Ο Φανός της Λαμπρής στο Χαλκειός

 Πολλά έθιμα διατηρούνται ακόμη στά χωριά μας. Ο χρόνος δε φάνηκε ικανός να τα σταματήσει. Οι μεγαλύτεροι τα παραδίνουν στους μικρότερους κι εκείνοι με ενθουσιασμό παίρνουν μέρος κάθε χρόνο στην προετοιμασία, την οργάνωση και την παρουσία τους. Τα περισσότερα από τα έθιμα αυτά σχετίζονται με θρησκευτικές εορτές. Είναι κατάλοιπα ειδωλολατρικών ή Ιουδαϊκών εορταστικών εκδηλώσεων και διασώθηκαν από τους λαούς, που ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό. Ριζωμένα όπως είναι στην ψυχή μας δεν καταργούνται ούτε με διαταγές, ούτε με εξορκισμούς, ούτε με αφορισμούς. Ακόμη πιο πολύ δεν πρέπει να βλέπουμε πίσω από αυτά δαιμονικές δυνάμεις ή αλλοίωση της θρησκευτικής μας πίστης. Άλλωστε η πίστη ως τρόπος ζωής, που είναι σύμφωνος με το Θείο θέλημα δεν ατονεί με τη συμμετοχή μας σε ενθουσιαστικές εκδηλώσεις. Ο Ψαλμωδός προτρέπει : αἰνεῖτε Αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε Αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ, αἰνεῖτε Αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις, αἰνεῖτε Αὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ. (Δαυίδ ψαλμ, 150 στιχ. 4-5). Ποιος λοιπόν μπορεί να υποστηρίξει ότι ο Φανός της Λαμπρής δεν ενώνει τις ψυχές των χωριανών σε μια προσπάθεια να εορταστεί η Ανάσταση του Χριστού όσο γίνεται πιο λαμπρά, όσο γίνεται πιο ανοιχτόκαρδα; Λίγες μέρες πιο μπροστά από τη Λαμπρή, τα παιδιά του χωριού με παραδειγματική πειθαρχία και μόνοιαση σκορπίζονται στους δρόμους και τα σοκάκια του χωριού για να μαζέψουν ξύλα από τους νοικοκυραίους. Στις παρακλήσεις των παιδιών όλοι προσφέρουν από ένα “κούτσουρο”. Μαζεύουν ξύλα και οραματίζονται τη Μεγάλη Νύχτα. Ο φετινός Φανός θα ξεπεράσει τον περσινό! Ο φλόγες θα φτάσουν ως το καμπαναριό! Μεγάλο Σάββατο απόγευμα. Όλοι οι χωριανοί ετοιμάζονται να γιορτάσουν την Ανάσταση του Θεανθρώπου και να δεχθούν το μεγάλο μήνυμα της Αγάπης. Οι πιο ανυπόμονοι θα μείνουν άγρυπνοι. Από νωρίς θα πάνε στον Φανό. Θα γίνουν ένα με τα παιδιά, θα πειράξουν τους άλλους και θα δεχθούν πειράγματα. Θα απλώσουν τα χέρια για να ζεσταθούν μέσα στην παγωνιά της νύχτας από τη φλόγα της Αγάπης, που σε λίγο θα φωτίσει την πλάση. Θα δεχθούν στη συντροφιά τους τον “Πέτρο” ακούγοντάς τον να αρνείται την πίστη του στον Δάσκαλό του. Η καμπάνα χτυπά χαρμόσυνα. Όλοι προσέρχονται στην εκκλησία με το κερί στο χέρι για να παρακολουθήσουν ευλαβικά την Ιερή ακολουθία. Τα παιδιά ρίχνουν ξύλα στη φωτιά, οι φωτοβολίδες αυλακώνουν τον ουρανό, τα βαρελότα και οι κροτίδες ταράζουν την ηρεμία της νύχτας, η φύση πανηγυρίζει, οι ψυχές των πιστών αγάλλονται και ο παπάς ψάλλει μελωδικά το “Χριστός Ανέστη εκ νεκρών ...”.