Μπήκαμε για καλά στο 2024 κι επειδή είμαι κοινωνικός άνθρωπος και πέρασα από πολλά Σωματεία και Επιστημονικές Ενώσεις, από Κλητήρας έως Πρόεδρος, ως εκ τούτου (τιμής ένεκεν) είχα πάρει πολλές προσκλήσεις για να παραβρεθώ σε κοπές βασιλόπιτας Συλλόγων, Σωματείων, Επιστημονικών Ενώσεων κλπ. κλπ. Λόγω χρόνου και ηλικίας «διάλεξα» να πάω στην κοπή της πίτας δύο Συλλόγων: του τόπου μου (ΕΒΑΤ = Ένωση Βρονταδουσίων Αττικής) και του Συλλόγου των Πυργούσων Αττικής «Το Πυργί της Χίου». Ξεκινάω γράφοντας δύο λόγια πρώτα-πρώτα βέβαια για την κοπή της ΕΒΑΤ (του «χωριού» μου).
Η κοπή (η τελετή) λοιπόν έγινε σε μια πανέμορφη αίθουσα του Ξενοδοχείου «ΟΑΣΙΣ» που βρίσκεται στη Γλυφάδα. Ήταν όλα τέλεια, βέβαια πληρώσαμε είσοδο 10€, η περιποίηση πάντως και το κέρασμα άξιζαν περισσότερα €. Δεν θα αναφερθώ στο πόσοι και ποιοι παραβρέθηκαν, θα «τολμήσω» όμως να γράψω ότι στα τιμώμενα πρόσωπα στα οποία προσεφέρθη κομμάτι πίτας δεν άκουσα το όνομα Προκοπίου[1], η οποία είναι μεγάλη ευεργέτης της ΕΒΑΤ (μας προσέφερε την αίθουσα-γραφείο της ΕΒΑΤ) και η οποία παρεβρέθη στην ΕΒΑΤ και ομίλησα επ’ολίγον μαζί της.
Κατά τα άλλα συγχαίρω το Δ.Σ. της ΕΒΑΤ διότι κρατώντας τα ήθη και τα έθιμά μας κρατάει ζωντανή την Ελλαδίτσα μας και κατ’επέκταση την ιδιαιτέρα μας πατρίδα τη Χίο!...
Η άλλη εκδήλωση που παραβρέθηκα ήταν των Πυργούσων Αττικής, η οποία έγινε το ίδιο απόγευμα σε μια πολύ ωραία αίθουσα του πανέμορφου Δημαρχείου του Χαϊδαρίου. Εκεί παραβρέθηκαν πάλι και οι δύο Βουλευτές της Χίου, απουσίαζαν όμως λόγω ασθενείας ο νυν Δήμαρχος Χαϊδαρίου.
Ήταν μια πολύ ωραία εκδήλωση με πλούσιο πρόγραμμα (χωρίς «εισιτήριο»). Εντύπωση μου έκανε η… έλλειψη ανδρών από τα συγκροτήματα των Πυργούσων! Βέβαια η Πρόεδρός τους κ. Μαρία Μπρη-Παπαμακαρίου κάνει άριστα τη δουλειά της. Εγώ, για μια ακόμη φορά θα γράψω το τραγούδι που ξέρω από παιδί και που περιγράφει τους Πυργούσους παρ’όλον ότι αρκετοί εξ αυτών το απορρίπτουν διότι το θεωρούν «σκωπτικό» και το απορρίπτουν… μετά βδελυγμίας:
Είμαστε Πυργούσοι ξακουστοί στη Χιό[2]και σ’αυτήν ακόμα την Αγγλία κι όσοι Λόρδοι πέρασαν απ’το χωριό μας εβγάλαν και (τσε) φωτογραφία!
Είμαστε Πυργούσοι ξακουσμένοι και (τσε) στα τσιγαρόχαρτα βγαλμένοι κι οι (τσι) αρχαιολόγοι μας θαυμάζουν κι έρχονται στη Χιό και μας… ξετάζουν!
Όλοι μας φορούμε άσπρη φορεσιά και μ’ αυτή περνούμε τη ζωή μας, σπέρνουμε μπαμπάκια όλοι περισσά και ντυνόμαστε και μοναχοί μας.
Κι έτσι δεν ξοδεύομε παράδες και (τις) χαρίζομε σας… τις ξυπνάες!...
Όλα μας τα ρούχα εις τον αργαλειό η καλή (χρυσή) κοπέλα μας τα υφαίνει κι όταν γυμνοθώσι όλοι μέσ’τη Χιό εμείς μόνο θά’μαστε ντυμένοι!
Κι όποιος χωριανός ξενιτεμένος έλθει με τα Φράγκικα ντυμένος άμα δεν (εν) φορεί τη φορεσιά μας εμείς δεν τον θέλουμε κοντά μας!...
Όσο που υπάρχει το Πυργί στη Χιό εμείς δεν θ’αλλάξουμε κεφάλι βλέπομε της μόδας το κακό στοιχειό και των άλλων ανθρώπων το χάλι!...
Εγώ τι να προσθέσω; Το τραγούδι τα λέει όλα!!!
Αγαπητοί Αναγνώστες και Αναγνώστριες, οι παλαιότεροι έλεγαν: «Μέσα το κεφάλι, η ζωή συνεχίζεται». Εγώ νιώθω ένοχος βλέποντας και ακούγοντας ανθρώπους να κρυώνουν, να πεινάνε και να χύνουν το αίμα τους σε «άδικους»(!) πολέμους!... Και βέβαια διερωτώμαι: «Και τι μπορώ να κάνω εγώ για να διορθώσω την κατάσταση;» Κι όμως, υπάρχουν πολλοί τρόποι!...
Αγαπητοί μου, κλείνω με τη γνωστή «μπατινάδα» (τουλάχιστον στον τόπο μου τη Χίο): «Εμείς εδώ δεν ήλθαμε να φάμε και να πιούμε, μόνο σας αγαπήσαμε κι ήλθαμε να σας δούμε».
Καλή Χρονιά, Χρόνια Πολλά και Καλά, ιδιαιτέρως στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες: Βασιλείους, Ιωάννηδες, Φώτηδες, Αντώνηδες, Αθανασίους κλπ., κλπ.