Εκτιμώ λοιπόν, πως είναι ορθότατες οι παρατηρήσεις τού Γιάννη...
Απλά να προσθέσω για την ιστορία αλλά και για όσους πιθανό δεν το γνωρίζουν, πως, παλαιότερα η χειρότερη και πιό κουραστική δουλειά όσον αφορά την ασχολία με τους σκίνους, ήταν το ξύσιμο (δηλ. το καθάρισμα από κάτω). Υποφέραμε να τους ξύσουμε είτε με το μουστρί, είτε με την άμια. Το χειρότερο ήταν να έχουν από κάτω μαλούπι, κύπερι, ή πεντάνευρο, χορτάρια που δεν κόβονταν εύκολα και φούσκιαζαν τα χέρια μας (το πιό εύκολο ήταν να έχουν από κάτω ξινήθρα). Εκτός από το ξύσιμο, εξ ίσου δύσκολο και κουραστικό ήταν το να βγάλει ο μαστιχοπαραγωγός ασπρόχωμα· γιατί έπρεπε μέσα στη ζέστη να μπεί μέσα στη βίνα – ασπροχωματσιά, και να σκάψει να βγάλει το χώμα και να το κοσκινίσει όπως το αλεύρι(!) για να είναι καθαρό χωρίς ξένες προσμίξεις!
Δεν γνωρίζω σήμερα, αν οι διευκολύνσεις που παρέχονται από την Ένωση βλ. ασπρόχωμα ή παλαιότερα η χρησιμοποίηση “φαρμάκου” για αύξηση τής παραγωγής, αν είναι όντως θετικές ενέργειες και πολύ περισσότερο αν έχουν μελετηθεί! Μήπως ακόμα πρέπει να σκεφτούμε γιατί κάτω από τους σκίνους δεν φυτρώνει τίποτα...Καί ο νοών νοείτω!
Εύχομαι να μη συμβεί κάτι το απευκταίο… Όμως “κάλλιον το προνοείν ή το μετανοείν!