Οι πρόσφατες αναταράξεις στο κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων φέρνουν στη μνήμη μας το ζήτημα του ρόλου του βουλευτή. Τι είναι ο βουλευτής, εντολοδόχος του κόμματος ή του λαού; Ας το ξεκαθαρίσουμε και στο μυαλό μας και στην πράξη. Η ηγεσία του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων ζητά από τον βουλευτή που αποχώρησε από το κόμμα να παραδώσει την έδρα του. Να αποφασίσουμε τελικά πού ανήκει η έδρα, στο κόμμα ή στον βουλευτή; Εχω κάποιες σκέψεις και απορίες τις οποίες θέλω να εκθέσω στο παρόν σημείωμα.
Αρχίζοντας από το Σύνταγμα, αυτό αναφέρεται ξεκάθαρα σε βουλευτικές εκλογές. Στην καθημερινότητά μας μιλάμε για βουλευτικές εκλογές. Το Σύνταγμα λέγει πως ο βουλευτής ψηφίζει κλπ. κατά συνείδηση. Πώς συμβιβάζεται να ενεργείς κατά συνείδηση υπακούοντας ταυτοχρόνως στο κόμμα; Αυτό μόνον οι αρχηγοί των κομμάτων μπορούν να μας εξηγήσουν. Βέβαια, η στάση τους δεν είναι πάντα ίδια. Κάποιες φορές η αποχώρηση από το κόμμα χαρακτηρίζεται «αποστασία», άλλες όχι. Εξαρτάται ποια είναι η δεσπόζουσα αντίληψη. Παραδείγματος χάριν, το 1965 είχαμε αποστασία· ενώ το 1993 δεν είχαμε αποστασία. Ετσι, θεώρησαν οι Δημοκρατικές, Προοδευτικές και Λοιπές Δυνάμεις (ΔΠΛΔ), έτσι και έγινε. Στη δεύτερη μάλιστα περίπτωση οι (ΔΠΛΔ) συνεργάσθηκαν το 1995 με τον αποστάτη για να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Το προσάρτημα του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή οι ΑΝΕΛ, απαιτούν από τον τέως βουλευτή τους να παραδώσει σ’ αυτούς την έδρα του. Η κυρία όμως, που εγκατέλειψε την Ενωση Κεντρώων και προσκολλήθηκε στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν καλοδεχούμενη. Μας κυβερνούν κόμματα αρχών!
Το 1965 ήταν μια περίπτωση που θέλει ιδιαίτερη ερμηνεία. Οι βουλευτές δεν απεχώρησαν από την Ενωση Κέντρου· αλλά όντας στην ΕΚ ο Βασιλεύς τους καλούσε και τους ανέθετε τον σχηματισμό Κυβερνήσεως. Ο τότε Βασιλεύς δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να εφαρμόσει την περί κηπουρού θεωρία του πατρός του. Αλλωστε, έτσι δεν αναδείχθηκε και ο Εθνάρχης; Αν σήμερα επαναλαμβανόταν το 1965, οι βουλευτές που διαφωνούσαν με τον Γέρο, λόγω Ανδρέα, θα αποχωρούσουν από την ΕΚ θα δημιουργούσαν ομάδα ή κόμμα και θα συνεργάζονταν με άλλα κόμματα της Βουλής. Αλλά τότε αρχηγός των κομμάτων ήταν ο Βασιλεύς. Κατά τα άλλα το πολίτευμα ήταν δημοκρατία ή βασιλευομένη δημοκρατία.
Ο ρόλος και οι αρμοδιότητες των βουλευτών τότε και τώρα πρέπει να είναι διαφορετικοί. Να μην ζούμε με τους εφιάλτες του παρελθόντος. Κατά την γνώμη μου το Σύνταγμα του 1975 έπρεπε να είναι απηλλαγμένο από αντιλήψεις και πρακτικές της «βασιλευομένης δημοκρατίας».
Ο βουλευτής πρέπει να έχει γνώμη και να ψηφίζει κατά βούληση· να είναι δε υπόλογος στον κόσμο που τον ψήφισε και όχι στο κόμμα. Αλλως δεν χρειάζονται βουλευτές. Αντιγράφουμε τον τρόπο λειτουργίας των ανωνύμων εταιρειών και έληξε. Το κάθε κόμμα θα έχει το ποσοστό του όπως οι μέτοχοι και οι αποφάσεις θα λαμβάνονται γρήγορα και σύμφωνα με το ποσοστό των μετόχων. Αν οι βουλευτές είναι πιόνια του σκακιού δεν υπάρχει λόγος η υπόθεση βουλή να μας στοιχίζει τόσα χρήματα. Ο τρόπος λειτουργίας στα πρότυπα των ανωνύμων εταιρειών είναι ιδανικός.