Του Στέλιου Δ. Καραβόλου
…που θα μπορούσαν να είναι και προπαππούδες και προγιαγιάδες μας. Ξεχάσαμε την ιστορία μας, την Μικρασιατική σφαγή και χάσαμε χιλιάδες αιχμαλώτους προστατευόμενους από το διεθνές δίκαιο που όμως τους τουφέκιζαν οι Τούρκοι στην Κύπρο εν ψυχρώ. Καινούργια δάκρυα, καινούργιος πόνος μετά την λήθη της Μικρασιατικής σφαγής, καινούργια οικογενειακά δράματα και πρέπει η γνώση της ιστορίας μας και τα παραδείγματα που μας δίνει να γίνουν κτήμα μας για να μην επαναληφθούν οι συμφορές.
Οι ιστορίες των λαών γράφουν και για τους ανθρώπους τους αλλά η αμεσότητα απαιτεί μνημεία και τέτοια μνημεία είδαμε πολλά σαν ναυτικοί σε διάφορες χώρες και σε τόπους Ελληνικούς. Δεν είδαμε όμως μνημείο για τους σφαγιασθέντες στην επανάσταση του 1821 στη Χίο Ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος της Δύσης και ειδικά η Ευρώπη συγκλονίσθηκαν από την απίστευτη βαρβαρότητα και σφοδρότητα της σφαγής. Τους τιμά το γεγονός ότι δραστηριοποιήθηκαν για να εκθέσουν και να ανακόψουν αυτήν την βαρβαρότητα του φονιά και μας άφησαν και μνημείο της σφαγής τον γνωστό στην οικουμένη πίνακα του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά.
Αυτά για τους ξένους αλλά για τους ντόπιους και την διάσωση του μαθήματος της σφαγής λυπούμαστε αλλά δεν έχουμε να προσθέσουμε λέξη. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι το ότι ‘’κάλλιο αργά παρά ποτέ. Οι Τούρκοι ωριμάζουν καταστάσεις απόβασης και μετά θα έρθουν οι ‘’φίλοι’’ μας οι μεσολαβητές να μας βγάλουν από την δύσκολη θέση. Τότε θα πέσουμε στο ελεεινό Τούρκικο παζάρι των διαπραγματεύσεων και θα το πληρώσουμε με απώλεια της Εθνικής μας αξιοπρέπειας και ακεραιότητας και ‘’ό μη γένοιτο’’ θα χάσουμε πάλι τα κεφαλάκια μας για πολλοστή φορά.
Δεδομένων των μαθημάτων της ιστορίας ‘’όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά’’ γιατί ο Τούρκικος λαός (με το στόμα των ψαράδων) λέει ότι η ‘’Παναγία των Οινουσσών είναι Τουρκική. Φύλαξη των ρούχων και προστασία της νεολαίας μας σημαίνει ότι οι νέοι που μπορούν να προλάβουν καταστάσεις πρέπει να πάρουν τα μαθήματα της ιστορίας και ένα σύμπλεγμα της σφαγής θα ισοδυναμούσε με την ανάγνωση ενός ολόκληρου βιβλίου.
Εμπόδιο στην φιλοτέχνηση του συμπλέγματος είναι οι καθεστηκυίες νοοτροπίες, οι περί της λήθης των συμβάντων στο παρελθόν και η αποδοχή αμοιβαίας φιλίας προς αμοιβαίο όφελος. Το να παραγράψουμε την ιστορία μας είναι ανεπίτρεπτο μπορούμε μόνο να την απενεργοποιήσουμε αν η απέναντι πλευρά αναγνωρίσει και ζητήσει συγνώμη για τα ειδεχθή εγκλήματα, πράγμα που δεν έγινε ακόμη. Αντίθετα μας απλώνουν κλάδον ελαίας που μέσα έχει κρυμμένο το μαχαίρι για να μην μπορούμε όσο και αν το θέλουμε να συμπορεθτούμε. Το μάθημα της ιστορίας γράφει ότι ‘’ο Τούρκος φίλος δεν πιάνεται’’ αλλά επιδιώκει την όσμωση. Επιδιώκει δηλαδή την ανάμιξη ενός μεγάλου και δυνατού αξιακά (απαξιακά) πληθυσμού με έναν πολύ μικρότερο πληθυσμό, που όμως είναι αδύνατος γιατί πάσχει από κρίση αξιών και το αποτέλεσμα θα είναι η αφομοίωση και η εξαφάνιση των Ελλήνων.
Ας ξεχάσουμε λοιπόν τον Τουρκικό τουρισμό για να λιγοστέψει η τροφή στο στομάχι μας αλλά να πληθύνει η Εθνική και η προσωπική μας αξιοπρέπεια. Ας αναπτύξουμε την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή που δίνει απασχόληση σε όλα τα άλλα επαγγέλματα Το μνημείο της σφαγής πρέπει να γίνει για να λαβαίνουν γνώση οι νεότεροι, να κάνουν κάθε χρόνο τελετή στη μνήμη των σφαγιασθέντων, για να μην μας κατηγορούν οι φίλοι και οι εχθροί μας και για να μην χάσουμε τα κεφάλια μας για μια ακόμη φορά.