ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...
Ο,ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ "ΧΑΛΑΣΜΕΝΑ" "ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΓΟΝΑΤΙΣΜΕΝΑ...
Εσείς, όλοι, που τα χρησιμοποιείτε, τα κρίνετε, τους βάζετε ετικέτες, τα κατηγορείτε και τα πληγώνετε, είχατε όλοι το δικαίωμα και τις ευκαιρίες σας να αποδείξετε αν αξίζετε να είστε άξιοι να μας αντιπροσωπεύετε, να μας καθοδηγείτε, να μας κουμαντάρετε και να μας κυβερνάτε.
Όλοι σας αποτύχατε.
Όλοι σας σταθήκατε λίγοι μπροστά στις προσδοκίες μας.
Όλοι διαψεύσατε παταγωδώς τις υποσχέσεις σας.
Όλοι αρπάξατε τις ανάγκες μας και τις μετατρέψατε σε οφέλη σας.
Όλοι διαστρέψατε τις εξουσιοδοτήσεις μας και τις κάνατε βουλές σας. Όλοι εκμεταλλευτήκατε, υπεξαιρέσατε, προδώσατε και ξεπουλήσατε όσα ο λαός με αίμα, ιδρώτα και δάκρυ κέρδιζε κι από πάνω βγήκατε και τον διαπομπεύσατε σαν άμυαλο, φυγόπονο και καλοπερασάκια, δίνοντας έτσι το δικαίωμα στους άλλους λαούς να τον λοιδορούν και να τον οικτίρουν σαν ζητιάνο και σφετεριστή των δικών τους κόπων.
Τώρα βάλατε χέρι και στα παιδιά μας;
Στα παιδιά μας που δέκα χρόνια τώρα ζουν δράματα μέσα στις οικογένειές τους, με τις απολύσεις των γονιών τους, τα χρέη τους, τις αυτοκτονίες τους και τους ξεσπιτωμούς τους;
Στα παιδιά μας, που από την τρυφερή τους ηλικία στερήθηκαν όχι μόνο τα όσα όλα τα παιδιά δικαιούνται και τους είναι απαραίτητα, δηλαδή δωρεάν σωστή μόρφωση σε σχολεία πλήρως εξοπλισμένα από δασκάλους και εργαλεία μορφωτικά, αλλά και με εξωσχολική επιπλέον βοήθεια, διακοπές, διασκέδαση και ψυχαγωγία που θα έκανε τα νιάτα τους αξέχαστα κι ευτυχισμένα;
Κι όμως, αυτά τα παιδιά μας έχουν υποχρεωθεί να ζουν, εξ αιτίας της δικής σας ανεπάρκειας και της κακής σας διακυβέρνησης, μέσα στην ανασφάλεια και τη δυσχέρεια την οικονομική και την κοινωνική, απειλούμενα από την βία, το έγκλημα, την ασυδοσία, τα ναρκωτικά, τις εφιαλτικές απειλές ενός μέλλοντος μελανού και μιας ζωής μη βιώσιμης από την καταστροφή του περιβάλλοντος , αλλά κι από τα μηνύματα των πολέμων και των διωγμών που μετατρέπουν τους λαούς σε πρόσφυγες και κυνηγημένα καραβάνια αναζήτησης ελπίδας και ζωής.
Όταν εσείς στήνετε τα τραπεζάκια σας στα σχολεία και στα πανεπιστήμια και διαλαλείτε ταξίματα και ψευτιές με παντιέρες χρωματιστές και φωνακλάδες τελάληδες κι όταν συγκροτείται κι ιδρύετε νεολαίες κομματικές που μαζεύουν στα μαντριά σας τους νέους μας τάζοντάς τους διορισμούς και εξασφάλιση, τότε, τα παιδιά μας, σαν υπάκουα στρατιωτάκια και σαν εύκολοδιαχειριζόμενα υποχείρια σας αρέσουν, σας κάνουν και είναι καλά;
Τώρα που η αγανάχτησή τους για την εκμετάλλευση, την κακοδιαχείριση, τον εμπαιγμό, την ανασφάλεια, το ξεπούλημα της Ελλάδας και του λαού της, τα βγάζει στους δρόμους σαν ισότιμους πολίτες που αύριο θα τους ζητάτε την ψήφο και τον δικό τους κόπο για να μπορείτε εσείς να γίνεστε άρχοντες και διαχειριστές τους, τώρα είναι εχθροί-λέτε- της Δημοκρατίας και της έννομης τάξης;
Μα όταν ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου που έλεγαν «υπερασπίσου το παιδί/γιατί αν γλυτώσει το παιδί/ υπάρχει ελπίδα», αυτό εννοούσε.
Αυτό που κι εγώ σας φωνάζω σήμερα:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ...