Ποιος λίγο, ποιος πολύ, όλοι γνωρίζομε τους φιλέλληνες της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ποιος όμως γνωρίζει ότι στη Νότιο Αμερική, και ιδιαιτέρως στις μικρές χώρες της που τις αποκαλούμε συλλήβδην Λατινική Αμερική, υπάρχου τόσοι φιλέλληνες ή ακόμα και… ελληνολάτρες;
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Ο «γνωστός ΑΓΝΩΣΤΟΣ» γείτονάς μου (απόρρητα προσωπικά δεδομένα) στην εκκλησία μας που συναντιόμαστε (Αγ. Αθανάσιος Πολυδρόσου-Αμαρουσίου) μου έδωσε αυτή τη φορά ένα κείμενο που γράφει (περιγράφει, καλύτερα) τους ελληνολάτρες κατοίκους της… Ουρουγουάης!... Αλλά, νομίζω ότι είναι καλύτερα να το δημοσιεύσω αυτούσιο, όπως δηλαδή μου το έδωσε, και… τα σχόλια δικά σας! Πάμε λοιπόν:
«ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ!!! ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΡΟΤΥΠΟ. ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ. ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΟΛΑΤΡΕΣ!!!
Στη Νότιο Αμερική, ζει και βασιλεύει το Ελληνικό Πνεύμα! Στην Ουρουγουάη υπάρχουν χιλιάδες Ουρουγουανοί οι οποίοι ομιλούν άπταιστα Ελληνικά και πολλοί από αυτούς Αρχαία Ελληνικά!!!. Σε αυτή τη μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής οι πολίτες της δεν είναι απλά φιλέλληνες, είναι Ελληνολάτρες που γνωρίζουν για την Ελλάδα.
Η εκπαίδευση στην Ουρουγουάη είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και από μικρά παιδιά μαθαίνουν για την Ελλάδα. Ένα δημόσιο σχολείο στην Ουρουγουάη ονομάζεται Grecia (Ελλάδα). Οι μαθητές είναι όλοι τους παιδιά Ουρουγουανών. Το ίδιο και οι δάσκαλοί τους. Όμως κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου γιορτάζουν σαν Έλληνες. Τραγούδια, θεατρικά, ποιήματα. Να ακούς από αυτά τα μικρά παιδιά τον εθνικό μας ύμνο.
Μέσα στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης υπάρχουν 23 δρόμοι με Έλληνες αρχαίους φιλοσόφους ενώ υπάρχει η πλατεία της Αθήνας και η πλατεία της Ελλάδος. Έξω από τη Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο, ένα κτήριο βασισμένο σε Δωρικό ρυθμό έχει από έξω, δίπλα στην είσοδο, το άγαλμα του Σωκράτη. Στην παραλιακή ένα πάρκο ονομάζεται Αθήνα και έχει την προτομή του Ομήρου.
Ο κεντρικότερος δρόμος της παλιάς πόλης κάτω από το λόφο ονομάζεται Grecia. Ένα από τα ομορφότερα νεοκλασικά κτήρια στο κέντρο της πόλης στην πρόσοψή του γράφει: Αθηναίος. Σε όλα τα βιβλιοπωλεία θα βρεις βιβλία Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών. Ακόμη και στα πολύ μικρά.
Η Ουρουγουάη είναι μια από τις μικρότερες χώρες της Νότιας Αμερικής. Είναι λίγο μεγαλύτερη σε έκταση από την Ελλάδα και έχει πληθυσμό περίπου 3.500.000 και βρίσκεται ανάμεσα στην Αργεντινή και την Βραζιλία.
Λόγω του μικρού της μεγέθους δεν έχει την οικονομική η πολιτική δύναμη των γειτόνων της σε διεθνές επίπεδο. Όταν όμως συγκρίνει κανείς στοιχεία που έχουν πραγματικές επιπτώσεις στην ζωή των πολιτών παρατηρεί ότι ξεπερνάει τις υπόλοιπες χώρες της Νότιας Αμερικής.
Μερικά από αυτά είναι η ισότητα, οικονομική και μεταξύ φύλων, τα χαμηλά ποσοστά φτώχειας και διαφθοράς, η μεγάλη εμπιστοσύνη στους θεσμούς και τα υψηλά ποσοστά αλφαβητισμού. Η ισότητα, η δημοκρατική παράδοση, η εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτών-Κράτους και το ασφαλές τραπεζικό της σύστημα, της έχουν δώσει τον χαρακτηρισμό Ελβετία της Αμερικής.
Η Ουρουγουάη είναι από τις λίγες χώρες που δεν έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία, είναι μια χώρα που μας υποστηρίζει σε όλα μας τα θέματα. Επιπλέον είναι από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος λίγο μετά την επανάσταση του 1821. Η σημαία της είναι σχεδόν ίδια με την Ελληνική μόνο που αντί για σταυρό έχει έναν χαρούμενο δεκαεξάκτινο ήλιο.»
Τελειώνοντας με το κείμενο του γείτονά μου, συμπληρώνω κι εγώ με τη σειρά μου ότι η Αϊτή είναι το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Ελλάδος και (συμπληρώνει και η σύζυγός μου) μας έστειλε καπνό να τον πουλήσομε για να μας βοηθήσει οικονομικώς!...
Αγαπητοί μου Αναγνώστες,[1]
Συνηθίζω να λέω και να γράφω βέβαια ότι «γηράσκω αεί διδασκόμενος», αλλά το να διαβάζω «εν έτη 2025!» ότι η Ουρουγουάη «είναι από τις λίγες χώρες που δεν έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία», εεε! αυτό ΔΕΝ το περίμενα! (ας το μάθουν και οι «εν Ευρώπη» φίλοι μας)!... Σας προβλημάτισα;
Υ.Γ.: Τελείως τυχαίως (είμαι… τυχερός) και με ημερομηνία 26 Απριλίου 2024, βρίσκω απόκομμα της εφημερίδας «ΠΟΛΙΤΗΣ» με τίτλο: «Η Σακελλαροπούλου με τον Καπετάν Παναγιώτη Τσάκο στην Ουρουγουάη» (ακριβής αντιγραφή). Η εν λόγω κυρία ήταν τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας! Εκεί λοιπόν διαβάζομε ότι το Ίδρυμα «Μαρία Τσάκος» (σ.σ. ο Καπετάν Παναγιώτης δηλαδή) είχε δημιουργήσει σχολή (σχολές) «πριν σχεδόν πέντε δεκαετίες» (είπε η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου). Κάπου πιο κάτω αναφέρει ότι: «Η καρδιά της Ελλάδας κτυπά στο Μοντεβιδέο και μας κάνει περήφανους για τους πολιτιστικούς δεσμούς που σφυρηλατούνται μεταξύ των δύο λαών».
Εγώ τι να πω και τι να γράψω; Είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας και Χιώτης, και μου αρέσει να προβάλω τα «κατορθώματα» των Χίων (των Χιωτών, αν προτιμάτε), είτε τα υλικά (και εμμέσως πνευματικά) από τους εφοπλιστές, είτε τα αμιγώς πνευματικά από τους «σοφούς» Χιώτες!...
[1] Με αυτήν την έκφραση εννοώ πάντοτε και τις… «Αναγνώστριες» (για να μην ξεχνάμε βέβαια την… ισότητα των φύλων!...