Αυτές τις μέρες ο θεσμός της Δικαιοσύνης κινδυνεύει να πληγεί από την ανοίκεια πρόθεση πρώην υψηλόβαθμου, ανώτατου δικαστικού λειτουργού να χρησιμοποιηθεί ως προπέτασμα καπνού για να συγκαλυφθεί η πραγματική επιδίωξη, για ανάμειξη στην πολιτική ζωή, προσώπων καταδικασμένων για εγκληματικές πράξεις. Άραγε ποια είναι τα πραγματικά του κίνητρα για να υπηρετήσει ένα κόμμα που έχει τις ρίζες του ή τον προσανατολισμό του στο καθεστώς του Χιτλερισμού, που αιματοκύλησε τη χώρα μας και ιδιαίτερα τα Καλάβρυτα, τον τόπο στον οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Δικαιολογημένα οι τρεις αδελφοί του, λειτουργοί κι αυτοί του θεσμού της Δικαιοσύνης, τηρώντας με ευλάβεια τον όρκο τους, διαχώρισαν τη θέση τους από τις επιλογές του. Χαρακτηριστική είναι η δήλωσή τους στον τύπο (6/4/2023).
“...Οι δημοκρατικές μας πεποιθήσεις, τα πιστεύω μας και η μακρόχρονη, θετική και επωφελής, διαδρομή μας στην κοινωνία, είναι γνωστό σε όλους, όσους γνωρίζουν τις δημόσια εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις μας, ότι δεν έχουν καμία σχέση με τις πρόσφατες πολιτικές πρωτοβουλίες και επιλογές του αδερφού μας....
Οι δηλούντες
Δημήτριος Κανελλόπουλος, επίτιμος Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, Θεόδωρος Κανελλόπουλος, εν ενεργεία Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, Αθανάσιος Κανελλόπουλος, δικηγόρος στον Άρειο Πάγο...".
Δυστυχώς η αίγλη της εξουσίας θαμπώνει και οδηγεί σε πράξεις παραλογισμού. Όμως σ’αυτές τις περιπτώσεις πάντα βρίσκονται έντιμοι λειτουργοί της δικαιοσύνης, για να ορθώνουν το ανάστημά τους κι έτσι να γίνονται πρότυπα για μίμηση από τους μεταγενέστερους.
Δύο παραδείγματα από το παρελθόν είναι χαρακτηριστικά του υψηλού ήθους που συναντούμε από Δικαστικούς λειτουργούς σε κάθε εποχή.
• Το 1833- 1834 στο Ναύπλιο διεξάγεται η δίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Με απροκάλυπτες παρεμβάσεις της αντιβασιλείας εκδίδεται από το δικαστήριο καταδικαστική απόφαση σε θάνατο. Δύο δικαστές ο Αναστάσιος Πολυζωίδης και ο Γεώργιος Τερτσέτης αρνούνται να συνυπογράψουν την απόφαση με συνέπεια να προφυλακιστούν και να παραπεμφθούν σε δίκη.
• Τον Μάιο του 1963 δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη από το παρακράτος ο αγωνιστής της Αριστεράς και της Δημοκρατίας Γρηγόρης Λαμπράκης, ο οποίος είχε λάβει ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Στην ανάκριση για τη δολοφονία την οποία είχαν αναλάβει ο ανακριτής Χρ. Σαρτζετάκης, μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο εισαγγελέας Μπούτης, έκανε παρεμβάσεις ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κ. Κόλιας, ο πρώτος πρωθυπουργός της απριλιανής χούντας, για να προστατευτούν από τις διώξεις ανώτατοι αξιωματικοί (βλ. Κ. Μήτσου κ.ά.), που είχαν αναμειχθεί στην υπόθεση της δολοφονίας. Βέβαια οι παρεμβάσεις αυτές δεν έκαμψαν το υψηλό φρόνημα των δικαστών και έπεσαν στο κενό.
Σήμερα που δοκιμάζονται οι θεσμοί και ειδικότερα η ύψιστη λειτουργία της Δικαιοσύνης, είναι χρέος των λειτουργών της να κατοχυρώσουν την ανεξαρτησία τους και να δώσουν την απάντηση που αρμόζει στους αρνητές των Δημοκρατικών θεσμών.