Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
ΕΙΡΗΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΗ-ΚΑΛΑΜΑΡΗ
Μόλις παίρνω στα χέρια μου το κάθε νέο βιβλίο της πολυγραφώτατος συμπατριώτισσας μου της Ειρήνης, είμαι σίγουρη πως η ανάγκη μου να διαβάσω ένα σωστό λογοτεχνικό μυθιστόρημα θα εκπληρωθεί οπωσδήποτε,αφού η συγγραφέας του είναι γνωστό πως επιμένει στον ποιοτικό λόγο, στην ολοκληρωμένη απόδοση και αφήγηση και στην έρευνα των δεδομένων που σταχυολογούν και πιστοποιούν τα όσα αφηγείται.
Το ίδιο συνέβει και τούτη τη φορά με το νέο της μυθιστόρημα «η καρδιά του κόσμου», το οποίο είχε την ευγένεια να μου στείλει όταν εκδόθηκε.
Ο ρέων λόγος, σαφής και με μέτρο διανθισμένος με λογοτεχνικά καλολογικά και τεχνικά ευρήματα, αποδεικνύει γι άλλη μια φορά την ωριμότητα της γράφουσας η οποία είναι αποδεδειγμένα αρτιότερη από το ένα βιβλίο της στο επόμενο.
Προτέρημα αυτού του κειμένου η επιστημονική έρευνα της στην Μεσαιωνική ιστορία της Χίου, η οποία είναι τόσο εντυπωσιακή ώστε να το ανεβάζει σε ιστορικό με ντοκουμέντα, στο οποίο όμως η εμπλεκόμενη ερωτική μυθοπλασία το κάνει και ενδιαφέρον.
Οι σχέσεις της πλούσιας τάξης των κατακτητών με τον κλήρο που τους τροφοδοτεί με πληροφορίες για τον μαστιζόμενο από αμορφωσιά και φτώχεια λαό αποδεικνύει την ανά τους αιώνες διαπλοκή κι εδώ η συγγραφέας στέλλει και τα μηνύματά και τις απόψεις της.
Άλλο προτέρημα της συγγραφής ο ύμνος στον μεγάλο πρωταγωνιστή της ανθρώπινης διαδρομής τον έρωτα, ο οποίος αποδίδεται άλλοτε αθώος, άλλοτε παθιασμένος κι αμαρτωλός αλλά με κοσμιότητα, όπως ταιριάζει στην εποχή που το έργο διαδραματίζεται, χωρίς να μειώνει η σεμνή του απόδοση τη δύναμή του και τον κάνει πιο θελκτικό και μοναδικά αξέχαστο.
Οι αναφορές στην πίστη στον Θεό και στις αξίες που αξιώνουν ένα πιστό να ομοιάζει στον Δημιουργό του διέπουν επίσης το κείμενο κι έτσι δίδεται μια ανακούφιση και μια μεγαλόκαρδη συγχώρεση στην αμαρτία και στον αμαρτωλό με τρόπο που, στη ροή της συγγραφής, τα πάθη, τα λάθη κι οι αδυναμίες με την ευσπλαχνία του θείου ανακουφίζονται μέσω της πίστης κι όχι μέσω των « εκπροσώπων» μιας εκκλησίας δογματικής που είναι μόνο από τους ανθρώπους με φιλοδοξίες και πάθη διευθυνόμενη.
Τέλος η αλάνθαστη χρήση των επεμβάσεων του μοιραίου που είναι απαραίτητος συμπρωταγωνιστής σε κάθε μυθοπλασία, εκφράζεται και σ’ αυτό το αφήγημα με τέχνη από την Ειρήνη κι έτσι ο αναγνώστης κλείνει το βιβλίο, αφού φτάσει στη λέξη «τέλος», ικανοποιημένος γι άλλη μια φορά, χαλαλίζοντας τις ώρες της ανάγνωσης του.
Συγχαρητήρια λοιπόν καλή μου Ειρήνη!
Ξέρω πως ήδη θα έχεις βάλει μπρος και το επόμενο κι εύχομαι καλή φώτιση και δύναμη !