Το πολυτεχνείο μας δίδαξε την ρευστότητα της ανθρώπινης φύσης μας...όπου υπάρχει απόκλιση πάντα αλλά και διάσταση των λόγων και των έργων...Κάποιοι άνθρωποι νέοι και μεγαλύτεροι βρέθηκαν στη δύνη των γεγονότων τότε... και θυσίασαν ο καθένας αυτό που είχε αλλά και ότι του φερε η περίστασηΜερικοί θυσίασαν και τη ζωή τους στην εξέλιξη των γεγονότωνΚανένας δεν πήγε στη μάχη για να πεθάνειΤο συναπάντημα με τον Θάνατο είναι διαρκές για όλους μας για όλη μας τη ζωή... έτσι κι αλλιώςΗ μάχη... σημασία έχει η μάχη και οι άξιες που την ορίζουνΗ οργή ποτέ δεν βοήθησε...Η οργή κι ο θυμός παρεκτρέπουνΓιατί εμποδίζουν τον άνθρωπο να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και να κάνει ειρήνη για να μπορεί να βλέπει καθαρά γύρω του... Η ΜΕΣΑ ΜΑΧΗ καθορίζει την έκβαση του κάθε αγώνα μαζί με τις αξίες που πρεσβεύει και υπερασπίζεται ο κάθε μαχόμενοςΚι αυτός που έχει ελεγχόμενη την μέσα μάχη της συμφιλίωσης με τον εαυτό του μόνο αυτός προάγεται σε ΜΑΧΗΤΗ... αληθινό μαχητή...Κι ο μαχητής δεν πάει στη μάχη για να πεθάνει αλλά ξέρει πως αν πεθάνει αυτό που θα εξαργυρώσει ο θάνατος του θα είναι ειρήνη ζωή και τιμή για την ανθρωπιά και για το ανθρώπινο γένοςΕΚΕΙΝΟΣ θα βιώσει την θυσιαστική μαρτυρική ήρεμη και ειρηνική ικανοποίηση της πραγματικής ολοκλήρωσης του στην πολύ υψηλή βαθμίδα που τόσο απουσιάζει στις μέρες μας που καλείται... ΑΝΘΡΩΠΟΣΣε αυτή την τιμητική βαθμίδα προσωπικά θέλω να βλέπω τα νέα εκείνα παιδιά του πολυτεχνείου...Τις χαμένες εκείνες νιότηςΚι αν πολλές φορές δακρύζω είναι γιατί ανησυχώ και φοβάμαι μήπως πήγε χαμένη η προσφορά κι η θυσία τους.