Πριν από μερικές ημέρες διάβασα στον Τύπο πως υπάρχουν σκέψεις να αναγνωρισθούν τα πτυχία (ή διπλώματα) των πολυτεχνικών σχολών και της γεωπονικής, στις οποίες η φοίτηση είναι πενταετής, ως μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών. Θυμήθηκα έναν παλαιότερο πρύτανη του ΕΜΠ, ο οποίος εξέφραζε παρόμοιο αίτημα. Τα ανωτέρω αν και μου προκαλούσαν ανησυχία διότι τουλάχιστον δεν έπρεπε να διατυπώνονται από καθηγητή και δη πρύτανη δεν θεώρησα αναγκαίο να εκφράσω τις απόψεις μου δημοσίως.
Σήμερα όμως άκουσα τον κο Πρωθυπουργό κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Παιδείας να υπόσχεται πως θα προχωρήσει η νομοθετική ρύθμιση αυτού του παλαιού αιτήματος που υπάρχει από τότε που ήταν φοιτητής και συμμετείχε στη Σύγκλητο ως συνδικαλιστής κτλ. Τώρα που το αίτημα έλαβε επίσημη μορφή θεωρώ χρέος μου να γράψω μερικές γραμμές για να ενημερώσω τους αναγνώστες της Αλήθειας.
Οι μεταπτυχιακοί τίτλοι δεν χορηγούνται με κριτήριο μόνον τα έτη σπουδών. Γι’ αυτό και στην κακή, καπιταλιστική, ιμπεριαλιστική και πάει λέγοντας, χώρα από την οποία προέρχομαι οι σπουδές πρέπει να ολοκληρώνονται μέσα σ’ ένα προκαθορισμένο χρονικό πλαίσιο. Αυτήν ακριβώς την καινοτομία εισήγαγε η κα Διαμαντοπούλου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο χρόνος σπουδών από μόνος του δεν καθορίζει και το επίπεδο γνώσεων.
Θα αναφέρω αυτά που ισχύουν στις ΗΠΑ διότι τα καλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως είναι τα αμερικανικά. Οι μεταπτυχιακοί τίτλοι (Master και Doctor of Philosophy) χορηγούνται σε φοιτητές οι οποίοι ολοκληρώνουν ένα αυτοτελές πρόγραμμα που οδηγεί σ’ αυτούς τους τίτλους. Οι δε τίτλοι διακρίνονται σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς. Δηλαδή, Bachelor (πτυχίο) και Master, Ph.D. (μεταπτυχιακοί τίτλοι). Οι φοιτητές με κάποια κριτήρια εισάγονται στο πρόγραμμα σπουδών που οδηγεί στο πτυχίο (Bachelor). Στα δεκαοκτώ τους δεν είναι δυνατόν να γίνονται δεκτοί στο μεταπτυχιακό (Master) πριν ολοκληρώσουν το προπτυχιακό και κριθούν εκ νέου για την εισαγωγή τους σ’ αυτό. Στο μεταπτυχιακό δεν γίνονται δεκτοί όλοι οι πτυχιούχοι. Κρίνονται με βάση τη βαθμολογία τους και ιδιαίτερα στα μαθήματα της ειδικότητας, συστατικές επιστολές, αποτελέσματα ειδικών δοκιμασιών, τεστ, όπως Graduate Record Exam, Graduate Aptitude Test in Engineering, Graduate Management Admission Test κ.ά. Στα μεταπτυχιακά προγράμματα αυτοί που γίνονται δεκτοί αποτελούν τη μειονότητα των πτυχιούχων.
Σ’ ό,τι αφορά τη βαθμολογική κατάσταση των προπτυχιακών φοιτητών, για να γίνει δεκτός ένας φοιτητής σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα πρέπει ο μέσος όρος των βαθμών του να είναι 3,0 και άνω με ανώτατο βαθμό το 4,0 και τον κατώτατο προαγωγικό βαθμό το 2,0. Αν κάνουμε την αντιστοιχία με τα ελληνικά δεδομένα είναι σαν να λέμε πως ο κατώτατος προαγωγικός βαθμός είναι το 5,0 και ο βαθμός εισαγωγής σε μεταπτυχιακό είναι το 7,0. Θα έχουμε το ακόλουθο παράδοξο, φοιτητές του 5,0 να αποκτούν μεταπτυχιακό τίτλο. Να γνωρίζουν οι εμπνευστές αυτής της ψηφοθηρικής καινοτομίας πως οι πρεσβείες των κουτών εταίρων μας θα ενημερώσουν τις χώρες τους και φυσικά, οι τίτλοι αυτοί δεν θα αναγνωρίζονται.
Να αναφέρω πως η ενέργεια αυτή θα έχει και δημοσιονομική δαπάνη. Στους υπηρετούντες στο Δημόσιο θα χορηγείται επίδομα μεταπτυχιακών σπουδών. Γι’ αυτό και δεν θα βγούμε ποτέ από τα μνημόνια.