Tο εδάφιο για τους Έλληνες που αφηρέθη από το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο
Οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι γνωρίζουν την αδυναμία που έχω στην Ιστορία (μας) και στην Ελληνική Γλώσσα γενικώς, και των αρχαίων προγόνων μας και τη νεωτέρα Ελληνική, την ομιλουμένη (ούτε τη «βαριά» καθαρεύουσα, ούτε τη «μαλλιαρή»). Έτσι γίνομαι αποδέκτης κειμένων που άπτονται των ως άνω θεμάτων! Μέσα σε αυτά ήταν κι ένα κείμενο που μου έδωσε ένας γείτονας που συναντόμεθα στην εκκλησία (Αγ. Αθανάσιος Πολυδρόσου-Αμαρουσίου Αττικής) όπου συνεκκλησιαζόμεθα. Το αντιγράφω ως έχει, ελπίζοντας να μην παρεξηγηθώ από τους κληρικούς ότι… θέλω να κάνω τον… έξυπνο!...
Ο Ιησούς και οι Έλληνες
Εις τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην κεφ. 12 § 20-23 διαβάζουμε:
«Ήσαν δε τινες Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή. Ούτοι ούν προσήλθον Φιλίππω τω από Βηθσαϊδά της Γαλιλλαίας και ηρώτων αυτόν λέγοντες: "Κύριε θέλομεν τον Ιησούν ιδείν". Έρχεται Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος λέγουσι τω Ιησού, ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων: "Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του Ανθρώπου".»
Η φράση αυτή του Ιησού είναι ημιτελής, διότι δεν δίδεται εξήγηση πώς θα δοξασθή ο «Υιός του Ανθρώπου».
Όπως αναφέρει ο Μενέλαος Παγουλάτος εις το βιβλίον του «Ανθολόγιον Πατριδογνωσίας», το έτος 1974 ο καθηγητής Ελευθ. Πρόκος –επίτιμος καθηγητής ξένων πανεπιστημίων- συμμετέχων σε επιστημονική επιτροπή της UNESCO, ανεκάλυψε σε μία βιβλιοθήκη του Βατικανού, χειρόγραφο του ΕΥΣΕΒΙΟΥ του ΠΑΜΦΙΛΟΥ, επισκόπου Καισαρείας, 265 μ.Χ., το οποίον περιέχει την συνέχεια της ως άνω φράσεως ως εξής:
«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου. Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και Βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην».
Διότι μόνη η Ελλάς γεννά ανθρώπους φυτόν εκ του ουρανού και του Θεού Βλάστημα εξακριβωμένον απογεννώσα λογικήν σκέψιν, ιδιοποιουμένη την επιστήμην.
Πιστεύω ότι αυτή η περικοπή θα έπρεπε να λέγεται και να αναλύεται εις τους ιερούς ναούς ιδιαίτερα, αφού μάλιστα απευθύνεται σε Έλληνες ορθοδόξους. Αυτό τουλάχιστον απαιτεί και το δίπτυχον Ελληνο-Ορθοδοξία.
Αλλά γιατί ο Ιησούς ομιλεί έτσι και εναποθέτει την δόξαν Του εις τους Έλληνας και πλέκει εγκώμιον δια την Ελλάδα και δεν πιστεύει ότι θα δοξασθή από τον «περιούσιον λαόν» του Θεού δηλ. τους Εβραίους;
Πιστεύω ότι η εξήγησις είναι απλή: Όλη η διδασκαλία του Ιησού ταυτίζεται απόλυτα με την αρχαίαν Ελληνικήν φιλοσοφίαν και σκέψιν και ως προς αυτό υπάρχει σωρεία παραδειγμάτων.
Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής:
Ιησούς: «Ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται»,
Χείλων ο Λακεδαιμόνιος (600 π.Χ.): «Τα μεν υψηλά ταπεινούν (ο Θεός), τα δε ταπεινά υψούν».
Ιησούς: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» (Ματθ. κεφ. 5 § 44).
Κλεόβουλος ο Ρόδιος (500 π.Χ.): «Τον δε εχθρόν φίλον ποιείν.»
Ιησούς: «Ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν» (Ματθ. κεφ. 5 § 44).
Κλεόβουλος ο Ρόδιος (500 π.Χ.): «Τον δε εχθρόν ευεργετείν».
Ιησούς: «Ουκ επιορκήσεις» (Ματθ. κεφ. 5 § 33).
Πυθαγόρας (580 π. Χ.): «Σέβου όρκον.»
Ιησούς: «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην.»
Πλάτων (427 π.Χ.): «Η δικαιοσύνη είναι το μεγαλύτερον αγαθόν για την ίδια την ψυχήν».
Και ο χρυσός κανών:
Ιησούς: «Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άνθρωποι, κάνετε και σείς τα ίδια σ΄αυτούς» (Ματθ. κεφ. 7 § 12).
Ισοκράτης (430 π.Χ.): «Μην κάνετε στους άλλους εκείνα για τα οποία εσείς θυμώνετε όταν τα κάνουν οι άλλοι σε σας.»
Βλέπουμε λοιπόν ότι όλο το ηθικόν δίδαγμα του Ιησού είναι ταυτισμένο με το αρχαίον Ελληνικόν πνεύμα. Και εδώ νομίζω ότι θα έπρεπε να γίνεται αναφορά στους ιερούς Ελληνορθόδοξους Ναούς για το ποίοι πρωτοείπαν τα μεγάλα αυτά ηθικά διδάγματα.
Βλέποντας λοιπόν ο Ιησούς τους Έλληνες να έρχονται προς Αυτόν, διαβλέπει ότι μόνον δια μέσου του Ελληνισμού θα ηδύνατο να διαδοθεί η διδασκαλία Του –πράγμα το οποίον ακριβώς έτσι συνέβη- και είναι όντως μία τεράστια αναγνώριση του Ελληνικού πνεύματος από Αυτόν τον ίδιον τον Υιόν του Ανθρώπου.
Τι μεγαλείο αλήθεια και τι αρετή στο πρόσωπο του Θεανθρώπου!
Όταν λοιπόν ο ιδρυτής της θρησκείας της αγάπης ομιλεί έτσι για την Ελλάδα και τους Έλληνες, εμείς τι άλλο μπορούμε να πούμε περισσότερον;
Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα μετά Χριστόν τα λόγια του Ιησού περισσότερον από κάθε άλλη φορά πρέπει να γίνουν ο Φάρος που θα μας οδηγήσει δια της αρετής και της δικαιοσύνης εις την αναζήτησιν του Θείου, ώστε να εκπληρώσουμε την αποστολήν μας δια της τελειοποιήσεως ως πνευματικών ανθρώπων επί της Γης.
Εγώ τελειώνοντας την αντιγραφή και βλέποντας γύρω μου, βλέπω άδειους Ιερούς Ναούς, σπίτια χωρίς μια εικονίτσα μέσα, ανθρώπους που δεν γνωρίζουν το «Πιστεύω» και το «Πάτερ Ημών», κυβερνώντες που αρνούνται να ασπαστούν τον Σταυρό κλπ. κλπ.
Αγαπητοί Αναγνώστες, σκέπτομαι, μήπως δεν πάμε καλά; Επαναλαμβάνω, «Μήπως δεν πάμε καλά»;