Στο ίδιο έργο θεατές! Μόνο που, όχι μόνο την υπόθεση αλλά και την κατάληξη τού έργου την έχουμε μάθει πιά...απ’ έξω! Όχι μόνο από λόγια αλλά και από φωτιές έχουμε...χορτάσει! Το ίδιο και από τίτλους υπουργών και ομάδων επίσης. Έργα όμως δεν βλέπουμε. Αλλά πως να δούμε από μια χώρα που “ βαδίζει” στον αυτόματο σε όλους τους τομείς. Δεν είναι η πρώτη φορά που υποφέρει ο τόπος μας από παραλήψεις και αδιαφορία (ίσως και από εσκεμμένες ενέργειες) που πλήττουν τον φυσικό μας πλούτο, με τεράστιες επιπτώσεις για τον τόπο μας που καίνε ακόμα και τετράποδα ζώα από παραλήψεις τών...διπόδων. Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα που βρίσκεται μόνιμα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Που απαγορεύεται να πούμε τη λέξη “απαγορεύεται”, που θα μηνυθείς αν πείς σ’ ένα σκυλί “ούστ”, ενώ αν κάψεις ένα δάσος, το χειρότερο που μπορεί να πάθεις είναι να χαρακτηριστείς τρελός , ψυχασθενής ή και πυρομανής!
Κατά τα φαινόμενα ο αγώνας που δίνει ο λαός μας απέναντι στους εκμεταλλευτές του, τους ψεύτες και τους υποτελείς, είναι άνισος… Ο εθισμός τής τηλεόρασης, του θεάματος και παντός είδους προπαγάνδας φαίνεται ακατανίκητος, καθώς είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς τον πνιγμό όταν υφίσταται μόνιμη πίεση στη θάλασσα τής σκέψης. Ωστόσο, η Πολιτεία νομίζει ή και πιστεύει πως θα μας προστατέψει με την “Πολιτική Προστασία” και το...112. Όμως, ΟΧΙ! Γιατί χρειάζονται πολλά να προβλέψει και να κάμει για να μη ζούμε κάθε χρόνο τον πύρινο εφιάλτη! Αν πιστεύει πως η ηλιθιότητα τού λαού φτάνει μέχρι τη δική της, πλανάται! Δεν φταίει ούτε η κλιματική αλλαγή ούτε ο καιρός. Φταίει ο κακός της ο καιρός! ΝΑΙ!!!
Βαρεθήκαμε πιά να ‘κούμε ανοησίες και εσκεμμένες και ανούσιες δικαιολογίες...