Δυστυχώς πάντα στην Ελλάδα την πατρίδα μας ήταν καθιερωμένο το μη χειρότερα (το μη χείρον βέλτιστον)...
...Είναι πολλές οι προοπτικές που βλέπει ο καθένας ή που κάποιοι που θέλουν να βλέπουμε... κι αυτό είναι στα πλαίσια του γενικότερου αποπροσανατολισμού μας αλλά και του κοινωνικού κατακερματισμού μας...
Τότε επί χούντας για παράδειγμα διώκονταν άνθρωποι για τις ιδέες τους με διάφορους τρόπους από εξορίες βασανισμούς έως και εξόντωση...
Τώρα οι άνθρωποι εξοντώνονται έμμεσα αδιακρίτως...
με κοινωνικό αποκλεισμό φτώχια και εξαθλίωση...
Και μια τάξη παρατρεχάμενων που υπηρετεί το σύστημα, τα λεγόμενα ΤΖΑΚΙΑ, ευημερούν... φορτωμένοι προνόμια...
Θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε ένα κοινοβουλευτικό φεουδαλισμό... ή κοινοβουλευτική δικτατορία των λεγόμενων αυτοδύναμων κυβερνήσεων κ.λπ.
Υπό αυτή την έννοια ήταν λίγο καλύτερος ο Παττακός...
Ο Παπαδόπουλος κι η... παρέα του... σε σχέση με το σήμερα...
Και με την ευκαιρία ας ορίσουμε με δύο λέξεις την πολύ παρεξηγημένη έννοια... τι είναι πατριώτης:
Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΗ...
Πατριώτης ονομάζεται κάποιος που αγαπά την πατρίδα... που τον γέννησε.
Διατηρεί, ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ και με αγώνα τα χαρακτηριστικά που τον διακρίνουν, δηλαδή την ταυτότητά του... και συντηρεί αρμονικά τη σχέση του με το σώμα της παράδοσης και τις διαχρονικές αξίες, ενώ την ίδια στιγμή αντιλαμβάνεται ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ότι όλα συνδέονται και αλληλοκαθορίζονται μαζί του... που σημαίνει ότι πρέπει να νιώθει για πατρίδα του και σπίτι του με βαθύ σεβασμό... και ολόκληρο τον πλανήτη μαζί... με τους άλλους συνανθρώπους του που έχουν διαφορετική ταυτότητα...