Με αφορμή το άρθρο του Γιάννη Τζούμα που διάβασα στην Αλήθεια με τίτλο «Το Φράγμα έχει… γενέθλια, εμείς τι έχουμε;», έκανα «αυθόρμητα» ορισμένες σκέψεις.
Πρώτον γιατί δεν αντιδρά πιο δραστικά η τοπική κοινωνία και ιδιαίτερα οι κλάδοι που έχουν άμεση σχέση με τα έργα και θα ωφεληθούν ίσως περισσότερο από την ολοκλήρωση τους; Και αναφέρομαι στο Επιμελητήριο, στην Ένωση Ξενοδόχων, στους τουριστικούς πράκτορες, στους ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων, στα ταξί, στα γραφεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων και άλλους συναφείς κλάδους.
Δεύτερον γιατί όλη αυτή η καθυστέρηση αντιμετωπίζεται με μια ραθυμία και συγκαταβατικότητα; Γεγονός που εύλογα με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μάλλον όλοι είναι ευχαριστημένοι με την κατάσταση που επικρατεί, …ε, και που θα πάει κάποια στιγμή τα έργα θα τελειώσουν! Δεν φαίνεται να ενοχλεί ούτε η τριτοκοσμική κατάσταση του Αεροδρομίου, ούτε η προβληματική παροχή του νερού, εν έτη 2024;
Θα περίμενε κάποιος μια έντονη αντίδραση, μια διαμαρτυρία, ένα ψήφισμα, κάτι τέλος πάντων που θα ταρακουνήσει όλους όσοι ασχολούνται με τα κοινά και δηλώνουν ότι θέλουν το καλό και την πρόοδο της Χίου.
Με τη σκέψη στις επερχόμενες γενιές, σε αυτούς που ίσως κάποτε μας ζητήσουν το λόγο για όσα κάναμε, ή μάλλον για όσα δεν κάναμε, θα ήθελα όλοι μας, κοινωνία και φορείς, να κοιτάξουμε με περισσότερη σοβαρότητα, υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα το μέλλον του νησιού μας.
Διαφορετικά ας μείνουμε σε όσα έχουμε και ας ατενίζουμε τις μαρίνες, τα ξενοδοχεία, τις ανεμογεννήτριες και τα έργα των γειτόνων μας, ε και που θα πάει σε πέντε, δέκα χρόνια ίσως τα έργα στη Χίο θα τελειώσουν. Μέχρι τότε έχει ο Θεός… εμείς τι έχουμε;
Η συνήθεια είναι ένας πολύ καλός σιγαστήρας. (Σάμουελ Μπέκετ, Ιρλανδός ποιητής, Νόμπελ λογοτεχνίας, 1969).
Ιωάννης Κ. Γκιάλας - Χειρουργός Ουρολόγος, MD,PhD,FEBU