Η έναρξη λειτουργίας του Κέντρου Διαλογής Προσφύγων (hot spot) στο πρώην εργοστάσιο ΒΙΑΛ, στο Χαλκειός, στις 16 του Φλεβάρη, με την παρουσία στελεχών επιχειρηματικού ομίλου, που «ως προσφορά ανθρωπιάς και αλληλεγγύης» ανέλαβε την υποδομή και τον εξοπλισμό «για την καλύτερη λειτουργία του Κέντρου», όπως ανέφεραν μεταξύ άλλων στο δελτίο Τύπου που έδωσαν στη δημοσιότητα, ήταν μια ευκαιρία να δούμε τα πράγματα και από μια άλλη οπτική γωνία.
Χωρίς πρόθεση μείωσης ούτε του έργου του ομίλου ούτε της προσφοράς του στις τοπικές κοινωνίες, «ως μέρος της επίλυσης των προβλημάτων τους» με έργα όπως το παραπάνω ή όσων άλλων αιτήθηκαν και εξέθεσαν προς επίλυση οι εκπρόσωποι των ΟΤΑ και οι διάφοροι τοπικοί φορείς (δηλαδή, της αναβάθμισης της παιδικής χαράς του Χαλκειούς, της παράδοσης καρτών καυσίμων για τα οχήματα των εθελοντικών ομάδων δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης, της συνδρομής σε ζητήματα της Παθολογικής του Νοσοκομείου Χίου, της εξέτασης τρόπων ενίσχυσης της δράσης της ΜΚΟ “Kιβωτός του Κόσμου”), εύλογα αναρωτιέται κανείς τίνος αρμοδιότητα θα έπρεπε να ήταν όλα τούτα; Ενός επιχειρηματικού ομίλου ή της κεντρικής εξουσίας;
Και πριν έρθει η τετριμμένη απάντηση «το κράτος βρίσκεται σε τραγική κατάσταση», «είμαστε πτωχευμένοι», «οι δανειστές πιέζουν» κ.λπ., ας θυμηθούμε ότι, ανέκαθεν, η πάγια τακτική της κρατικής εξουσίας ήταν η ανάθεση δικών της υποχρεώσεων και ευθυνών σε ευεργέτες, χορηγούς, εθελοντές με πρόσχημα την αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους τους. Κάτι σαν την μέθοδο του «στρίβειν δια του αρραβώνος» που βλέπαμε στις αξέχαστες ελληνικές ταινίες. Αν το σύνταγμα της χώρας μας μάς «φορτώνει» με χίλιες δυο υποχρεώσεις χωρίς καν δικαίωμα αντίλογου, άλλες τόσες υποχρεώσεις έχει και η κρατική εξουσία απέναντί μας, που όμως δεν τις εκπληρώνει, αλλά τις αναθέτει σε τρίτους.
Και αυτοί οι «τρίτοι», εφόσον διαθέτουν το κεφάλαιο, δεν αναλαμβάνουν υποχρεώσεις και συνευθύνες, αν δεν είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα του εγχειρήματός τους, προσβλέποντας και στην όποιας μορφής έμμεση ή άμεση ανταπόδοση, στο ποσοτικά μικρό ή μεγάλο όφελος, ακόμα κι αν πιστεύουν ή απλά επικαλούνται αξίες, όπως αυτές της αλληλεγγύης, της συνεισφοράς στο κοινωνικό σύνολο, της ευεργεσίας κ.λπ. Λογικό είναι ότι δεν μπορούμε να βάλουμε στο ίδιο «σακούλι» εξομοίωσης όλους όσοι προσφέρουν και συμπαραστέκονται στους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους τους. Οι πραγματικές προθέσεις, οι απώτεροι στόχοι του καθενός απ’ αυτούς, αποκαλύπτονται με το χρόνο και με την εξέλιξη των πραγμάτων μέσα σε τούτη την κοινωνικοοικονομική κοσμοχαλασιά. Οπότε, «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».
Όσον αφορά όμως την κρατική εξουσία, είναι απαράδεκτη η μετακύλιση κάθε δαπάνης στους δήμους και κατ’ επέκταση στους δημότες, μέσω της αύξησης διαφόρων εισφορών· η μετάθεση στις πλάτες μας κάθε κοινωνικής παροχής που δικαιούμαστε δωρεάν και τώρα υποχρεούμαστε να την αγοράσουμε πανάκριβα από ιδιωτικούς κολοσσούς· οι τραγικές ελλείψεις στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, σε κάθε μορφής δομές, που προκάλεσε η υποχρηματοδότησή τους· το αμόκ του ξεπουλήματος της δημόσιας γης και περιουσίας, στο όνομα ενός χρέους που δεν δημιουργήθηκε από εμάς· η μετατροπή του λαού σε διακονιάρηδες, γονατισμένους στα πόδια χρυσοκάνθαρων.
Οι εκπρόσωποι της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης δεν είναι ανάγκη «όπως τον βρίσκουν τον καιρό, έτσι να αρμενίζουν». Είναι επιβεβλημένη η αλλαγή πορείας για το λαϊκό συμφέρον, το οποίο εκλέχτηκαν να υπηρετήσουν. Και «αλλαγή πορείας» σημαίνει διεκδίκηση, απαίτηση, αντίσταση και μάχη κόντρα σε μια εξουσία που αποστέωσε τους δήμους, ελαχιστοποιώντας τους κρατικούς πόρους· που εμφύσησε ταυτόχρονα την επιχειρηματική λογική της μεγιστοποίησης του χρηματικού κέρδους από την τσέπη του δημότη· που παρακράτησε από τους δήμους εκατομμύρια ευρώ, -δικά μας λεφτά από φόρους· που προσπαθεί να φορτώσει στους δήμους ακόμα και την εγγραφή πιστώσεων στους προϋπολογισμούς τους για λειτουργικές δαπάνες των νοσοκομείων· που απεμπόλησε τις υποχρεώσεις της απέναντί μας και έχρισε τους Κροίσους της κρίσης ως νοικοκύρηδες, διαχειριστές και σωτήρες του τόπου μας.-
Χίος, 21-2-2016