Με αφορμή τις φωτιές τού τελευταίου μήνα, δεν θεωρώ πλεονασμό να επαναλάβω κάποια χιλιοειπωμένα πράγματα. Αρχίζοντας από την “άγνωστη”, καθώς φαίνεται, λέξη “ευθύνη” αλλά και “υπευθυνότητα”. Η λέξη “ευθύνη” -για όσους δεν γνωρίζουν – σημαίνει υποχρέωση, και συνακόλουθα “υπευθυνότητα” σημαίνει αναγνώριση τής ευθύνης, και εν κατακλείδι, τιμιότητα. Ωστόσο, την ευθύνη όσο και την υπευθυνότητα είναι βέβαιο πως δεν πρέπει τα θεωρούμε ή δεν είναι δεδομένα. Γιατί απ’ ό,τι φαίνεται, με τις καταστροφές που συμβαίνουν (βλ. φωτιές ή πλημμύρες), στόχος τών υπευθύνων είναι πώς θα δικαιολογήσουν τις παραλήψεις ή και την αδιαφορία τους, υπεκφεύγοντας με δικαιολογίες τού τύπου πως, “δεν μπορείς να τα βάλλεις με τα στοιχεία τής φύσης”… δηλαδή σαν να μας λένε πως και οι φωτιές και οι πλημμύρες είναι αναπόφευκτες, και συμβαίνουν οι μεν το καλοκαίρι, οι δε τον χειμώνα… Τί να κάνουμε λοιπόν, “φωτιές πάντα είχαμε” όπως και πλημμύρες αλλά και συγκρούσεις τρένων!. Αυτά συμβαίνουν και σε πολύ πιό ανεπτυγμένες χώρες… Βέβαια, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί – κατ’ ουδένα τρόπο – ως δικαιολογία· αλλά ούτε και να τα ρίχνουμε όλα στο παγκόσμιο φαινόμενο τής κλιματικής αλλαγής και κρίσης, ούτε βέβαια και σε τυχαία γεγονότα. Γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον δασικό μας πλούτο, όντως ως εθνικό αλλά και εθνική υπόθεση...γιατί όπως έλεγαν και οι πρόγονοί μας, “το φυλάξαι τ’αγαθά χαλαιπότερον τού κτίσασθαι”(Δημοσθένης). Η κυβέρνησή μας λοιπόν εμφανίζεται ανήμπορη να διαφυλάξει τη χώρα μας όσο από τις φωτιές τόσο και από τις πλημμύρες...προβλήματα που προσπαθεί να τα αντιμετωπίσει με...αποζημιώσεις και δικαιολογίες περί κλιματικής αλλαγής. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δείχνει να αδιαφορεί παντελώς χορεύοντας πάνω στις στάχτες που άφησε η κόλαση τής φωτιάς ή δροσιζόμενη σε παραλίες με...ευρωπαϊκές σημαίες! Πως να χαρακτηρίσει κανείς το αχαρακτήριστο· ηλιθιότητα ή πρόκληση; θεωρώ βέβαιο πως, και τα δύο είναι μέσα στη...διάγνωση. Πρέπει να αντιληφθούμε, πως οι λύσεις είναι θέμα προτεραιοτήτων, θέλησης και κυρίως επιλογών. Απ’ ότι φαίνεται όμως, ως προς το θέμα τών επιλογών αλλά και της θέλησης, η πρόκληση και η ηλιθιότητα όχι μόνο κυριαρχεί, αλλά περισσεύει! Αφού κατά τον κ. Χρυσοχοϊδη, άλλοτε στέλεχος τού ΠΑΣΟΚ, νυν υπουργό Υγείας και πρώην υπουργό προστασίας τού πολίτη, η Ελλάδα δεν είναι πρώτη σε πυρκαγιές, όπως τον κατηγορούν, προσθέτοντας πως το πρόβλημα είναι συγκυριακό, γιατί βρισκόμαστε στο μέσο τής αντιπυρικής περιόδου… υπεραμυνόμενος λέγοντας πως έχουμε τα περισσότερα πυροσβεστικά μέσα... Θεώρησε δε το θέμα των ανεμογεννητριών ως θεωρία συνωμοσίας*, λέγοντας πως δεν είναι αρνητικό η χώρα μας μέσα σε 3 – 4 χρόνια να μπορέσει να παράγει ηλεκτρική ενέργεια από ΑΠΕ, - και γι’αυτό προφανώς δικαιολόγησε τις φωτιές – (η αλήθεια είναι, όχι όπως ο συνεργάτης του κ. Γεωργιάδης), λέγοντας πως προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι… Και ερωτώ· καλύτεροι με το να επιταχύνουμε την ερημοποίηση τής χώρας καίγοντας (ναι, καίγοντας!!!) τα δάση; για να πληρώνουμε – υποτίθεται – “φτηνότερο ρεύμα”, κατά το άλλο αστέρι, τον απαράδεκτο και προκλητικότατο κ. Γεωργιάδη, ο οποίος είπε καθαρά και ξάστερα στους Κερκυραίους πως το Δάσος δεν προσφέρει τίποτα, ενώ αν βάλλουν ανεμογεννήτριες θα πληρώνουν φτηνότερα το ρεύμα!!! Τέλος, οφείλω να ομολογήσω πως τέτοια πρόκληση, μόνο μιά κυβέρνηση τού “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” μπορούσε να κάνει… Παράλληλα όμως βλέπουμε, πως, και τα εκτελεστικά και πειθήνια όργανα μιάς κυβέρνησης “των Αρίστων” όχι μόνο τα δέχονται άλλα υπερθεματίζουν -αν δεν συμβάλλουν – στην ερημοποίηση και καταστροφή τής χώρας! Εν κατακλείδι, ίσως θα πρέπει να επισημάνουμε, πως στις μέρες μας οι όποιες εξουσίες των τοπικών κυβερνήσεων όλο και περισσότερο περιορίζονται ή αφαιρούνται από τους κυρίαρχους, εξουσιαστές – αφεντικά, είτε της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε της Αμερικής (ΗΠΑ).
* Ωστόσο ας μας εξηγήσει ο...έμπειρος κ. υπουργός, αφού είναι θέμα συνωμοσίας, γιατί υπεραμύνθηκε τής τοποθέτησης ανεμογεννητριών στα καμμένα; (δεν το διευκρίνισε, το άφησε όμως να αιωρείται και γι’αυτό να εννοείται). Ο κόσμος όμως όχι απλώς το καταλαβαίνει, αλλά το πιστεύει. Οπότε, καί στο θέμα αυτό (τής πράσινης ενέργειας) καταγράψαμε “μιά νέα πρωτιά” και επιβεβαιώσαμε όχι απλώς την υπακοή, αλλά την υποταγή στους “Ευρωπαίους φίλους μας”.