία γράμματα: BORDER POLICE.
Απευθυνόμενος στον οδηγό, μιλώντας ελληνικά, δείχνοντάς του τη διάβαση πεζών που πάνω της είχε παρκάρει, παίρνω την απάντηση… αγγλιστί: “shut up” (ελληνιστί: σκασμός). Εγώ… φούντωσα και με μια μανούβρα του κλείνω το δρόμο και του ζητάω τα στοιχεία του (μιλώντας στα αγγλικά). Απάντηση: “fuck you” (ελληνικά: άντε γ……σου). Εγώ, φρονίμως ποιών, διότι θα… έτρωγα και ξύλο από τον αθλητικό ξένο, πήγα στο Λιμεναρχείο όπου βρήκα αμέριστη υποστήριξη. Σε τρεις ώρες περίπου είχαν βρει τα στοιχεία του ξένου (Ολλανδός), με πήραν τηλέφωνο και παρέπεμψαν την υπόθεση στην Ελληνική Αστυνομία, ως καθ’ ύλην αρμοδία όπως μου ανέφεραν. Την επομένη πήγα στην Αστυνομία όπου ο αρμόδιος Αξιωματικός Υπηρεσίας με παρέπεμψε στον κ. Διευθυντή (λόγω της σοβαρότητας της καταγγελίας) και η όλη περιπέτειά μου μάλλον θα έχει… ουρά).
Τελειώνοντας την αφήγησή μου, έχω να κάνω την εξής πρόταση: αντί η «μαμά Ευρώπη» να μας στέλνει ό,τι περισσεύει από πλευράς προσωπικού[1], να μας έδιδαν τους παχυλούς μισθούς των εμπλεκομένων και τα σύνορά μας να τα φύλαγαν Έλληνες με ειδικά προσόντα (ειδικές προσλήψεις). Όμως πάλι σκέπτομαι: μήπως δεν μας εμπιστεύονται, μήπως μας θεωρούν άχρηστους; Κι εντωμεταξύ η μεταφορά προσφύγων καλά κρατεί κι εγώ είμαι «μπερδεμένος»: να τους λυπάμαι και να τους βοηθώ ή να συνταχτώ με όσους τους κυνηγάνε λόγω και των εγκληματικών τους πράξεων (αφού πεινάνε κι αυτοί και τα παιδιά τους, τί να κάνουν;;;). Ιδού η απορία!…
Με ΑΓΑΠΗ,
Ο… παθών,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Ιατρός – Αγγειοχειρουργός
Υ.Γ.: 1) Με τα πιο πάνω δεν εννοώ ότι εμείς είμαστε οι καλοί και οι… Ολλανδοί οι κακοί. Καλοί και κακοί υπάρχουν παντού. 2) Ένεκα «τεχνικών δυσκολιών» το κείμενο δίδεται στον Τύπο… ετεροχρονισμένα.
[1] Λέγεται ότι μας στέλνουν τα «λουλούδια» από τις υπηρεσίες τους, ό,τι τους περισσεύει δηλαδή.